ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ
Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2007
Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2007
Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2007
Η ΒΡΟΧΗ
Προχθές, σχεδόν όλη τη νύχτα, έβρεχε. Κατά διαστήματα καταρρακτωδώς. Αποκορύφωμα, στις 9 περίπου το πρωί της Κυριακής έπεσε ένας κεραυνός σχεδόν στις ταράτσες των πολυκατοικιών. (Για να μην μπερδευόμαστε μιλάμε για την πόλη της Θεσσαλονίκης)
Ήταν τόσο δυνατός ο κρότος που πετάχτηκα από το κρεβάτι (κοιμόμουν).
Φίλος έπινε τον καφέ του στο μπαλκόνι και του έφυγε ο καφές από τα χέρια.
Μ’ αρέσει η επαφή με το υγρό στοιχείο. Ως παιδί της πόλης μπορούσα να απολαύσω τη βροχή μόνο πίσω από κάποιο παράθυρο.
Στα όνειρά μου όμως είχα μια εικόνα.
Με καμιά σαρανταριά άλογα για ιππασία ενηλίκων και άλλα 10 περίπου κοντά αλογάκια (όχι πόνυ, αλλά μεγαλύτερα) για ιππασία των παιδιών. Έκαναν και τα τρία μας παιδιά ιππασία και τρελάθηκαν. Είδαμε με τη σύζυγο τον μικρούλη μας (κοντεύει 3 ετών) πάνω στο αλογάκι και χεστήκαμε πάνω μας. Κάναμε και μια γύρα στους στάβλους και είδαμε τα άλογα στα μποξ τους. Φοβερό ζώο το άλογο.
Από το μπαλκονάκι του σαλέ μας έβλεπες τους απέναντι λόφους. Σχεδόν παρθένοι. 4-5 βίλες φαίνονταν μόνο την ημέρα. Βλέπετε παντού υπάρχουν οι «εξαιρέσεις». Την νύχτα πάντως δεν φαίνονταν τα φώτα τους. Αυτό μου άφησε κάποια ερωτηματικά. Την πρώτη νύχτα λοιπόν η βροχή κράτησε 20 λεπτά περίπου. Την επόμενη όμως έβρεχε τουλάχιστον για 50 λεπτά. Δυνατά. Οι κεραυνοί συνεχόμενοι. Κάποια στιγμή μάλιστα στο οπτικό μου πεδίο έβλεπα 2 και 3 λάμψεις ταυτόχρονα. Είχα την φωτογραφική μηχανή και προσπαθούσα να πιάσω κάποιον κεραυνό. Έκανα τουλάχιστον 30 προσπάθειες, όλες αποτυχημένες. Μόνο σε μία κατάφερα να πιάσω τις τελευταίες αναλαμπές που απλά έκαναν φανερό ότι μπροστά στο σπιτάκι υπήρχε δένδρο. Ίσως όμως να ήταν το τελείωμα του επόμενου κεραυνού. Δεν σκέφτηκα εκείνη την ώρα να ρυθμίσω τη μηχανή στις ριπές. Τράβηξα όμως 74 δευτερόλεπτα βίντεο με την φωτογραφική μηχανή και έπιασα πολλούς κεραυνούς. Η αλήθεια είναι πως κάποια στιγμή τρόμαξα και μπήκα μέσα.
Το τελευταίο βράδυ φάγαμε σε ταβέρνα με τσιγγάνικα βιολιά και φολκλορικό πρόγραμμα με χορευτικό και έναν απίθανο τραγουδιστή να τραγουδά αβανταδόρικα τραγούδια από κάθε χώρα γκρουπ των οποίων φιλοξενούσε το μαγαζί. Τραγούδησε «τα παιδιά του Πειραιά» στα Ελληνικά και κάποια άλλα κομμάτια από Γερμανία, Ολλανδία, Γαλλία, Ιαπωνία, Χονγκ Κονγκ και από τις αντιδράσεις των πελατών καταλάβαμε ότι ερμήνευε δημοφιλή τραγούδια από την πατρίδα τους. Ο μεγάλος μας γιος τραβούσε βίντεο και η κόρη μας φωτογραφίες. Η βραδιά ήταν μαγευτική για τελευταία του ταξιδιού μας. Δυστυχώς φύγαμε χωρίς την τσάντα από το εστιατόριο. Μέσα ήταν τόσο η βιντεοκάμερα όσο και η φωτογραφική μηχανή. Αλλά το σημαντικότερο 3:30 ώρες βίντεο και περισσότερες από 200 φωτογραφίες όλης της οικογένειας. Γυρίσαμε μισή ώρα αργότερα αλλά δεν βρήκαμε τίποτα. Η αστυνομία, στη οποία κάναμε επίσημη αναφορά την άλλη μέρα το πρωί, είπε ότι ίσως να βρεθεί κάπου πεταγμένη η τσάντα με κάποιες βιντεοκασέτες. Έτσι λοιπόν δεν έχουμε τίποτα από τις φετινές μας διακοπές. Μόνο τις αναμνήσεις μας.
Ξεκίνησα να γράψω για τη βροχή με αφορμή παρόμοιο σχόλιό μου σε άλλο μπλοκ. Ήθελα να γράψω όμως και για τις φετινές μας διακοπές οι οποίες ήταν διαφορετικές από κάθε άλλη χρονιά. Έτσι βγήκε αυτό το ποστ. Θα γράψω και για άλλες ωραίες στιγμές των διακοπών μας σιγά – σιγά όπως θα ανακαλούνται από την μνήμη μου. Τώρα που οι αναμνήσεις είναι νωπές.
Ήταν τόσο δυνατός ο κρότος που πετάχτηκα από το κρεβάτι (κοιμόμουν).
Φίλος έπινε τον καφέ του στο μπαλκόνι και του έφυγε ο καφές από τα χέρια.
Μ’ αρέσει η επαφή με το υγρό στοιχείο. Ως παιδί της πόλης μπορούσα να απολαύσω τη βροχή μόνο πίσω από κάποιο παράθυρο.
Στα όνειρά μου όμως είχα μια εικόνα.
Το σκεπαστό μπαλκονάκι ενός ξύλινου εξοχικού, καθισμένος σε μία καρέκλα, με τα πόδια πάνω σε μια άλλη καρέκλα, να αγναντεύω κάπου μακριά, μέσα σε ένα δασώδες τοπίο και εκεί έξω να γίνεται ΧΑΜΟΣ.
Να ρίχνει καρέκλες. Μια καλοκαιρινή μπόρα 30 λεπτών η μιας ώρας με το ύψος βροχής 2-3 φορές πάνω από το σύνολο του μήνα, όπως λένε οι μετεωρολόγοι.
Να ρίχνει καρέκλες. Μια καλοκαιρινή μπόρα 30 λεπτών η μιας ώρας με το ύψος βροχής 2-3 φορές πάνω από το σύνολο του μήνα, όπως λένε οι μετεωρολόγοι.
Να απολαμβάνεις τον οξύ κρότο του κοντινού κεραυνού και οι λαμψεις να παίζουν κρυφτούλι με το βλέμμα σου καθώς κυνηγάς να τις δεις ολοκληρωμένες. Και ύστερα το μακρόσυρτο μπουμπουνητό καθώς ο ήχος σβήνει σιγά - σιγά πίσω από τους γύρω λόφους. Όταν ήμουν μικρός ο πατέρας μου έλεγε ότι ο Θεός κάνει βόλτα με την άμαξά του στα σύννεφα γι αυτό μπουμπουνίζει. Κι εγώ όλο και έψαχνα να Τον δω προς τα σύννεφα που ο ήχος χάνονταν μέσα στο θρόισμα της βροχής. Και στο τέλος, όταν μόνο λίγες ψιχάλες χόρευαν με τα χόρτα, να μυρίζεις την αγνότητα του δάσους και με μια βαθιά εισπνοή να προσπαθήσεις να κρατήσεις για πάντα κάτω από τα στήθια σου την μοναδική μυρωδιά της φύσης.
Ώπα. Πολύ ρομαντικό το έκανα Έτσι μου βγήκε όμως.
Ε! λοιπόν αυτό το όνειρο το έζησα δύο φορές στις φετινές μας διακοπές.
Δύο νύκτες, όπου οι μπόρες έπιασαν το μέσο ύψος βροχής της περιοχής, οι κεραυνοί όμως ήταν μακράν οι περισσότεροι και με την μεγαλύτερη ένταση που έχω ζήσει ποτέ.
Ώπα. Πολύ ρομαντικό το έκανα Έτσι μου βγήκε όμως.
Ε! λοιπόν αυτό το όνειρο το έζησα δύο φορές στις φετινές μας διακοπές.
Δύο νύκτες, όπου οι μπόρες έπιασαν το μέσο ύψος βροχής της περιοχής, οι κεραυνοί όμως ήταν μακράν οι περισσότεροι και με την μεγαλύτερη ένταση που έχω ζήσει ποτέ.
Ήμασταν σε ένα ξύλινο σαλέ (καλά διαβάσατε, ΣΑΛΕ. Ήταν η πρώτη και μάλλον η μοναδική φορά στη ζωή μου που έμεινα σε σαλέ. Μέχρι και Σάουνα είχε μέσα), στους λόφους της Βουδαπέστης μέσα σε προστατευόμενη περιοχή – δάσος, όπου τη νύχτα η σιωπή ήταν απόλυτη.
Το τοπίο μοναδικό. Μια ελαφρώς κεκλιμένη πλαγιά ανάμεσα στους πυκνόφυτους λόφους ΒΔ της Βούδα. Μόλις 9 χλμ από την πόλη. 25 τέτοια σαλέ, άλλα 4κλινα και άλλα 6κλινα σαν το δικό μας και ένα επίσης ξύλινο κτίσμα για τη Reception το εστιατόριο την θερμαινόμενη πισίνα το Μασάζ, Σολάριουμ κ.λ.π. μέσα σε ένα χώρο 50 περίπου στρεμμάτων. Υπήρχε και ένα διώροφο κτίσμα με καμιά 30 δωμάτια, ξύλινο κι αυτό κολλητά στο κτίσμα της Reception. Μπροστά τους μια πισίνα σχεδόν αυγό και άλλη μια παιδική όπου τα παιδάκια έως 5-6 ετών δεν ξεκολλούσαν. Δίπλα μια μικρή παιδική χαρά και παραδίπλα 4 γήπεδα τένις.
Όλο το συγκρότημα είχε Νότιο Προσανατολισμό.
Όλο το συγκρότημα είχε Νότιο Προσανατολισμό.
Για να φτάσεις στο συγκρότημα έστριβες αριστερά από τον κεντρικό δρόμο μπαίνοντας σε έναν ..... θα έλεγα καρόδρομο με σαμαράκια. Αριστερά δάσος όπου η κίνηση τροχοφόρων απαγορεύονταν. Δεξιά όμορφες βίλες χωμένες μέσα στα δένδρα με κήπο και κλειστό garage.
2 χλμ. περίπου πριν το συγκρότημα υπήρχε ένα μικρό εμπορικό κέντρο με βενζινάδικο, 3 τράπεζες, μεγάλο super market που ήταν ανοικτό και τις Κυριακές, πολλά άλλα καταστήματα και ένα μεσιτικό γραφείο. Μπήκα στον πειρασμό και ρώτησα τις τιμές των μονοκατοικιών της περιοχής. Περίπου 2000€ το τετραγωνικό για σπίτια 150-200 τ.μ. μέσα σε οικόπεδο έως 1000 μέτρα.
Κάτω από τη Νότια πλευρά του συγκροτήματος ήταν το Golf Club της Βουδαπέστης.
Δεν ήταν ανάλογο άλλων Golf Club που έχω δει στη τηλεόραση αλλά ήταν ένας τεράστιος σχεδόν επίπεδος χώρος με πολλά αυτοκίνητα πάντα στο Parking του και αυτά τα μικρά αυτοκινούμενα αμαξίδια να κυκλοφορούν συνέχεια.
Στη Βόρεια πλευρά ήταν ο ένας από τους δύο Ιππικούς ομίλους της Βουδαπέστης.
Κάτω από τη Νότια πλευρά του συγκροτήματος ήταν το Golf Club της Βουδαπέστης.
Δεν ήταν ανάλογο άλλων Golf Club που έχω δει στη τηλεόραση αλλά ήταν ένας τεράστιος σχεδόν επίπεδος χώρος με πολλά αυτοκίνητα πάντα στο Parking του και αυτά τα μικρά αυτοκινούμενα αμαξίδια να κυκλοφορούν συνέχεια.
Στη Βόρεια πλευρά ήταν ο ένας από τους δύο Ιππικούς ομίλους της Βουδαπέστης.
Με καμιά σαρανταριά άλογα για ιππασία ενηλίκων και άλλα 10 περίπου κοντά αλογάκια (όχι πόνυ, αλλά μεγαλύτερα) για ιππασία των παιδιών. Έκαναν και τα τρία μας παιδιά ιππασία και τρελάθηκαν. Είδαμε με τη σύζυγο τον μικρούλη μας (κοντεύει 3 ετών) πάνω στο αλογάκι και χεστήκαμε πάνω μας. Κάναμε και μια γύρα στους στάβλους και είδαμε τα άλογα στα μποξ τους. Φοβερό ζώο το άλογο.Από το μπαλκονάκι του σαλέ μας έβλεπες τους απέναντι λόφους. Σχεδόν παρθένοι. 4-5 βίλες φαίνονταν μόνο την ημέρα. Βλέπετε παντού υπάρχουν οι «εξαιρέσεις». Την νύχτα πάντως δεν φαίνονταν τα φώτα τους. Αυτό μου άφησε κάποια ερωτηματικά. Την πρώτη νύχτα λοιπόν η βροχή κράτησε 20 λεπτά περίπου. Την επόμενη όμως έβρεχε τουλάχιστον για 50 λεπτά. Δυνατά. Οι κεραυνοί συνεχόμενοι. Κάποια στιγμή μάλιστα στο οπτικό μου πεδίο έβλεπα 2 και 3 λάμψεις ταυτόχρονα. Είχα την φωτογραφική μηχανή και προσπαθούσα να πιάσω κάποιον κεραυνό. Έκανα τουλάχιστον 30 προσπάθειες, όλες αποτυχημένες. Μόνο σε μία κατάφερα να πιάσω τις τελευταίες αναλαμπές που απλά έκαναν φανερό ότι μπροστά στο σπιτάκι υπήρχε δένδρο. Ίσως όμως να ήταν το τελείωμα του επόμενου κεραυνού. Δεν σκέφτηκα εκείνη την ώρα να ρυθμίσω τη μηχανή στις ριπές. Τράβηξα όμως 74 δευτερόλεπτα βίντεο με την φωτογραφική μηχανή και έπιασα πολλούς κεραυνούς. Η αλήθεια είναι πως κάποια στιγμή τρόμαξα και μπήκα μέσα.
Το τελευταίο βράδυ φάγαμε σε ταβέρνα με τσιγγάνικα βιολιά και φολκλορικό πρόγραμμα με χορευτικό και έναν απίθανο τραγουδιστή να τραγουδά αβανταδόρικα τραγούδια από κάθε χώρα γκρουπ των οποίων φιλοξενούσε το μαγαζί. Τραγούδησε «τα παιδιά του Πειραιά» στα Ελληνικά και κάποια άλλα κομμάτια από Γερμανία, Ολλανδία, Γαλλία, Ιαπωνία, Χονγκ Κονγκ και από τις αντιδράσεις των πελατών καταλάβαμε ότι ερμήνευε δημοφιλή τραγούδια από την πατρίδα τους. Ο μεγάλος μας γιος τραβούσε βίντεο και η κόρη μας φωτογραφίες. Η βραδιά ήταν μαγευτική για τελευταία του ταξιδιού μας. Δυστυχώς φύγαμε χωρίς την τσάντα από το εστιατόριο. Μέσα ήταν τόσο η βιντεοκάμερα όσο και η φωτογραφική μηχανή. Αλλά το σημαντικότερο 3:30 ώρες βίντεο και περισσότερες από 200 φωτογραφίες όλης της οικογένειας. Γυρίσαμε μισή ώρα αργότερα αλλά δεν βρήκαμε τίποτα. Η αστυνομία, στη οποία κάναμε επίσημη αναφορά την άλλη μέρα το πρωί, είπε ότι ίσως να βρεθεί κάπου πεταγμένη η τσάντα με κάποιες βιντεοκασέτες. Έτσι λοιπόν δεν έχουμε τίποτα από τις φετινές μας διακοπές. Μόνο τις αναμνήσεις μας.
Ξεκίνησα να γράψω για τη βροχή με αφορμή παρόμοιο σχόλιό μου σε άλλο μπλοκ. Ήθελα να γράψω όμως και για τις φετινές μας διακοπές οι οποίες ήταν διαφορετικές από κάθε άλλη χρονιά. Έτσι βγήκε αυτό το ποστ. Θα γράψω και για άλλες ωραίες στιγμές των διακοπών μας σιγά – σιγά όπως θα ανακαλούνται από την μνήμη μου. Τώρα που οι αναμνήσεις είναι νωπές.
Το ξενοδοχείο στο οποίο μέναμε στη Βουδαπέστη ήταν το PETNEHAZY CLUB.
Η διαμονή μας εκεί ήταν προϊόν ανταλλαγής timesharing της RCI.
Αν κάποιος θελήσει να πάει στη Βουδαπέστη με ανταλλαγή timesharing της RCI ας προτιμήσει αυτό το ξενοδοχείο έναντι του άλλου στο κέντρο της πόλης. Αξίζει το κόπο. Βέβαια απαιτείται αυτοκίνητο.
Η διαμονή μας εκεί ήταν προϊόν ανταλλαγής timesharing της RCI.
Αν κάποιος θελήσει να πάει στη Βουδαπέστη με ανταλλαγή timesharing της RCI ας προτιμήσει αυτό το ξενοδοχείο έναντι του άλλου στο κέντρο της πόλης. Αξίζει το κόπο. Βέβαια απαιτείται αυτοκίνητο.
Πέμπτη 30 Αυγούστου 2007
ΩΡΑ ΓΙΑ ΔΡΑΣΗ
Οι φωτιές λουφάζουν σιγά σιγά.
Ήρθε η ώρα για ΔΡΑΣΗ.
Ήρθε η ώρα να μετατρέψουμε την οργή μας σε συγκεκριμένες ενέργειες.
Ενέργειες προς ανακούφιση των πυροπαθών.
Ενέργειες πρόληψης νέων καταστροφών.
Ενέργειες αφύπνισης της κοινωνίας μας.
Ενέργειες που συμπληρώνουν την ελλειπή κρατική αρωγή.
Ενέργειες που επιταχύνουν τον αργοκίνητο κρατικό μηχανισμό.
Ήρθε η ώρα ανάληψης τοπικών πρωτοβουλιών. Στο Δήμο μας, στη Γειτονιά μας.
Ήρθε η ώρα για ΔΡΑΣΗ.
Ήρθε η ώρα να μετατρέψουμε την οργή μας σε συγκεκριμένες ενέργειες.
Ενέργειες προς ανακούφιση των πυροπαθών.
Ενέργειες πρόληψης νέων καταστροφών.
Ενέργειες αφύπνισης της κοινωνίας μας.
Ενέργειες που συμπληρώνουν την ελλειπή κρατική αρωγή.
Ενέργειες που επιταχύνουν τον αργοκίνητο κρατικό μηχανισμό.
Ήρθε η ώρα ανάληψης τοπικών πρωτοβουλιών. Στο Δήμο μας, στη Γειτονιά μας.
ΩΡΑ ΓΙΑ ΔΡΑΣΗ
Tη σημαντικότερη κατά τη γνώμη μου πρωτοβουλία, έχει αναλάβει ο
Μεταφέρω από το site του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ!
Κάνουμε έκκληση σε όλους εσάς σε μια προσπάθεια συλλογικής κινητοποίησης για την στήριξη των πληγέντων από τις πρόσφατες πυρκαγιές στη χώρα μας.
Υπάρχει ανάγκη!
Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός έχει από την πρώτη στιγμή δραστηριοποιηθεί με τα Σώματα Εθελοντών Σαμαρειτών - Διασωστών και ενεργοποιώντας το εκτενές δίκτυό του που στηρίζει και πραγματοποιεί το πολύπλευρο ανθρωπιστικό έργο του.
Βοήθησε κι εσύ το έργο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού συμμετέχοντας με υλική βοήθεια ή εθελοντική εργασία στη δράση του για τη βοήθεια και υποστήριξη των πυροπλήκτων συνανθρώπων μας όσο υπάρχουν άνθρωποι.
Η προσφορά αλληλεγγύης και ανθρωπιστικής βοήθειας προς τον συνάνθρωπο είναι υπόθεση όλων μας.
Για την προσφορά υλικής βοήθειας (ρουχισμό, φάρμακα, τρόφιμα κλπ) επικοινωνήστε στο τηλέφωνο 210 5147300.
Για την προσφορά εθελοντικής εργασίας απευθυνθείτε στο 210 3603449.
Βοήθεια για την ανακούφιση των πληγέντων
Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός έχει δημιουργήσει 3 ειδικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, προκειμένου να συγκεντρώσει οικονομική ενίσχυση, η οποία θα διατεθεί για την ανακούφιση των πληγέντων από τις καταστροφικές πυρκαγιές. Καταθέσεις μπορούν να γίνονται με την ένδειξη «Υπέρ πυροπαθών στις πληγείσες περιοχές»:
EFG EUROBANK ERGASIAS A.E.: 0026 0240 34 0200879543
ALPHA BANK: 101-00-2002-005560
ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ: 017.04.003328.32
Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στη Δ/νση Οικονομικών Υπηρεσιών στα τηλέφωνα: 210 3603449 210 3613561, 210 3613563, 210 3613570, 210 3641811.
Τετάρτη 29 Αυγούστου 2007
ΣΗΜΕΡΑ 7μ.μ. ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ
Όσοι περισσότεροι τόσο πιο ισχυρό το μήνυμα
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ. ΔΕΝ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΜΕ.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΛΥΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.
Οι πυρόπληκτοι έχουν μεγάλες ελλείψεις σε πράγματα απλά που εμείς βολεμένοι στη θαλπωρή του σπιτιού μας δεν τα έχουμε ανάγκη και ίσως τα πετάμε.
Σε όλους μας περισσεύουν κάποια ρούχα ή κάποια τρόφιμα για να βοηθήσουμε τις πρώτες βασικές τους ανάγκες.
Ο Ερυθρός Σταυρός συλλέγει τρόφιμα και υλικό και κάνει συνεχείς αποστολές.
Και άλλοι φορείς κάνουν ανάλογες προσπάθειες.
Τι χρειάζονται:
ΤΡΟΦΙΜΑ
Λάδι - Νερό - Ζάχαρη -Γάλα Εβαπορέ - Ρύζι - Αλεύρι - Μακαρόνια - Όσπρια - Κονσέρβες - Παιδικές τροφές
ΦΑΡΜΑΚΑ
Οινόπνευμα - Αντισηπτικά - Ιώδιο - Κρέμες για εγκαύματα - Γάζες - Επιδέσμους - ΞΥΔΙ (το οποίο χρησιμοποιείται για απολύμανση)
ΓΕΝΙΚΑ
Πετσέτες - Εσώρουχα (μόνο καινούρια) - Σεντόνια - Κουβέρτες - Ρουχισμός - Στρώματα - σκεύη (σε καλή κατάσταση) - Παιδικά παιχνίδια - Γραφική ύλη - Σχολικά - Παιδικές πάνες
Ερυθρός Σταυρός Θεσσαλονίκης (στην παλιά είσοδο του λιμανιού)
Κουντουριώτη & Βότση γωνία.
τηλ. 2310 531533-4-5-6
Η αποθήκη είναι στη Βότση η οποία είναι μονόδρομος προς την Κουντουριώτη, δηλαδή με το αυτοκίνητο δεν μπορείτε να μπείτε στο μονόδρομο. Θα μπείτε από το προηγούμενο στενό για το parking και θα πάρετε τη Βότση προς την Κουντουριώτη.
Ώρες λειτουργίας 8 π.μ. - 8 μ.μ.
Υπεύθυνη η Δ/ντρια κα. Εμοχίδου
Δευτέρα 27 Αυγούστου 2007
Η ΠΟΙΟ ΟΔΥΝΗΡΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Έφυγα για διακοπές πριν το Δεκαπενταύγουστο οικογενειακώς με το αυτοκίνητο για την κεντρική Ευρώπη. Δεν ξέρω γιατί, το κινητό μας μπλόκαρε μόλις φτάσαμε στην Ουγγαρία και επανήλθε στην επιστροφή μας καθώς περιμέναμε στα σύνορα Σερβίας – Σκοπίων. Η επικοινωνία μας με την Ελλάδα αρκέστηκε στα τελείως απαραίτητα: Είμαστε καλά, περνάνε καλά, εσείς είστε καλά;
Η τηλεοπτική μας ενημέρωση ήταν από CNN και BBC.
Φτάσαμε στο σπίτι μας 1 π.μ. ξημερώματα Κυριακής. Εγώ πολύ κουρασμένος έχοντας οδηγήσει 1000 χλμ. ήθελα μόνο να κοιμηθώ.
Κάποια στιγμή λέω ν’ ανοίξω την τηλεόραση. Βλέπω να λέει η ΝΕΤ για φωτιές. Εντάξει λέω πέσαμε στις ειδήσεις. Γρήγορα καταλαβαίνω ότι δεν πρόκειται για τις ειδήσεις. Κάνοντας ζάπινκ διαπιστώνω ότι εκτός από την ΕΤ1 που έδειχνε στίβο, όλα τα υπόλοιπα κανάλια δείχνουν φωτιές. Αποκοιμήθηκα χωρίς να καταλάβω το μέγεθος της καταστροφής.
Σήμερα ακόμη δεν μπορώ να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου.
Μέσα στη θλίψη, την απογοήτευσή και την οργή μου, που δεν ξέρω αν μπορεί να λειτουργήσει η ψυχρή λογική, κατέληξα στις εξής σκέψεις:
1) Οι φωτιές δεν είναι τυχαίες. Δεν ξέρω αν πίσω τους υπάρχουν μπλε, πράσινα, Ελληνικά ή αλλοδαπά μυαλά. Πάντως είναι σκάρτα μυαλά. Τη λογική τους πρέπει να πολεμήσουμε και να συντρίψουμε.
2) Η επόμενη κυβέρνηση θα είναι συνεργασίας δύο τουλάχιστον κομμάτων (ίσως των μεγαλύτερων).
3) Κάποιοι σε λίγο καιρό θα είναι κατεστραμμένοι και υπερχρεωμένοι και κάποιοι θα έχουν πολλαπλασιάσει τις περιουσίες τους.
4) Αμέσως μετά τις εκλογές τα νομοσχέδια που θα περάσουν στη Βουλή θα είναι τα πλέον αντιλαϊκά: Ασφαλιστικό – Παιδεία – Δάση κ.λ.π.
5) Είναι φανερό νομίζω, ότι τα ήθη της κοινωνίας μας έχουν καταρρεύσει. Δυστυχώς δεν μπορώ να δω πως μπορούμε ως Ελληνική κοινωνία να αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας.
Ίσως όμως τελικά να πιάσαμε πάτο όπως λένε κάποιοι και να είναι πραγματικά η ευκαιρία της Ελλάδος για να ξεκινήσει μια άλλη εποχή. Και δεν το συνδέω με τις επικείμενες εκλογές. Ούτε θέλω να του δώσω κομματική χροιά.
Ελπίζω όλα αυτά τα τελευταία γεγονότα να γίνουν η αιτία να αναπτυχθούν πρωτοβουλίες που θα οδηγήσουν σε συλλογική δουλειά για καλύτερη οργάνωση του κράτους μας, για πρόληψη, για αξιοκρατία, για κατάργηση του ρουσφετιού, για καλύτερη παιδεία που είναι η βάση για την σωστή ανάπτυξη μιας κοινωνίας.
Να πάψουμε ως κράτος να κλείνουμε το μάτι στα κομματόσκυλα, στους ρουφιάνους, τους εργολάβους, τους καναλάρχες, τους μεγαλοδημοσιογράφους.
Δευτέρα 6 Αυγούστου 2007
ΠΡΙΝ 62 ΧΡΟΝΙΑ
6 Αυγούστου 1945.8:15 π.μ. τοπική ώρα.
"Θέλω να είμαστε μαζί όταν πεθάνουμε" μου έλεγε η μητέρα μου και με έπαιρνε πάντα μαζί της όπου κι αν πήγαινε.
Ο μπαμπάς είχε σκοτωθεί σε κάποιον βομβαρδισμό των Αμερικανών. Ήταν πρωί, σαν και τώρα, και γύριζε από τη βάρδια του ως νυχτοφύλακας. Άκουσε τις σειρήνες, αλλά ο φούρνος ήταν μόλις 50 μέτρα πιο κάτω. Ήταν κουρασμένος και ήθελε να πάρει το ψωμί και να γυρίσει κοντά μας. Έκανε όσο πιο γρήγορα μπορούσε αλλά το παράλυτο σχεδόν πόδι του δεν το βοηθούσε. Τον πρόλαβαν τα αεροπλάνα. Πέθανε δυο μέρες μετά. Από τότε φύγαμε από το Τόκιο και ήρθαμε στη Χιροσίμα. Την γενέτειρα της μαμάς.
Όταν άρχισαν να ηχούν οι σειρήνες ήμασταν στην ταράτσα. Η μαμά μάζευε τα ρούχα.
Πάμε μαμά!!! Οι σειρήνες!!! "Μπες μέσα εσύ μαζεύω το σεντόνι κι έρχομαι".
Λίγα δευτερόλεπτα μετά η βοή του αεροπλάνου ήταν εκκωφαντική Πετούσε χαμηλά.
Φοβήθηκα. Κουλουριάστηκα στην άκρη της σκάλας κλείνοντας τ' αυτιά μου.
580 μέτρα ψηλότερα η πρώτη ατομική βόμβα με στόχο ανθρώπους, που είχε φύγει από το "Enola Gay", εκρηγνύεται.
Αμέσως δημιουργείται στον ουρανό μια πύρινη σφαίρα, ένας δεύτερος ήλιος δηλαδή, με διάμετρο 28 μέτρα.
Η θερμοκρασία φτάνει τους 1.000.000 βαθμούς Κελσίου. Το ωστικό κύμα διαλύει τα πάντα σε ακτίνα 2,5 χιλιομέτρων.
140.000 άνθρωποι σκοτώνονται ακαριαία. Ανάμεσά τους και η μητέρα μου. Τις επόμενες μέρες πεθαίνουν άλλοι τόσοι, ενώ μ' αυτούς που θα πεθάνουν από τη ραδιενέργεια το σύνολο των νεκρών φτάνει τους 350.000.
6.500 παιδιά έμειναν μόνα τους. Οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν το τι αντίκρισα
Τα μάτια του κ. Ζάκι είχαν βουρκώσει. Άλλοι 30 άνθρωποι γύρω του προσπαθούσαν να κρύψουν την οργή τους. Πολλοί δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους."Ήμουν 8 χρονών τότε. Εδώ και 60 χρόνια προσπαθώ ν' αφήσω πίσω μου την εικόνα. Όχι όμως και να ξεχάσω."
Ο κ. Ζάκι είναι ένας από τους 85.000 hibakusha (επιζώντες) της Χιροσίμα και έρχεται στη Ελλάδα σχεδόν είκοσι χρόνια. Η διήγηση αυτή έγινε πριν 2 χρόνια σε ένα καφέ της Σαντορίνης, αρχές Αυγούστου, περιμένοντας το ηλιοβασίλεμα.
Σήμερα η Χιροσίμα είναι μια μεγαλούπολη 1.100.000 κατοίκων.
Η πόλη πια δεν θυμίζει εκείνη την εποχή.
Μόνο το παλιό εμπορικό κέντρο (αριστερά) επιμένει να στέκει μέχρι σήμερα ολόρθο για να θυμίζει το τι συνέβη εκείνο το πρωινό. Σήμερα είναι το "Μνημείο της Ειρήνης" (δεξιά). Το μνημείο που οι άνθρωποι της Χιροσίμα διατηρούν ανέπαφο από τότε."Δεν το έριξε η ατομική βόμβα. Είναι χρέος μας να το διατηρούμε" λένε οι ίδιοι.
Σήμερα το πρωί, 2:15 ώρα Ελλάδος (8:15 τοπική) περίπου 45.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν μέσα σε απόλυτη σιωπή στο Πάρκο της Ειρήνης. Όταν οι δείκτες του ρολογιού έδειξαν 8:15, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή, οι καμπάνες χτύπησαν για μία ακόμη φορά πένθιμα και χιλιάδες άσπρα περιστέρια πέταξαν στον ουρανό."Επαναλαμβάνω την υπόσχεσή μου να τηρήσω στο ακέραιο τις τρεις αντιπυρηνικές αρχές" ( βάσει των οποίων στην Ιαπωνία απαγορεύεται η κατασκευή, κατοχή πυρηνικών όπλων και υποδοχή στο έδαφός της τέτοιων εξοπλισμών) δήλωσε ο Αμπε Σίνζο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας.
Κάπου εκεί μέσα στο πλήθος ήταν και ο κ. Ζάκι. Όπως πάντα άλλωστε.
Δίπλα του, όπως κάθε χρόνο ήταν ο κ. Τετσουτάνι.
Στον Σιν άρεσε να παίζει με το τρίκυκλό του στην αυλή.
Εκείνο το πρωινό, η μεγαλύτερη αδελφή του ήταν μέσα στο σπίτι με την υπόλοιπη οικογένεια.
Ο Σίν ήταν έξω από το σπίτι όταν η λάμψη και η φωτιά ξεχύθηκαν παντού.
Ο Σιν κάηκε πάνω στο ποδηλατάκι του.
Πάλεψε γενναία, αλλά η παιδική ψυχούλα του δεν άντεξε τα εγκαύματα και άφησε την τελευταία του πνοή αργά το βράδυ.
Ήταν 4 χρονών.
Ο πατέρας του δεν θέλησε να τον θάψει μακρυά από το σπίτι και επειδή αγαπούσε πολύ το τρίκυκλό του, έθαψε την τέφρα του μαζί με το ποδηλατάκι στην αυλή του σπιτιού τους.
40 χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 1985 ο πατέρας του Σιν, Νομπούο, μετέφερε την τέφρα στον οικογενειακό τάφο και δώρησε το ποδηλατάκι στο Μουσείο Ειρήνης στη Χιροσίμα όπου εκτίθεται έως σήμερα.
Η πινακίδα από κάτω γράφει:
Το τρίκυκλο του Shinichi Tetsutani
ΔΩΡΕΑ Nobuo Tetsutani
Παρασκευή 27 Ιουλίου 2007
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ
PROJECT: TRACK TWO
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2000
ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ : 84,000€ (100,000$)
ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ : DEPARTMENT OF STATE
SECRETARY : MADELEINE ALBRIGHT
OFFICE OF THE HISTORIAN
ΦΟΡΕΙΣ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ : ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ - SABANCI UNIVERSITY (TURKEY) - COLUMBIA UNIVERSITY (USA).
Διαβάστε περισσότερα για τα.........
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2000
ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ : 84,000€ (100,000$)
ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ : DEPARTMENT OF STATE
SECRETARY : MADELEINE ALBRIGHT
OFFICE OF THE HISTORIAN
ΦΟΡΕΙΣ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ : ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ - SABANCI UNIVERSITY (TURKEY) - COLUMBIA UNIVERSITY (USA).
Διαβάστε περισσότερα για τα.........
100.000 δολάρια για τον "συνωστισμό" στο λιμάνι της Σμύρνης
Την αποκάλυψη έκανε το GREEK ALERT το οποίο έχει προβεί και σε άλλες σημαντικές αποκαλύψεις.
Χωρίς άλλα σχόλια
Παρασκευή 20 Ιουλίου 2007
20η ΙΟΥΛΙΟΥ 1974
Τα καλοκαίρια, όταν ήμουνα μικρός, πηγαίναμε σε ένα χωριό λίγο έξω από την Θεσσαλονίκη, στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς για όλη την περίοδο που τα σχολεία ήταν κλειστά.
20η Ιουλίου 1974. Του προφήτη Ηλία.
Κάθε χρόνο, την ίδια μέρα, σχεδόν όλο το χωριό μαζευόταν στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία.
3-4 χιλιόμετρα από το χωριό στην άκρη ενός τεράστιου βράχου, αγναντεύοντας την Θεσσαλονίκη έστεκε περήφανα λές, το εκκλησάκι όπου γινόταν Θεία Λειτουργία. Έτσι και φέτος μαζευτήκαμε. Οι μεγάλοι μέσα και οι μικροί να αλωνίζουμε το προαύλιο.
Μόλις τελείωσε η Λειτουργία η μητέρα μου μας άρπαξε από το χέρι (εμένα και την αδελφή μου) και σχεδόν τρέχοντας κινήσαμε για το χωριό. Κάποια στιγμή της λέω: Μαμά η μικρή δεν μας προλαβαίνει και εγώ κουράστηκα. Κάτι μονολόγησε που δεν κατάλαβα και ξαναφώναξα κοφτά. ΜΑΜΑ. Γύρισε και μας κοίταξε. Τότε κατάλαβα ότι κάτι συμβαίνει. Το πρόσωπό της ήταν ……. κάπως. Σφιγμένο. Κόκκινο. Τα μάτια της γυάλιζαν. Λίγα δευτερόλεπτα με κοιτούσε. ΠΑΜΕ μικρή! Ο τελευταίος είναι γάιδαρος με μεγάλα αυτιά, είπα και πιάνοντάς την από το χέρι, προσπεράσαμε τη μαμά.
Όταν φτάσαμε στο σπίτι είδαμε παρκαρισμένο το φορτηγάκι του θείου μας. Σίγουρα κάτι σοβαρό συνέβαινε. Το μυαλό μου πήγε στον παππού τον Γιάννη. Μήπως έπαθε κάτι; Τρέξαμε στη αγκαλιά του θείου. Ενώ μας φιλούσε τον ρώτησα. Ο παππούς δεν ήρθε; Πως ήρθε. Είναι με τον άλλο παππού και τη γιαγιά πίσω στην αυλή. Τρέξαμε πίσω όπου οι παππούδες και η γιαγιά έπαιζαν με τον μικρό μας αδελφό. Το τι έγινε το κατάλαβα όταν μεγάλωσα.
Όταν κάποια στιγμή μίλησα με το Θανάση το ΚΟΜΑΝΤΟ.
Ο Θανάσης υπηρετούσε στα ΛΟΚ τότε. Λίγες μέρες μετά τους βάλανε σε μια ντακότα και άντε για το νησί. H συνεννόηση Ελληνικού και Κυπριακού στρατού ήταν άλλα ‘ντ’ άλλων. Θα ‘ρθουν τα πορτοκάλια, δεν θα ‘ρθουν τα πορτοκάλια, τελευταία ενημέρωση στο αντιαεροπορικό του αεροδρομίου δεν θα ‘ρθουν τα πορτοκάλια.
Έλα που οι ντακότες ήρθαν. Χωρίς φώτα και με σιγή ασυρμάτου. Όταν η βοή πλέον δεν άφηνε αμφιβολία ότι πρόκειται για αεροπλάνα φώναξε ο επικεφαλής του αντιαεροπορικού: ΤΟΥΡΚΟΙ!!! Βαράτε…….. τα δικά μας δεν θα ‘ρθουν.
Το πολυβόλο άρχισε να κροταλίζει. Στα αεροπλάνα τα παιδιά τα έχασαν. Ετοιμαζόταν για την προσγείωση. Όλα έδειχναν ότι η προσγείωση θα ήταν ανώμαλη. Ο Θανάσης σηκώθηκε. Πήγε προς τη πόρτα. Οι ριπές τώρα έβρισκαν το αεροπλάνο 100%. Ο Θανάσης βλέπει κάτω. Είναι ψηλά ακόμη. Μια ριπή περνά δίπλα του. Το πήρε απόφαση. Πέφτω Παναγιά μου. Δεν πέρασαν δύο δευτερόλεπτα στον αέρα και το αεροπλάνο εξερράγη. Ο Θανάσης έσκασε στο έδαφος. Όταν πλέον οι Κύπριοι κατάλαβαν τι είχε γίνει τρέχουν να βρουν επιζώντες. Εεεεεεεε αυτός αναπνέει. Δεν θυμάμαι πόσο καιρό έμεινε στο νοσοκομείο. Ο ίδιος λέει ότι δεν έμεινε κόκαλο που να μην είχε σπάσει στο σώμα του. Ο Θανάσης ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ.Ούτε κι εγώ ξεχνάω Θανάση μου. Ούτε εσένα. Ούτε την Κύπρο.
Εμπνευστής και δημιουργός του δεν ξεχνώ είναι ο Νίκος Δήμου.
20η Ιουλίου 1974. Του προφήτη Ηλία.
Κάθε χρόνο, την ίδια μέρα, σχεδόν όλο το χωριό μαζευόταν στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία.
3-4 χιλιόμετρα από το χωριό στην άκρη ενός τεράστιου βράχου, αγναντεύοντας την Θεσσαλονίκη έστεκε περήφανα λές, το εκκλησάκι όπου γινόταν Θεία Λειτουργία. Έτσι και φέτος μαζευτήκαμε. Οι μεγάλοι μέσα και οι μικροί να αλωνίζουμε το προαύλιο.
Μόλις τελείωσε η Λειτουργία η μητέρα μου μας άρπαξε από το χέρι (εμένα και την αδελφή μου) και σχεδόν τρέχοντας κινήσαμε για το χωριό. Κάποια στιγμή της λέω: Μαμά η μικρή δεν μας προλαβαίνει και εγώ κουράστηκα. Κάτι μονολόγησε που δεν κατάλαβα και ξαναφώναξα κοφτά. ΜΑΜΑ. Γύρισε και μας κοίταξε. Τότε κατάλαβα ότι κάτι συμβαίνει. Το πρόσωπό της ήταν ……. κάπως. Σφιγμένο. Κόκκινο. Τα μάτια της γυάλιζαν. Λίγα δευτερόλεπτα με κοιτούσε. ΠΑΜΕ μικρή! Ο τελευταίος είναι γάιδαρος με μεγάλα αυτιά, είπα και πιάνοντάς την από το χέρι, προσπεράσαμε τη μαμά.
Όταν φτάσαμε στο σπίτι είδαμε παρκαρισμένο το φορτηγάκι του θείου μας. Σίγουρα κάτι σοβαρό συνέβαινε. Το μυαλό μου πήγε στον παππού τον Γιάννη. Μήπως έπαθε κάτι; Τρέξαμε στη αγκαλιά του θείου. Ενώ μας φιλούσε τον ρώτησα. Ο παππούς δεν ήρθε; Πως ήρθε. Είναι με τον άλλο παππού και τη γιαγιά πίσω στην αυλή. Τρέξαμε πίσω όπου οι παππούδες και η γιαγιά έπαιζαν με τον μικρό μας αδελφό. Το τι έγινε το κατάλαβα όταν μεγάλωσα.
Όταν κάποια στιγμή μίλησα με το Θανάση το ΚΟΜΑΝΤΟ.
Ο Θανάσης υπηρετούσε στα ΛΟΚ τότε. Λίγες μέρες μετά τους βάλανε σε μια ντακότα και άντε για το νησί. H συνεννόηση Ελληνικού και Κυπριακού στρατού ήταν άλλα ‘ντ’ άλλων. Θα ‘ρθουν τα πορτοκάλια, δεν θα ‘ρθουν τα πορτοκάλια, τελευταία ενημέρωση στο αντιαεροπορικό του αεροδρομίου δεν θα ‘ρθουν τα πορτοκάλια.
Έλα που οι ντακότες ήρθαν. Χωρίς φώτα και με σιγή ασυρμάτου. Όταν η βοή πλέον δεν άφηνε αμφιβολία ότι πρόκειται για αεροπλάνα φώναξε ο επικεφαλής του αντιαεροπορικού: ΤΟΥΡΚΟΙ!!! Βαράτε…….. τα δικά μας δεν θα ‘ρθουν.
Το πολυβόλο άρχισε να κροταλίζει. Στα αεροπλάνα τα παιδιά τα έχασαν. Ετοιμαζόταν για την προσγείωση. Όλα έδειχναν ότι η προσγείωση θα ήταν ανώμαλη. Ο Θανάσης σηκώθηκε. Πήγε προς τη πόρτα. Οι ριπές τώρα έβρισκαν το αεροπλάνο 100%. Ο Θανάσης βλέπει κάτω. Είναι ψηλά ακόμη. Μια ριπή περνά δίπλα του. Το πήρε απόφαση. Πέφτω Παναγιά μου. Δεν πέρασαν δύο δευτερόλεπτα στον αέρα και το αεροπλάνο εξερράγη. Ο Θανάσης έσκασε στο έδαφος. Όταν πλέον οι Κύπριοι κατάλαβαν τι είχε γίνει τρέχουν να βρουν επιζώντες. Εεεεεεεε αυτός αναπνέει. Δεν θυμάμαι πόσο καιρό έμεινε στο νοσοκομείο. Ο ίδιος λέει ότι δεν έμεινε κόκαλο που να μην είχε σπάσει στο σώμα του. Ο Θανάσης ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ.Ούτε κι εγώ ξεχνάω Θανάση μου. Ούτε εσένα. Ούτε την Κύπρο.Εμπνευστής και δημιουργός του δεν ξεχνώ είναι ο Νίκος Δήμου.
Πέμπτη 19 Ιουλίου 2007
ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ made in DONCAT
Ο Διανοούμενος, Μετριόφρων και Κορυφαία Προσωπικότητα της χώρας μας κ. ΝΔ ξαναχτύπησε.
Αυτή τη φορά "έκοψε" ένα κείμενο του kritias γιατί.........
Ο κ. ΝΔ δεν μας ενημέρωσε γιατί το έκανε.
Ως ένας εκ των 36 κορυφαίων προσωπικοτήτων της χώρας μας άλλωστε το δικαιούται.
Κόβει ότι θέλει.
Δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν.
Φαίνεται στα τόσα πολλά που έχει διαβάσει του διέφυγε ο ΒΟΛΤΕΡΟΣ.
.....................................................................
Το παρακάτω τελευταίο σχόλιο στάλθηκε στον κ. doncat, αλλά δεν δημοσιεύθηκε. Και αυτό συκοφαντικό θεωρήθηκε;
Κύριε doncat με τρομάξατε!!!Τα "συκοφαντικά" σχόλια αποσύρθηκαν από τον συντάκτη τους. Πρόκειται όντως για έναν ηλίθιο, που δεν καταλαβαίνει, ούτε τι γράφει, ούτε τι διαβάζει!Αυτός ο ηλίθιος, στο κείμενο που έγραφε για "πάτρωνες των γειτόνων" εννοούσε τους Αμερικανούς της USA, αλλά φαίνεται, δεν έμαθε καλά ελληνικά, όσο οι αναγνώστες του.
Αυτός ο ηλίθιος δεν έμαθε ούτε καλά γερμανικά και έμεινε με την απορία που του δημιούργησε οTraumMeister, "Undeutsch και ungerman λοιπόν... Είναι κάπως ατυχές ότι στα ελληνικά η λέξη ανθέλληνας (αντι-έλληνας) ή αφέλληνας (από-έλληνας) έχουν πολύ αρνητικούς συνειρμούς και υπονοούν μίσος και επίθεση κατά των Ελλήνων και της ελληνικότητας".
Και το σχόλιο του γερμανόφωνου κ. doncat,"traummeister danke ακριβώς αυτό το undeutsch εννοούσα".
Αυτός ο ηλίθιος (που δεν σπούδασε στη Γερμανία) νομίζει ακόμα, ότι το πρόθεμα "un" είναι συνήθως σαν το στερητικό πρόθεμα "α-" και όχι σαν το "gegen-", "anti-" ή "αντι-", άρα το "undeutsch" θα το μετέφραζε "μη-γερμανός" και όχι "αντι-γερμανός".Πώς όμως τολμάει ο πανηλίθιος να κάνει παρατηρήσεις σε μετάφραση σπουδαγμένου στη Γερμανία;Πάλι "λασπολόγος" θα χαρακτηρισθεί. Και είναι τόσο ηλίθιος, που δεν καταλαβαίνει γιατί αναρτώνται δυσφημιστικά για τον οικοδεσπότη του ιστολογίου σχόλια, αφού όλα πριν αναρτηθούν, περνάνε από την έγκριση του ίδιου οικοδεσπότη!!! Για να στοιχειοθετηθεί το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης;;;
Έξυπνο!
Ο ίδιος ηλίθιος, που διάλεξε να επισκεφθεί - κακή του ώρα - το ιστολόγιο του κ. doncat, έμεινε με πολλές ακόμη απορίες:
Πώς για παράδειγμα, ο οικοδεσπότης ανέχεται κάθε λογής υβριστικά σχόλια, χωρίς να τα ... "μετριάζει", να τα "κόβει" ή έστω και να τα σχολιάζει;
Αυτός ο ηλίθιος εντυπωσιάστηκε και ενοχλήθηκε από την απάντηση ενός από τους 36 καλεσμένους της κ. Ντόρας, όπου κάθε καλεσμένος είχε στη διάθεσή του ένα λεπτό για να καταθέσει την απάντησή του στο ερώτημα: "Ελλάδα 2007 και μετά... Τι θα κρατούσα , τι θα άλλαζα":
"Θέλω μία Ελλάδα χωρίς:
• Ελληνάρες – γιατί μας βλάπτουν ανεπανόρθωτα.
• Αντι-δυτικούς, αντί-αμερικάνους αντι-οτιδήποτε, γιατί είναι μόνον αντί-...
Θέλω μία Ελλάδα με:Μεγάλους ποιητές, επιστήμονες ερευνητές, παθιασμένους αρχαιολόγους, τρυφερούς ζωόφιλους, τολμηρούς ναυτικούς, εργατικούς μετανάστες, δημιουργούς επιχειρηματίες, και απελευθερωμένους μειονοτικούς.
Μια Ελλάδα με αυτοπεποίθηση, που γενναιόδωρα θα άφηνε το όνομα Μακεδονία στους γείτονες, χωρίς να παθαίνει υστερία".
Όλα αυτά σε 114(!) λέξεις, σε λιγότερο από ένα λεπτό!
Και έμεινε ο πανηλίθιος με την απορία: Αυτά ήταν τόσο σημαντικά ή τόσο σκόπιμα;
Σας έγραψαν πολλοί για την "παιδεία" μας. Ούτε λέξη όμως στην επίσημη απάντησή σας, ούτε καν κάποιο σχόλιο στο ιστολόγιό σας.
Ο ηλίθιος τελικά αποσύρεται.
Δεν είναι τόσο πλούσιος, όσο εσείς, για να έχει δικηγόρο ή λεφτά για δικαστήρια.
Μείνετε με τους θαυμαστές σας.
Τέλος.
Kritias
......................................
Νίκο Δήμου το μεγαλείο σου!!!!!
Αυτή τη φορά "έκοψε" ένα κείμενο του kritias γιατί.........
Ο κ. ΝΔ δεν μας ενημέρωσε γιατί το έκανε.
Ως ένας εκ των 36 κορυφαίων προσωπικοτήτων της χώρας μας άλλωστε το δικαιούται.
Κόβει ότι θέλει.
Δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν.
Φαίνεται στα τόσα πολλά που έχει διαβάσει του διέφυγε ο ΒΟΛΤΕΡΟΣ.
.....................................................................
Το παρακάτω τελευταίο σχόλιο στάλθηκε στον κ. doncat, αλλά δεν δημοσιεύθηκε. Και αυτό συκοφαντικό θεωρήθηκε;
Κύριε doncat με τρομάξατε!!!Τα "συκοφαντικά" σχόλια αποσύρθηκαν από τον συντάκτη τους. Πρόκειται όντως για έναν ηλίθιο, που δεν καταλαβαίνει, ούτε τι γράφει, ούτε τι διαβάζει!Αυτός ο ηλίθιος, στο κείμενο που έγραφε για "πάτρωνες των γειτόνων" εννοούσε τους Αμερικανούς της USA, αλλά φαίνεται, δεν έμαθε καλά ελληνικά, όσο οι αναγνώστες του.
Αυτός ο ηλίθιος δεν έμαθε ούτε καλά γερμανικά και έμεινε με την απορία που του δημιούργησε οTraumMeister, "Undeutsch και ungerman λοιπόν... Είναι κάπως ατυχές ότι στα ελληνικά η λέξη ανθέλληνας (αντι-έλληνας) ή αφέλληνας (από-έλληνας) έχουν πολύ αρνητικούς συνειρμούς και υπονοούν μίσος και επίθεση κατά των Ελλήνων και της ελληνικότητας".
Και το σχόλιο του γερμανόφωνου κ. doncat,"traummeister danke ακριβώς αυτό το undeutsch εννοούσα".
Αυτός ο ηλίθιος (που δεν σπούδασε στη Γερμανία) νομίζει ακόμα, ότι το πρόθεμα "un" είναι συνήθως σαν το στερητικό πρόθεμα "α-" και όχι σαν το "gegen-", "anti-" ή "αντι-", άρα το "undeutsch" θα το μετέφραζε "μη-γερμανός" και όχι "αντι-γερμανός".Πώς όμως τολμάει ο πανηλίθιος να κάνει παρατηρήσεις σε μετάφραση σπουδαγμένου στη Γερμανία;Πάλι "λασπολόγος" θα χαρακτηρισθεί. Και είναι τόσο ηλίθιος, που δεν καταλαβαίνει γιατί αναρτώνται δυσφημιστικά για τον οικοδεσπότη του ιστολογίου σχόλια, αφού όλα πριν αναρτηθούν, περνάνε από την έγκριση του ίδιου οικοδεσπότη!!! Για να στοιχειοθετηθεί το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης;;;
Έξυπνο!
Ο ίδιος ηλίθιος, που διάλεξε να επισκεφθεί - κακή του ώρα - το ιστολόγιο του κ. doncat, έμεινε με πολλές ακόμη απορίες:
Πώς για παράδειγμα, ο οικοδεσπότης ανέχεται κάθε λογής υβριστικά σχόλια, χωρίς να τα ... "μετριάζει", να τα "κόβει" ή έστω και να τα σχολιάζει;
Αυτός ο ηλίθιος εντυπωσιάστηκε και ενοχλήθηκε από την απάντηση ενός από τους 36 καλεσμένους της κ. Ντόρας, όπου κάθε καλεσμένος είχε στη διάθεσή του ένα λεπτό για να καταθέσει την απάντησή του στο ερώτημα: "Ελλάδα 2007 και μετά... Τι θα κρατούσα , τι θα άλλαζα":
"Θέλω μία Ελλάδα χωρίς:
• Ελληνάρες – γιατί μας βλάπτουν ανεπανόρθωτα.
• Αντι-δυτικούς, αντί-αμερικάνους αντι-οτιδήποτε, γιατί είναι μόνον αντί-...
Θέλω μία Ελλάδα με:Μεγάλους ποιητές, επιστήμονες ερευνητές, παθιασμένους αρχαιολόγους, τρυφερούς ζωόφιλους, τολμηρούς ναυτικούς, εργατικούς μετανάστες, δημιουργούς επιχειρηματίες, και απελευθερωμένους μειονοτικούς.
Μια Ελλάδα με αυτοπεποίθηση, που γενναιόδωρα θα άφηνε το όνομα Μακεδονία στους γείτονες, χωρίς να παθαίνει υστερία".
Όλα αυτά σε 114(!) λέξεις, σε λιγότερο από ένα λεπτό!
Και έμεινε ο πανηλίθιος με την απορία: Αυτά ήταν τόσο σημαντικά ή τόσο σκόπιμα;
Σας έγραψαν πολλοί για την "παιδεία" μας. Ούτε λέξη όμως στην επίσημη απάντησή σας, ούτε καν κάποιο σχόλιο στο ιστολόγιό σας.
Ο ηλίθιος τελικά αποσύρεται.
Δεν είναι τόσο πλούσιος, όσο εσείς, για να έχει δικηγόρο ή λεφτά για δικαστήρια.
Μείνετε με τους θαυμαστές σας.
Τέλος.
Kritias
......................................
Νίκο Δήμου το μεγαλείο σου!!!!!
Κυριακή 15 Ιουλίου 2007
MODERATION
Τελικά νομίζω ότι θα καταλήξω σαν ΑΝΤΙδήμου μπλοκ.
Για τον Νίκο Δήμου μιλάω. Τον διανοούμενο, συγγραφέα και blogger.
Το άθεο, ανθέλληνα και Μακεδονοφάγο κύριο ΝΔ. (κατά δήλωση του ιδίου)
Τον blogger με το moderation.
Ότι δεν γουστάρουμε το σβήνουμε.
Ότι δεν μπορούμε να συζητήσουμε το θεωρούμε εκτός θέματος.
Όταν τα επιχειρήματα είναι "λίγα" .............. moderation.
Στο γνωστό πλέον ποστ όπου βρήκε την ευκαιρία να μας θυμίσει την μανία του, με την Μακεδονία, ανοίγει συζήτηση στα σχόλια και όταν του απαντάω κόβει το σχόλιο με τη δικαιολογία οτι είναι εκτός θέματος.
Η χειρότερη μορφή λογοκρισίας που και η Χούντα δυσκολεύθηκε να εφαρμόσει.
Δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο από σας κύριε Διανοούμενε.
Δεν μπορείτε όμως να συνεχίσετε το παραλήρημά σας αναπάντητος.
Παραθέτω λοιπόν παρακάτω το "κομμένο" σχόλιο.
Αν κάποιος θελήσει να αναρτήσω και δικό του κομμένο σχόλιο θα το κάνω ευχαρίστως.
Και κάτι ακόμη: Σ' αυτό το μπλοκ δεν υπάρχει MODERATION.
Για τον Νίκο Δήμου μιλάω. Τον διανοούμενο, συγγραφέα και blogger.
Το άθεο, ανθέλληνα και Μακεδονοφάγο κύριο ΝΔ. (κατά δήλωση του ιδίου)
Τον blogger με το moderation.
Ότι δεν γουστάρουμε το σβήνουμε.
Ότι δεν μπορούμε να συζητήσουμε το θεωρούμε εκτός θέματος.
Όταν τα επιχειρήματα είναι "λίγα" .............. moderation.
Στο γνωστό πλέον ποστ όπου βρήκε την ευκαιρία να μας θυμίσει την μανία του, με την Μακεδονία, ανοίγει συζήτηση στα σχόλια και όταν του απαντάω κόβει το σχόλιο με τη δικαιολογία οτι είναι εκτός θέματος.
Η χειρότερη μορφή λογοκρισίας που και η Χούντα δυσκολεύθηκε να εφαρμόσει.
Δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο από σας κύριε Διανοούμενε.
Δεν μπορείτε όμως να συνεχίσετε το παραλήρημά σας αναπάντητος.
Παραθέτω λοιπόν παρακάτω το "κομμένο" σχόλιο.
Αν κάποιος θελήσει να αναρτήσω και δικό του κομμένο σχόλιο θα το κάνω ευχαρίστως.
Και κάτι ακόμη: Σ' αυτό το μπλοκ δεν υπάρχει MODERATION.
Η ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΙΔΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ.
Ιδού λοιπόν τι έκοψε ο ΝΔ.
Άντε πάλι με την Μακεδονία.......
Είστε εκτός θέματος κ. ΝΔ
Η Μακεδονία υπάρχει εδώ και 2500 χρόνια. Το Σκοπιανό μόρφωμα εδώ και 50 χρόνια. Εμείς θέλουμε να μην χρησιμοποιούν το όνομά μας και τα σύμβολά μας. Μήπως ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Σκοπιανός; Μιλούσε Σκοπιανά; Δηλώσαμε εμείς ποτέ ότι θέλουμε εδάφη τους.
Αυτοί λένε ότι στην Ελλάδα υπάρχει "Μακεδονική μειονότητα".
Αυτοί λένε ότι η Ελλάδα τους στερεί την έξοδο στο Αιγαίο κατέχοντας "Μακεδονικά εδάφη".
Να το θυμάστε όταν τελειώσει αυτό το θέμα θα θέσουν νέο θέμα "Νότιας Ηπείρου".
Είμαστε Έλληνες κάτοικοι της Μακεδονίας. Οι Μακεδόνες είναι Έλληνες.
Όπως και οι κάτοικοι της Κρήτης είναι Έλληνες. Οι Κρητικοί είναι Έλληνες.
Την Ιστορία μας δεν τη Χαρίζουμε σε κανέναν.
Πάρτε το χαμπάρι είμαστε Έλληνες Μακεδόνες.
Αυτό θα το υπερασπιστούμε.
Όπως υπερασπίστηκε ο Ντε Γκωλ το όνομα Βρετάνη.
Γι αυτό η επίσημη ονομασία της Αγγλίας είναι Ηνωμένο Βασίλειο και όχι Μεγάλη Βρετανία.
Γιατί η Βρετάνη είναι περιοχή της Γαλλίας.
Όπως η Μακεδονία είναι περιοχή της Ελλάδας.
Γιατί νομίζετε ότι δημιουργήθηκε και συντηρείται αυτό το μόρφωμα.
Ήταν το μόνο μέρος των συνόρων μας που δεν είχε εχθρό απέναντι (Σερβία). Τώρα έχουμε γύρω-γύρω αγκάθια.
Δεν προχωρώ άλλο. Είμαι πολύ εκνευρισμένος με την μανία σας.
Έχετε λάθος για το Μακεδονικό. Είχατε και το 90 έχετε και τώρα. Δεν μπορείτε να το αλλάξατε αυτό. Άλλωστε το "τίτλο τιμής" του ανθέλληνα που λέτε ότι σας έδωσε ο Ελληνικός λαός (τόσο οι επώνυμοι όσο και οι ανώνυμοι) μόνο δεχόμενος το λάθος σας μπορείτε να αποβάλλετε Όσο για το αν ήταν "τίτλος τιμής" το δείχνει η ανάγκη που νιώσατε να απολογηθείτε.
Πάλι ξεπέρασα τις 120 λέξεις. Είμαι και εκτός θέματος.
Υ.Γ. "Σιγά σιγά θα μας πούνε ότι και ο Βουκεφάλας ήταν ZASTAVA"
Ένα από τα ωραιότερα σλόγκαν του μεγαλύτερου συλλαλητηρίου που έγινε στην Ελλάδα. Έτσι αντιμετωπίσαμε το "Μακεδονικό" τότε. Με χιούμορ και γελάκια.
Αλλά μας απέδειξαν αυτοί που εμπνεύστηκαν αυτή την ιστορία ότι καλύτερα θα ήταν να φυλάμε τα ρούχα μας. Γιατί η πιθανή γενναιοδωρία μας θα μας αφήσει γυμνούς. Και θα μας συλλάβουν και για προσβολή της δημοσίας αιδούς.
Είστε εκτός θέματος κ. ΝΔ
Η Μακεδονία υπάρχει εδώ και 2500 χρόνια. Το Σκοπιανό μόρφωμα εδώ και 50 χρόνια. Εμείς θέλουμε να μην χρησιμοποιούν το όνομά μας και τα σύμβολά μας. Μήπως ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Σκοπιανός; Μιλούσε Σκοπιανά; Δηλώσαμε εμείς ποτέ ότι θέλουμε εδάφη τους.
Αυτοί λένε ότι στην Ελλάδα υπάρχει "Μακεδονική μειονότητα".
Αυτοί λένε ότι η Ελλάδα τους στερεί την έξοδο στο Αιγαίο κατέχοντας "Μακεδονικά εδάφη".
Να το θυμάστε όταν τελειώσει αυτό το θέμα θα θέσουν νέο θέμα "Νότιας Ηπείρου".
Είμαστε Έλληνες κάτοικοι της Μακεδονίας. Οι Μακεδόνες είναι Έλληνες.
Όπως και οι κάτοικοι της Κρήτης είναι Έλληνες. Οι Κρητικοί είναι Έλληνες.
Την Ιστορία μας δεν τη Χαρίζουμε σε κανέναν.
Πάρτε το χαμπάρι είμαστε Έλληνες Μακεδόνες.
Αυτό θα το υπερασπιστούμε.
Όπως υπερασπίστηκε ο Ντε Γκωλ το όνομα Βρετάνη.
Γι αυτό η επίσημη ονομασία της Αγγλίας είναι Ηνωμένο Βασίλειο και όχι Μεγάλη Βρετανία.
Γιατί η Βρετάνη είναι περιοχή της Γαλλίας.
Όπως η Μακεδονία είναι περιοχή της Ελλάδας.
Γιατί νομίζετε ότι δημιουργήθηκε και συντηρείται αυτό το μόρφωμα.
Ήταν το μόνο μέρος των συνόρων μας που δεν είχε εχθρό απέναντι (Σερβία). Τώρα έχουμε γύρω-γύρω αγκάθια.
Δεν προχωρώ άλλο. Είμαι πολύ εκνευρισμένος με την μανία σας.
Έχετε λάθος για το Μακεδονικό. Είχατε και το 90 έχετε και τώρα. Δεν μπορείτε να το αλλάξατε αυτό. Άλλωστε το "τίτλο τιμής" του ανθέλληνα που λέτε ότι σας έδωσε ο Ελληνικός λαός (τόσο οι επώνυμοι όσο και οι ανώνυμοι) μόνο δεχόμενος το λάθος σας μπορείτε να αποβάλλετε Όσο για το αν ήταν "τίτλος τιμής" το δείχνει η ανάγκη που νιώσατε να απολογηθείτε.
Πάλι ξεπέρασα τις 120 λέξεις. Είμαι και εκτός θέματος.
Υ.Γ. "Σιγά σιγά θα μας πούνε ότι και ο Βουκεφάλας ήταν ZASTAVA"
Ένα από τα ωραιότερα σλόγκαν του μεγαλύτερου συλλαλητηρίου που έγινε στην Ελλάδα. Έτσι αντιμετωπίσαμε το "Μακεδονικό" τότε. Με χιούμορ και γελάκια.
Αλλά μας απέδειξαν αυτοί που εμπνεύστηκαν αυτή την ιστορία ότι καλύτερα θα ήταν να φυλάμε τα ρούχα μας. Γιατί η πιθανή γενναιοδωρία μας θα μας αφήσει γυμνούς. Και θα μας συλλάβουν και για προσβολή της δημοσίας αιδούς.
Σάββατο 14 Ιουλίου 2007
"Ενός Λεπτού Μαζί"
Ότι διαβάσετε παρακάτω είναι το σχόλιό μου σε ποστ του Νίκου Δήμου στο μπλοκ του. Ο ίδιος δεν δέχθηκε να το αναρτήσει γιατί λέει είναι μακροσκελές.
Ως τέτοιο λοιπόν το αναρτώ στο μπλόκ μου όπου η διακίνηση ιδεών είναι ελεύθερη.
Τα υπόλοιπα στη κρίση σας.
........................................................................
Τι θα κρατούσα και τι θα άφηνα;
Ωραίο συναίσθημα. Να σου δίνει την εξουσία κάποιος να κρατήσεις ή να αφήσεις κάποιους. Εδώ ο καθένας αποκαλύπτει τον εαυτό του. Πως θα διαχειριστείς μια τέτοια εξουσία. Καλείσαι λοιπόν να επιλέξεις; ΟΧΙ. Καλείσαι να επιδοκιμάσεις ή να αποδοκιμάσεις.
Τον πρώτο που θα αποδοκίμαζα λοιπόν θα ήταν η κ. Ντόρα Μητσοτάκη που προσπαθεί (;) να πάρει απόψεις για την Ελλάδα του αύριο από 36 κορυφαίες προσωπικότητες. Αντί να αφήσει το γυάλινο πύργο της και να κατέβει στο δρόμο να μάθει τι χρειάζεται η Ελλάδα του αύριο.
Να πάρει κάποιον πρωί πρωί από την ουρά του ΟΑΕΔ,
κάποιον άλλο από τα καφέ της νεολαίας,
έναν άλλο από το προαύλιο του πανεπιστήμιου,
από τα εξωτερικά ιατρεία ενός νοσοκομείου,
από τους εργάτες του λιμανιού,
από τις ουρές των συνταξιούχων στις τράπεζες στις 22 κάθε μήνα,
από τις μάνες που τρέχουν με αγωνία να προλάβουν να πάρουν το παιδί από το ημερήσιο,
τον εργαζόμενο στο εκδοτικό συγκρότημα με την αγωνία να μας πείσει ότι το μαύρο είναι άσπρο,
τον αστυφύλακα που φυλάει την νυκτερινή σκοπιά έξω από το αστυνομικό τμήμα,
τον νεαρό δικηγόρο που δεν μπορεί να καταλάβει πως με τον συνεργάτη του μεγαλοδικηγόρο κατάφεραν να αφεθεί ελεύθερος ο μεγαλέμπορος ναρκωτικών εντολέας τους,
τον κτηνοτρόφο που κάθε χρόνο πουλάει το γάλα του όλο και φθηνότερα,
τον γεωργό που πρέπει να ξηλώσει τα βαμβάκια του,
τον πτυχιούχο που αναρωτιέται τι αξίζει περισσότερο η κορνίζα που έχει κρεμάσει η μάνα του στο σαλόνι ή το περιεχόμενό της,
τον γιατρό του ΕΣΥ που ψάχνει εναγωνίως κρεβάτι εντατικής για τον άρρωστό του,
τον…………..
(αν φτάσω στον 36ο θα με κόψει το moderation)
Θα αποδοκίμαζα και τους 36 που αποδέχθηκαν ρόλο σ’ αυτήν την διαδικασία .
Θα έκλεινα και όλα αυτά τα ιδρύματα που έχουν γίνει φωλιές αεριτζήδων, λαμογίων, και μιζαδόρων.
Τι θα άλλαζα;
Την ΠΑΙΔΕΙΑ.
και το κόλλημα του ΝΔ με τη Μακεδονία.
Τι θα κρατούσα;
Ο/Η mariosp είπε...
Δεν θα πετούσα τίποτα. Όλα έχουν τον λόγο τους.
Ο/Η rosie είπε...
Θα πετουσα ολους οσους θελουν το καλο μου χωρις να με ξερουν
Ο/Η delta_mike είπε...
θα κρατούσα:
Την διάθεση ελάχιστων να πηγαίνουν κόντρα στο - θλιβερό - ρεύμα.
Ο/Η drunk tank είπε...
δεν ξέρω πραγματικά αν είμαι, ή αν θα μπορούσα κάποτε να γίνω, εκείνος που θα μπορούσε να αποφασίσει κάτι τόσο μεγάλο.
όλα έχουν το λόγο ύπαρξής τους και τα άσχημα και τα ωραία.
στο δικό μας χέρι είναι να τα χρησιμοποιήσουμε σωστά και να τα κάνουμε όλα ωραία.
εμείς μπορούμε να απομονώσουμε τα λαμόγια και τους μιζαδόρους, να καταστείλουμε τον χουλιγκανισμό κάθε έκφανσης από τις ζωές μας, να εκδιώξουμε τους επαγγελματίες πολιτικούς που λυμαίνονται τις ζωές μας,να σβήσουμε από το χάρτη μας όσους σφετερίζονται πανανθρώπινες αξίες και στο όνομά τους εξαφανίζουν την ανθρωπιά, να καλλιεργήσουμε την παιδεία όπως πρέπει και να αναπτύξουμε ξανά τον πολιτισμό.
όλα αυτά είναι βέβαια ουτοπικά αλλά σίγουρα αξίζει να προσπαθούμε. και σίγουρα το χρωστάμε πάνω από όλα στους ίδιους μας τους εαυτούς.
Ο/Η antvol είπε...
Θα κρατούσα όσους πιστεύουν ότι:
Στους ελεύθερους ανθρώπους αρμόζει η ιδιότητα του πολίτη κι όχι του υπηκόου.
Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις είναι ιδιωτική κι όχι δημόσια υπόθεση.
Ο/Η etherovamon είπε...
Για μένα, ....,
ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ
Αυτό θα άλλαζα. Από εκεί ξεκινούν όλα. Και φυσικά παιδεία δεν είναι μόνο η εκπαίδευση στα σχολεία. Είναι και ο πολιτισμός που περνά μέσα από την τηλεόραση, και μέσα από το σπίτι κλπ.
Ο/Η Pussy Galore είπε...
Νομίζω ότι ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου ( δεν είχα ακριβώς την ίδια ιδέα όταν στα 23 επέστρεψα από το Παρίσι).
Θα κρατούσα την αυθεντικότητα, την απλότητα, τη φιλοξενία όπως κάποτε την εννούσαμε για τους έλληνες και που απαντάται ακόμη
Ο/Η Reactor69 είπε...
Θα προσπαθούσα να κρατήσω την ψυχραιμία μου και δεν θα άλλαζα τίποτα!
Ο/Η Yiannos είπε...
Αν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις έναν Ελληναρά, ένα λαϊκιστή, έναν αεριτζή, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.
Υ.Γ. Όσο για τη Μακεδονία, το σχόλιο σας είναι τόσο άσχετο με το θέμα που μου προκαλεί εντύπωση. Νιώθω ότι το βάλατε μάλλον για να τσιγκλίσετε.
Ο/Η Helen είπε...
Ονειρεύομαι…
Ο/Η Kostas Sakkas είπε...
Θα κρατούσα:
αισιόδοξους ανθρώπους που χαίρονται και βοηθάνε για την επιτυχία του διπλανού τους
Ο/Η Nikos Dimou είπε...
Mistirios said...
(ο οικοδεσπότης φυσικά εξαιρείται)
---------------------
Δεν εξαιρείται κανείς. Αλλά μιλάμε για τύπους ανθρώπων - όχι για πρόσωπα.
Ο/Η morfeas είπε...
Πατρίδα είναι τα τσιμέντα
που σημαδέψανε τα γόνατά μας
…τα παγκάκια που χάραξαν
οι εφηβικοί μας έρωτες
…τα κρεβάτια που μοιραστήκαμε
τα κορμιά μας
…τα τρένα που ταξιδέψανε
τα όνειρά μας
…τα μεθυσμένα φοιτητικά μας
βράδια
…τα απογεύματα δίπλα
στη θάλασσα
…τα ήσυχα μεσημέρια
στα νησιά
…τα βροχερά πρωινά στην
αγκαλιά της
…τα γυμνά σανδάλια που μας γνώρισαν
τον κόσμο
…οι αγκαλιές των φίλων που βρήκαν καταφύγιο
τα δάκρυά μας
…πατρίδα είναι κάθε πέτρα,
κάθε κύμα,
κάθε ξεψυχισμένο άστρο
που πάνω του ξαπόστασε
για λίγο
η ματιά μας…
Ο/Η a_lexia είπε...
Θα ήθελα μια Ελλάδα με κατοίκους που .....
Που συγχωρούν το λάθος αλλά όχι τη συστηματική προχειρότητα.
Ο/Η doratsirka είπε...
Χωρίς να θέλω να σας προσβάλω για τη συμμετοχή σας, εγώ θα καλούσα 35 ανώνυμους Έλληνες-νίδες που αντέχουν ακόμη και επιβιώνουν με αξιοπρέπεια σε μια χώρα η οποία έχει αναγάγει το επώνυμο, τη διαφθορά και τη ρεμούλα σε τρόπο ζωής. Ίσως η στάση αυτών των ανθρώπων με τους οποίους θα μπορούσαμε να ταυτιστούμε όλοι εμείς που γράφουμε σήμερα, να αποτελέσει μια ηθική στάση-παράδειγμα προς μίμηση. Και τελικά αυτή να κρατήσουμε.
Ο/Η Maria Velliou είπε...
Όσο για το θέμα της Μακεδονίας, συμφωνώ με τη μη υστερία, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να είμαστε γενναιόδωροι: δε νομίζω ότι υπάρχει παγκοσμίως άλλο τέτοιο φαινόμενο, όλ ααυτά που αντιπαραβάλλονται, από την Αλσατία και τη βόρεια Ιρλανδία μέχρι το Τέξας είναι πολύ διαφορετικά.
Ο/Η s_pablo είπε...
Μετά από δύο χρόνια που ζω πλέον στο Ρέθυμνο συνειδητοποίησα ότι δεν θέλω να πετάξω τίποτα. Ακόμα κι αυτά που με πληγώνουν ή με εξοργίζουν. Το μόνο που θα πρόσθετα είναι αυτό που έχει ήδη ειπωθεί.
Παιδεία, παιδεία και πάλι παιδεία. Να διδάξουμε στις επόμενες γενιές, γιατί εμείς το χάσαμε το τραίνο, ότι η γνώση είναι σημαντική κι ας μη σου γεμίζει το πιάτο κι έτσι θα καταφέρουμε να φτιάξουμε μια πιο ανεκτική κοινωνία.
Και μην ανησυχείτε κύριε Δήμου, τότε όλοι αυτοί που αναφέρετε θα φύγουν μόνοι τους.
Ο/Η Stavros Katsaris είπε...
Τη δημοτική αστυνομία
Το ύφος των υπαλλήλων στις δημόσιες υπηρεσίες.
Τους επαγγελματίες συνδικαλιστές! (το 'χει πει και κάποιος άλλος! Αυτόν δεν θα τον έδιωχνα!!!!
Ο/Η irlandos είπε...
Προτιμώ να γράψω γι' αυτά που θα ήθελα να κρατήσω / να διατηρήσω:
-Πρώτα απ' όλα το ελληνικό γλέντι, το γνήσιο και αυθόρμητο ελληνικό γλέντι, όποτε αυτό προκύπτει.
-Το μεράκι
-Το φιλότιμο
-Το χιούμορ
-Τους αμφισβητίες και τους αναζητητές.
Ο/Η Luke Skywalker είπε...
Εσείς θα χαρίζατε γενναιόδωρα το όνομά σας που υπογράφει τα βιβλία σας και τα μπλογκ σας;
Ο/Η Aphrodite είπε...
Θα κρατούσα τους πάντες και τα πάντα.
Ο/Η butterfly είπε...
περισσότερες, καλύτερες και πιο οργανωμένες παροχές για τους φτωχούς (κυρίως τους νέους) και τα άτομα με ειδικές ανάγκες
Θα κρατούσα λοιπόν το καλύτερο κομμάτι του καθένα μας. Γιατί και ο χειρότερος από μας έχει κάτι να προσφέρει στην Ελλάδα μας. Την κωλοΕλλάδα που κάποιοι προσπαθούν να απαξιώσουν.
Κάθε φορά που γυρίζω από κάποιο ταξίδι στο εξωτερικό, ειδικά από μέρος που δεν είχα επισκεφθεί ξανά, εκτιμώ περισσότερο την πατρίδα μας και τους ανθρώπους της και θυμάμαι κάτι που είχα βρει πριν μερικά χρόνια σε ιστοσελίδα Ελλήνων του εξωτερικού (νομίζω ήταν σελίδα μεταπτυχιακών φοιτητών στις ΗΠΑ) και σας το παραθέτω αυτούσιο όπως το βρήκα στα Αγγλικά. (Δεν μ’ αρέσει να γράφω σε ξένη γλώσσα όπως κάνουν μερικοί για επίδειξη γνώσεων. Είναι όμως τόσο απλή η γλώσσα που ακόμη κι εγώ με Αγγλικά «τουριστικού» επιπέδου την κατανοώ.
Λοιπόν:
Why We Like Ourselves For Being Greek . . .
>1. Because . . . we buy whole watermelons, not in slices.
>2. Because . . . we buy whole lambs, not in pieces.
>3. Because . . . nights in Greece, finish in the morning.
>4. Because . . . we take our coffee slowly, while smoking, and not in "shots".
>5. Because . . . flirting is our national hobby.
>6. Because . . . we have a small poor country, full of people with big hearts.
>7. Because . . . we always moan about the public sector, and everyone seeks to get a job in it.
>8. Because . . . we are not puritans.
>9. Because . . . we are not racists.
>10. Because . . . we cheat openly, without trying to hide it.
>11. Because . . . we go out almost every night, even if we are penniless.
>12. Because . . . we know how to spend better, than we know how to save.
>13. Because . . . we never visit others empty-handed.
>14. Because . . . there is no way to explain to foreigners what is "kapsoura" (burning desire for someone).
>15. Because . . . in Greece, family is still something valuable.
>16. Because . . . God did not choose us as His favourite people, but we chose God.
>17. Because . . . we always make it, albeit in the last moment.
>18. Because . . . we were slaves for 400 years, yet never bring that up as an excuse for our current state.
>19. Because . . . for the sake of a woman, we made war for 10 years (the Trojan War).
>20. Because . . . we are everywhere around the planet.
>21. Because . . . we love and hate with passion.
>22. Because . . . "filotimo" (friend of honour; helping someone because it is a shame not to) does not exist in any other language.
>23. Because . . . whenever foreigners cannot find a word, they use one of ours.
>24. Because . . . we spend our bad and low times with our friends and family, not with shrinks.
>25. Because . . . Socrates, Plato, and Aristotle were Greek.
>26. Because . . . we invented theatre.
>27. Because . . . we gave birth to Democracy.
>28. Because . . . we discovered logic.
>29. Because . . . we jump-started science.
>30. Because . . . we are proud of our culture, not of our wars.
>31. Because . . . when others were discovering meat, we already had cholesterol.
>32. Because . . . when we were building the Parthenon, the others were still sleeping on trees.
>33. Because . . . we gave "the light" to all the leaders who are "striving" for peace by making wars.
>34. Because . . . we wear sandals, without socks.
>35. Because . . . "Tsikoudia" from Crete is the strongest drink in Europe (85% alcohol).
>36. Because . . . we have a distinction between "Eros" (falling in love) and "Agapi" (innocent love), while we feel both of them passionately.
>37. Because . . . "Eros" was a Greek God.
>38. Because . . . we gave the oath: "Freedom or Death".
>39. Because . . . when others used to be clothed with wolf skin, we were weaving see-through linen.
>40. Because . . . "Greeks do not fight as heroes, heroes fight like Greeks" (Winston Churchill, 1941).
>41. Because . . . we don't use ketchup with our food - it tastes good anyway.
>42. Because . . . we gave our ancient alphabet to the Romans and our medieval alphabet to the Slavs.
>43. Because . . . we converted all of Eastern Europe into Christians.
>44. Because . . . we get angry quickly, but we forget all about it even quicker.
>45. Because . . . we are not ashamed to cry.
>46. Because . . . we dance when we are sad.
>47. Because . . . we work to live and we do not live to work.
>48. Because . . . 97% of the stars' are named in Greek.
>49. Because . . . although we know danger well, we dare.
>50. Because . . . when you shout "brother" in the streets, everyone turns around.
>51. Because . . . we always talk about going on a diet, after we had our meal.
>52. Because . . . we speak loudly and laugh even louder.
>53. Because . . . we do not know what anxiety is.
>54. Because . . . although we smoke more than anyone in the world, and eat the most red meat in Europe, we live the longest in Europe.
>55. Because . . . we are starting with "just a coffee" early afternoon and end up off our heads in the morning.
>56. Because . . . we walk in the streets at 2:00 in the morning, and there are traffic jams.
>57. Because . . . we walk in the streets at 4:00 in the morning, and there are traffic jams.
>58. Because . . . girls are not scared to walk alone in the streets at 2:00 or 4:00 o'clock in the morning.
>59. Because . . . the inside of all our Churches are not dark, but full of light.
>60. Because . . . we are direct.
>61. Because . . . we know how to cheat.
>62. Because . . . we are not snitches.
>63. Because . . . we always have a solution to problems, even if usually indirect or illegal.
>64. Because . . . we have tendencies to extremity.
>65. Because . . . our parents do not forget that we exist, when we reach 18.
>66. Because . . . when we want to sunbathe, we go to the beach, we don't crawl on grass or jump into fountains.
>67. Because . . . we confront every difficulty with humour.
>68. Because . . . the Olympic games were born here.
>69. Because . . . with our (Olympic) light, we unite the World and pass the message of Peace.
>70. Because . . . we live permanently in the country that foreigners dream to visit for a week.
>71. Because . . . our sky is blue, not grey.
>72. Because . . . we have the cleanest seas on the planet.
>73. Because . . . 40% of the words in the Oxford dictionary are made up with Greek words.
>74. Because . . . we are a poor country, with very rich citizens.
>75. Because . . . we know what "kefi" (propensity to fun) means.
>76. Because . . . we like to spend money, and eat fish while they are still fresh.
>77. Because . . . Homer wrote the Iliad 3500 years ago, and Hollywood turned it into a movie just recently.
>78. Because . . . in Greece nobody is hungry.
>79. Because . . . in Greece nobody is homeless.
>80. Because . . . we speak foreign languages - who learns Greek?
>81. Because . . . our "model for life" has many curves.
>82. Because . . . we are European Champions in football.
Ναι ΡΕ είμαι Έλληνας (ούτε Ελληνάρας, ούτε πιο Έλληνας από κάποιον άλλο).
Είμαι όμως περήφανος που είμαι Έλληνας και μαζί με όποιον αισθάνεται Έλληνας θα προσφέρω κι εγώ αυτό το μικρό κομμάτι του καλού εαυτού μου για να κάνουμε την ΕΛΛΑΔΑ μας καλύτερη.
Ως τέτοιο λοιπόν το αναρτώ στο μπλόκ μου όπου η διακίνηση ιδεών είναι ελεύθερη.
Τα υπόλοιπα στη κρίση σας.
........................................................................
Τι θα κρατούσα και τι θα άφηνα;
Ωραίο συναίσθημα. Να σου δίνει την εξουσία κάποιος να κρατήσεις ή να αφήσεις κάποιους. Εδώ ο καθένας αποκαλύπτει τον εαυτό του. Πως θα διαχειριστείς μια τέτοια εξουσία. Καλείσαι λοιπόν να επιλέξεις; ΟΧΙ. Καλείσαι να επιδοκιμάσεις ή να αποδοκιμάσεις.
Τον πρώτο που θα αποδοκίμαζα λοιπόν θα ήταν η κ. Ντόρα Μητσοτάκη που προσπαθεί (;) να πάρει απόψεις για την Ελλάδα του αύριο από 36 κορυφαίες προσωπικότητες. Αντί να αφήσει το γυάλινο πύργο της και να κατέβει στο δρόμο να μάθει τι χρειάζεται η Ελλάδα του αύριο.
Να πάρει κάποιον πρωί πρωί από την ουρά του ΟΑΕΔ,
κάποιον άλλο από τα καφέ της νεολαίας,
έναν άλλο από το προαύλιο του πανεπιστήμιου,
από τα εξωτερικά ιατρεία ενός νοσοκομείου,
από τους εργάτες του λιμανιού,
από τις ουρές των συνταξιούχων στις τράπεζες στις 22 κάθε μήνα,
από τις μάνες που τρέχουν με αγωνία να προλάβουν να πάρουν το παιδί από το ημερήσιο,
τον εργαζόμενο στο εκδοτικό συγκρότημα με την αγωνία να μας πείσει ότι το μαύρο είναι άσπρο,
τον αστυφύλακα που φυλάει την νυκτερινή σκοπιά έξω από το αστυνομικό τμήμα,
τον νεαρό δικηγόρο που δεν μπορεί να καταλάβει πως με τον συνεργάτη του μεγαλοδικηγόρο κατάφεραν να αφεθεί ελεύθερος ο μεγαλέμπορος ναρκωτικών εντολέας τους,
τον κτηνοτρόφο που κάθε χρόνο πουλάει το γάλα του όλο και φθηνότερα,
τον γεωργό που πρέπει να ξηλώσει τα βαμβάκια του,
τον πτυχιούχο που αναρωτιέται τι αξίζει περισσότερο η κορνίζα που έχει κρεμάσει η μάνα του στο σαλόνι ή το περιεχόμενό της,
τον γιατρό του ΕΣΥ που ψάχνει εναγωνίως κρεβάτι εντατικής για τον άρρωστό του,
τον…………..
(αν φτάσω στον 36ο θα με κόψει το moderation)
Θα αποδοκίμαζα και τους 36 που αποδέχθηκαν ρόλο σ’ αυτήν την διαδικασία .
Θα έκλεινα και όλα αυτά τα ιδρύματα που έχουν γίνει φωλιές αεριτζήδων, λαμογίων, και μιζαδόρων.
Τι θα άλλαζα;
Την ΠΑΙΔΕΙΑ.
και το κόλλημα του ΝΔ με τη Μακεδονία.
Τι θα κρατούσα;
Ο/Η mariosp είπε...
Δεν θα πετούσα τίποτα. Όλα έχουν τον λόγο τους.
Ο/Η rosie είπε...
Θα πετουσα ολους οσους θελουν το καλο μου χωρις να με ξερουν
Ο/Η delta_mike είπε...
θα κρατούσα:
Την διάθεση ελάχιστων να πηγαίνουν κόντρα στο - θλιβερό - ρεύμα.
Ο/Η drunk tank είπε...
δεν ξέρω πραγματικά αν είμαι, ή αν θα μπορούσα κάποτε να γίνω, εκείνος που θα μπορούσε να αποφασίσει κάτι τόσο μεγάλο.
όλα έχουν το λόγο ύπαρξής τους και τα άσχημα και τα ωραία.
στο δικό μας χέρι είναι να τα χρησιμοποιήσουμε σωστά και να τα κάνουμε όλα ωραία.
εμείς μπορούμε να απομονώσουμε τα λαμόγια και τους μιζαδόρους, να καταστείλουμε τον χουλιγκανισμό κάθε έκφανσης από τις ζωές μας, να εκδιώξουμε τους επαγγελματίες πολιτικούς που λυμαίνονται τις ζωές μας,να σβήσουμε από το χάρτη μας όσους σφετερίζονται πανανθρώπινες αξίες και στο όνομά τους εξαφανίζουν την ανθρωπιά, να καλλιεργήσουμε την παιδεία όπως πρέπει και να αναπτύξουμε ξανά τον πολιτισμό.
όλα αυτά είναι βέβαια ουτοπικά αλλά σίγουρα αξίζει να προσπαθούμε. και σίγουρα το χρωστάμε πάνω από όλα στους ίδιους μας τους εαυτούς.
Ο/Η antvol είπε...
Θα κρατούσα όσους πιστεύουν ότι:
Στους ελεύθερους ανθρώπους αρμόζει η ιδιότητα του πολίτη κι όχι του υπηκόου.
Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις είναι ιδιωτική κι όχι δημόσια υπόθεση.
Ο/Η etherovamon είπε...
Για μένα, ....,
ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ
Αυτό θα άλλαζα. Από εκεί ξεκινούν όλα. Και φυσικά παιδεία δεν είναι μόνο η εκπαίδευση στα σχολεία. Είναι και ο πολιτισμός που περνά μέσα από την τηλεόραση, και μέσα από το σπίτι κλπ.
Ο/Η Pussy Galore είπε...
Νομίζω ότι ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου ( δεν είχα ακριβώς την ίδια ιδέα όταν στα 23 επέστρεψα από το Παρίσι).
Θα κρατούσα την αυθεντικότητα, την απλότητα, τη φιλοξενία όπως κάποτε την εννούσαμε για τους έλληνες και που απαντάται ακόμη
Ο/Η Reactor69 είπε...
Θα προσπαθούσα να κρατήσω την ψυχραιμία μου και δεν θα άλλαζα τίποτα!
Ο/Η Yiannos είπε...
Αν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις έναν Ελληναρά, ένα λαϊκιστή, έναν αεριτζή, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.
Υ.Γ. Όσο για τη Μακεδονία, το σχόλιο σας είναι τόσο άσχετο με το θέμα που μου προκαλεί εντύπωση. Νιώθω ότι το βάλατε μάλλον για να τσιγκλίσετε.
Ο/Η Helen είπε...
Ονειρεύομαι…
Ο/Η Kostas Sakkas είπε...
Θα κρατούσα:
αισιόδοξους ανθρώπους που χαίρονται και βοηθάνε για την επιτυχία του διπλανού τους
Ο/Η Nikos Dimou είπε...
Mistirios said...
(ο οικοδεσπότης φυσικά εξαιρείται)
---------------------
Δεν εξαιρείται κανείς. Αλλά μιλάμε για τύπους ανθρώπων - όχι για πρόσωπα.
Ο/Η morfeas είπε...
Πατρίδα είναι τα τσιμέντα
που σημαδέψανε τα γόνατά μας
…τα παγκάκια που χάραξαν
οι εφηβικοί μας έρωτες
…τα κρεβάτια που μοιραστήκαμε
τα κορμιά μας
…τα τρένα που ταξιδέψανε
τα όνειρά μας
…τα μεθυσμένα φοιτητικά μας
βράδια
…τα απογεύματα δίπλα
στη θάλασσα
…τα ήσυχα μεσημέρια
στα νησιά
…τα βροχερά πρωινά στην
αγκαλιά της
…τα γυμνά σανδάλια που μας γνώρισαν
τον κόσμο
…οι αγκαλιές των φίλων που βρήκαν καταφύγιο
τα δάκρυά μας
…πατρίδα είναι κάθε πέτρα,
κάθε κύμα,
κάθε ξεψυχισμένο άστρο
που πάνω του ξαπόστασε
για λίγο
η ματιά μας…
Ο/Η a_lexia είπε...
Θα ήθελα μια Ελλάδα με κατοίκους που .....
Που συγχωρούν το λάθος αλλά όχι τη συστηματική προχειρότητα.
Ο/Η doratsirka είπε...
Χωρίς να θέλω να σας προσβάλω για τη συμμετοχή σας, εγώ θα καλούσα 35 ανώνυμους Έλληνες-νίδες που αντέχουν ακόμη και επιβιώνουν με αξιοπρέπεια σε μια χώρα η οποία έχει αναγάγει το επώνυμο, τη διαφθορά και τη ρεμούλα σε τρόπο ζωής. Ίσως η στάση αυτών των ανθρώπων με τους οποίους θα μπορούσαμε να ταυτιστούμε όλοι εμείς που γράφουμε σήμερα, να αποτελέσει μια ηθική στάση-παράδειγμα προς μίμηση. Και τελικά αυτή να κρατήσουμε.
Ο/Η Maria Velliou είπε...
Όσο για το θέμα της Μακεδονίας, συμφωνώ με τη μη υστερία, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να είμαστε γενναιόδωροι: δε νομίζω ότι υπάρχει παγκοσμίως άλλο τέτοιο φαινόμενο, όλ ααυτά που αντιπαραβάλλονται, από την Αλσατία και τη βόρεια Ιρλανδία μέχρι το Τέξας είναι πολύ διαφορετικά.
Ο/Η s_pablo είπε...
Μετά από δύο χρόνια που ζω πλέον στο Ρέθυμνο συνειδητοποίησα ότι δεν θέλω να πετάξω τίποτα. Ακόμα κι αυτά που με πληγώνουν ή με εξοργίζουν. Το μόνο που θα πρόσθετα είναι αυτό που έχει ήδη ειπωθεί.
Παιδεία, παιδεία και πάλι παιδεία. Να διδάξουμε στις επόμενες γενιές, γιατί εμείς το χάσαμε το τραίνο, ότι η γνώση είναι σημαντική κι ας μη σου γεμίζει το πιάτο κι έτσι θα καταφέρουμε να φτιάξουμε μια πιο ανεκτική κοινωνία.
Και μην ανησυχείτε κύριε Δήμου, τότε όλοι αυτοί που αναφέρετε θα φύγουν μόνοι τους.
Ο/Η Stavros Katsaris είπε...
Τη δημοτική αστυνομία
Το ύφος των υπαλλήλων στις δημόσιες υπηρεσίες.
Τους επαγγελματίες συνδικαλιστές! (το 'χει πει και κάποιος άλλος! Αυτόν δεν θα τον έδιωχνα!!!!
Ο/Η irlandos είπε...
Προτιμώ να γράψω γι' αυτά που θα ήθελα να κρατήσω / να διατηρήσω:
-Πρώτα απ' όλα το ελληνικό γλέντι, το γνήσιο και αυθόρμητο ελληνικό γλέντι, όποτε αυτό προκύπτει.
-Το μεράκι
-Το φιλότιμο
-Το χιούμορ
-Τους αμφισβητίες και τους αναζητητές.
Ο/Η Luke Skywalker είπε...
Εσείς θα χαρίζατε γενναιόδωρα το όνομά σας που υπογράφει τα βιβλία σας και τα μπλογκ σας;
Ο/Η Aphrodite είπε...
Θα κρατούσα τους πάντες και τα πάντα.
Ο/Η butterfly είπε...
περισσότερες, καλύτερες και πιο οργανωμένες παροχές για τους φτωχούς (κυρίως τους νέους) και τα άτομα με ειδικές ανάγκες
Θα κρατούσα λοιπόν το καλύτερο κομμάτι του καθένα μας. Γιατί και ο χειρότερος από μας έχει κάτι να προσφέρει στην Ελλάδα μας. Την κωλοΕλλάδα που κάποιοι προσπαθούν να απαξιώσουν.
Κάθε φορά που γυρίζω από κάποιο ταξίδι στο εξωτερικό, ειδικά από μέρος που δεν είχα επισκεφθεί ξανά, εκτιμώ περισσότερο την πατρίδα μας και τους ανθρώπους της και θυμάμαι κάτι που είχα βρει πριν μερικά χρόνια σε ιστοσελίδα Ελλήνων του εξωτερικού (νομίζω ήταν σελίδα μεταπτυχιακών φοιτητών στις ΗΠΑ) και σας το παραθέτω αυτούσιο όπως το βρήκα στα Αγγλικά. (Δεν μ’ αρέσει να γράφω σε ξένη γλώσσα όπως κάνουν μερικοί για επίδειξη γνώσεων. Είναι όμως τόσο απλή η γλώσσα που ακόμη κι εγώ με Αγγλικά «τουριστικού» επιπέδου την κατανοώ.
Λοιπόν:
Why We Like Ourselves For Being Greek . . .
>1. Because . . . we buy whole watermelons, not in slices.
>2. Because . . . we buy whole lambs, not in pieces.
>3. Because . . . nights in Greece, finish in the morning.
>4. Because . . . we take our coffee slowly, while smoking, and not in "shots".
>5. Because . . . flirting is our national hobby.
>6. Because . . . we have a small poor country, full of people with big hearts.
>7. Because . . . we always moan about the public sector, and everyone seeks to get a job in it.
>8. Because . . . we are not puritans.
>9. Because . . . we are not racists.
>10. Because . . . we cheat openly, without trying to hide it.
>11. Because . . . we go out almost every night, even if we are penniless.
>12. Because . . . we know how to spend better, than we know how to save.
>13. Because . . . we never visit others empty-handed.
>14. Because . . . there is no way to explain to foreigners what is "kapsoura" (burning desire for someone).
>15. Because . . . in Greece, family is still something valuable.
>16. Because . . . God did not choose us as His favourite people, but we chose God.
>17. Because . . . we always make it, albeit in the last moment.
>18. Because . . . we were slaves for 400 years, yet never bring that up as an excuse for our current state.
>19. Because . . . for the sake of a woman, we made war for 10 years (the Trojan War).
>20. Because . . . we are everywhere around the planet.
>21. Because . . . we love and hate with passion.
>22. Because . . . "filotimo" (friend of honour; helping someone because it is a shame not to) does not exist in any other language.
>23. Because . . . whenever foreigners cannot find a word, they use one of ours.
>24. Because . . . we spend our bad and low times with our friends and family, not with shrinks.
>25. Because . . . Socrates, Plato, and Aristotle were Greek.
>26. Because . . . we invented theatre.
>27. Because . . . we gave birth to Democracy.
>28. Because . . . we discovered logic.
>29. Because . . . we jump-started science.
>30. Because . . . we are proud of our culture, not of our wars.
>31. Because . . . when others were discovering meat, we already had cholesterol.
>32. Because . . . when we were building the Parthenon, the others were still sleeping on trees.
>33. Because . . . we gave "the light" to all the leaders who are "striving" for peace by making wars.
>34. Because . . . we wear sandals, without socks.
>35. Because . . . "Tsikoudia" from Crete is the strongest drink in Europe (85% alcohol).
>36. Because . . . we have a distinction between "Eros" (falling in love) and "Agapi" (innocent love), while we feel both of them passionately.
>37. Because . . . "Eros" was a Greek God.
>38. Because . . . we gave the oath: "Freedom or Death".
>39. Because . . . when others used to be clothed with wolf skin, we were weaving see-through linen.
>40. Because . . . "Greeks do not fight as heroes, heroes fight like Greeks" (Winston Churchill, 1941).
>41. Because . . . we don't use ketchup with our food - it tastes good anyway.
>42. Because . . . we gave our ancient alphabet to the Romans and our medieval alphabet to the Slavs.
>43. Because . . . we converted all of Eastern Europe into Christians.
>44. Because . . . we get angry quickly, but we forget all about it even quicker.
>45. Because . . . we are not ashamed to cry.
>46. Because . . . we dance when we are sad.
>47. Because . . . we work to live and we do not live to work.
>48. Because . . . 97% of the stars' are named in Greek.
>49. Because . . . although we know danger well, we dare.
>50. Because . . . when you shout "brother" in the streets, everyone turns around.
>51. Because . . . we always talk about going on a diet, after we had our meal.
>52. Because . . . we speak loudly and laugh even louder.
>53. Because . . . we do not know what anxiety is.
>54. Because . . . although we smoke more than anyone in the world, and eat the most red meat in Europe, we live the longest in Europe.
>55. Because . . . we are starting with "just a coffee" early afternoon and end up off our heads in the morning.
>56. Because . . . we walk in the streets at 2:00 in the morning, and there are traffic jams.
>57. Because . . . we walk in the streets at 4:00 in the morning, and there are traffic jams.
>58. Because . . . girls are not scared to walk alone in the streets at 2:00 or 4:00 o'clock in the morning.
>59. Because . . . the inside of all our Churches are not dark, but full of light.
>60. Because . . . we are direct.
>61. Because . . . we know how to cheat.
>62. Because . . . we are not snitches.
>63. Because . . . we always have a solution to problems, even if usually indirect or illegal.
>64. Because . . . we have tendencies to extremity.
>65. Because . . . our parents do not forget that we exist, when we reach 18.
>66. Because . . . when we want to sunbathe, we go to the beach, we don't crawl on grass or jump into fountains.
>67. Because . . . we confront every difficulty with humour.
>68. Because . . . the Olympic games were born here.
>69. Because . . . with our (Olympic) light, we unite the World and pass the message of Peace.
>70. Because . . . we live permanently in the country that foreigners dream to visit for a week.
>71. Because . . . our sky is blue, not grey.
>72. Because . . . we have the cleanest seas on the planet.
>73. Because . . . 40% of the words in the Oxford dictionary are made up with Greek words.
>74. Because . . . we are a poor country, with very rich citizens.
>75. Because . . . we know what "kefi" (propensity to fun) means.
>76. Because . . . we like to spend money, and eat fish while they are still fresh.
>77. Because . . . Homer wrote the Iliad 3500 years ago, and Hollywood turned it into a movie just recently.
>78. Because . . . in Greece nobody is hungry.
>79. Because . . . in Greece nobody is homeless.
>80. Because . . . we speak foreign languages - who learns Greek?
>81. Because . . . our "model for life" has many curves.
>82. Because . . . we are European Champions in football.
Ναι ΡΕ είμαι Έλληνας (ούτε Ελληνάρας, ούτε πιο Έλληνας από κάποιον άλλο).
Είμαι όμως περήφανος που είμαι Έλληνας και μαζί με όποιον αισθάνεται Έλληνας θα προσφέρω κι εγώ αυτό το μικρό κομμάτι του καλού εαυτού μου για να κάνουμε την ΕΛΛΑΔΑ μας καλύτερη.
Σάββατο 23 Ιουνίου 2007
Ο ΓΗΤΕΥΤΗΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ
Κάποτε πριν αρκετά χρόνια , τέτοια εποχή, στον περίβολο μιας μονής του Αγίου Όρους κάτω από μια τεράστια φλαμουριά και τις τελευταίες πορτοκαλί ακτίνες του ήλιου να χαϊδεύουν τα πρόσωπα καμιά τριανταριά ανθρώπων, ο Πατήρ Λουκάς τελείωνε μια ακόμη περιπλάνηση στις ψυχές των ανθρώπων.
Αυτό γινόταν σχεδόν κάθε δειλινό τους θερινούς μήνες όταν μετά την τελευταία ακολουθία της ημέρας οι περισσότεροι προσκυνητές σαν από ένστικτο συγκεντρωνόταν κάτω από τη μεγάλη φλαμουριά.
Ο πατήρ Λουκάς μια σεβάσμια Αγιορείτικη μορφή με την σοφία των χρόνων αποτυπωμένη στην μακριά άσπρη γενειάδα του περίμενε ήδη τους τελευταίους, τον Πέτρο, ένα παλικάρι κοντά δυο μέτρα, γύρω στα 30, με μια πατερίτσα στο δεξί του χέρι και τον Άκη τον φίλο του να τον βοηθάει να φτάσει μέχρι τη φλαμουριά.
Ο Πέτρος, γιος του παπα Λάμπρου, ιερέα στον Άγ. Νικόλαο στη Θεσσαλονίκη, είχε ένα ατύχημα πριν τρεις μήνες. Το αυτοκίνητο διαλύθηκε. Ο ίδιος έμεινε στο Νοσοκομείο δύο μήνες με τους γιατρούς να αμφιβάλλουν αν θα ξανα περπατούσε.
Τώρα ήταν πολύ καλύτερα. Μπορούσε να περπατήσει, έστω και με τις πατερίτσες, και μόνο κάτι σημάδια ακόμη στο πρόσωπό του μαρτυρούσαν την σφοδρότητα του ατυχήματος.
«Είχα πολύ καιρό να κοιτάξω προς τον Ουρανό» είπε κάποια στιγμή ο Πέτρος. «Απομακρύνθηκα. Ασχολήθηκα με άσχημα πράγματα. Για δύο μήνες στο Ιπποκράτειο ήμουν αναγκασμένος να κοιτάω μόνο προς τα πάνω. Σκέφτηκα πολύ. Πρέπει να αναθεωρήσω κάποια πράγματα. Να αλλάξω κάποιες συνήθειες»
«Με τη βοήθεια του Θεού όλα γίνονται Πέτρο μου», είπε ο π. Λουκάς. «Ξέρετε ο Θεός δεν ζητά και πολλά πράγματα από μας………..». Και το ταξίδι είχε αρχίσει.
Αν κοιτούσε κανείς την παρέα από μακριά θα νόμιζε ότι είναι παιδάκια Νηπιαγωγείου που ο δάσκαλος τους έλεγε ένα καινούργιο παραμύθι και το κοιτούσαν όλα αποσβολωμένα με το στόμα ανοιχτό.
Κάποια στιγμή είπε ο γέροντας: «Τίποτα στη ζωή μας δεν γίνεται τυχαία. Όλα έχουν κάποιο σκοπό. Πολλές φορές οι αρρώστιες, οι σοβαρές αρρώστιες και τα ατυχήματα γίνονται αφορμή για να δούμε τη ζωή μας διαφορετικά, να αλλάξουμε κάποια πράγματα. Να χαμηλώσουμε λίγο τη μύτη μας. Να μην αδικούμε τον συνάνθρωπό μας. Να συγχωρούμε τον κακό γείτονα. Να μη συκοφαντούμε τον προϊστάμενό μας ευελπιστώντας στην κατάληψη της καρέκλας του. Ούτε να απαξιώνουμε την προσφορά του συναδέλφου μας που φιλοδοξεί να γίνει προϊστάμενος. Ούτε………..»
Ο ήλιος είχε πλέον χαθεί πίσω από τους απέναντι λόφους και το σήμαντρο μας καλούσε να μπούμε μέσα στο μοναστήρι γιατί οι πόρτες κλείνουν με την δύση του ηλίου. Μεσάνυχτα με τη βυζαντινή ώρα. Αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς την πύλη. Σιγά – σιγά για να μας προλαβαίνει και ο Πέτρος.
«Να ζητάτε πάντα τη βοήθεια του Κυρίου» είπε ο π. Λουκάς. «Ο Κύριος εκπληρώνει πάντα τις επιθυμίες μας αρκεί να μη βλάπτουν την ψυχή μας».
Πηγαίνω τακτικά στο Άγιο Όρος. Γαληνεύει η Ψυχή μου. Και πάντα γυρίζω καλύτερος.
Ας είναι καλά ο Πατήρ Λουκάς. Ο γητευτής των ψυχών.
Αυτό γινόταν σχεδόν κάθε δειλινό τους θερινούς μήνες όταν μετά την τελευταία ακολουθία της ημέρας οι περισσότεροι προσκυνητές σαν από ένστικτο συγκεντρωνόταν κάτω από τη μεγάλη φλαμουριά.
Ο πατήρ Λουκάς μια σεβάσμια Αγιορείτικη μορφή με την σοφία των χρόνων αποτυπωμένη στην μακριά άσπρη γενειάδα του περίμενε ήδη τους τελευταίους, τον Πέτρο, ένα παλικάρι κοντά δυο μέτρα, γύρω στα 30, με μια πατερίτσα στο δεξί του χέρι και τον Άκη τον φίλο του να τον βοηθάει να φτάσει μέχρι τη φλαμουριά.
Ο Πέτρος, γιος του παπα Λάμπρου, ιερέα στον Άγ. Νικόλαο στη Θεσσαλονίκη, είχε ένα ατύχημα πριν τρεις μήνες. Το αυτοκίνητο διαλύθηκε. Ο ίδιος έμεινε στο Νοσοκομείο δύο μήνες με τους γιατρούς να αμφιβάλλουν αν θα ξανα περπατούσε.
Τώρα ήταν πολύ καλύτερα. Μπορούσε να περπατήσει, έστω και με τις πατερίτσες, και μόνο κάτι σημάδια ακόμη στο πρόσωπό του μαρτυρούσαν την σφοδρότητα του ατυχήματος.
«Είχα πολύ καιρό να κοιτάξω προς τον Ουρανό» είπε κάποια στιγμή ο Πέτρος. «Απομακρύνθηκα. Ασχολήθηκα με άσχημα πράγματα. Για δύο μήνες στο Ιπποκράτειο ήμουν αναγκασμένος να κοιτάω μόνο προς τα πάνω. Σκέφτηκα πολύ. Πρέπει να αναθεωρήσω κάποια πράγματα. Να αλλάξω κάποιες συνήθειες»
«Με τη βοήθεια του Θεού όλα γίνονται Πέτρο μου», είπε ο π. Λουκάς. «Ξέρετε ο Θεός δεν ζητά και πολλά πράγματα από μας………..». Και το ταξίδι είχε αρχίσει.
Αν κοιτούσε κανείς την παρέα από μακριά θα νόμιζε ότι είναι παιδάκια Νηπιαγωγείου που ο δάσκαλος τους έλεγε ένα καινούργιο παραμύθι και το κοιτούσαν όλα αποσβολωμένα με το στόμα ανοιχτό.
Κάποια στιγμή είπε ο γέροντας: «Τίποτα στη ζωή μας δεν γίνεται τυχαία. Όλα έχουν κάποιο σκοπό. Πολλές φορές οι αρρώστιες, οι σοβαρές αρρώστιες και τα ατυχήματα γίνονται αφορμή για να δούμε τη ζωή μας διαφορετικά, να αλλάξουμε κάποια πράγματα. Να χαμηλώσουμε λίγο τη μύτη μας. Να μην αδικούμε τον συνάνθρωπό μας. Να συγχωρούμε τον κακό γείτονα. Να μη συκοφαντούμε τον προϊστάμενό μας ευελπιστώντας στην κατάληψη της καρέκλας του. Ούτε να απαξιώνουμε την προσφορά του συναδέλφου μας που φιλοδοξεί να γίνει προϊστάμενος. Ούτε………..»
Ο ήλιος είχε πλέον χαθεί πίσω από τους απέναντι λόφους και το σήμαντρο μας καλούσε να μπούμε μέσα στο μοναστήρι γιατί οι πόρτες κλείνουν με την δύση του ηλίου. Μεσάνυχτα με τη βυζαντινή ώρα. Αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς την πύλη. Σιγά – σιγά για να μας προλαβαίνει και ο Πέτρος.
«Να ζητάτε πάντα τη βοήθεια του Κυρίου» είπε ο π. Λουκάς. «Ο Κύριος εκπληρώνει πάντα τις επιθυμίες μας αρκεί να μη βλάπτουν την ψυχή μας».
Πηγαίνω τακτικά στο Άγιο Όρος. Γαληνεύει η Ψυχή μου. Και πάντα γυρίζω καλύτερος.
Ας είναι καλά ο Πατήρ Λουκάς. Ο γητευτής των ψυχών.
Παρασκευή 22 Ιουνίου 2007
Ο ΚΟΥΚΟΣ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ
Μπορεί ένας κούκος να φέρει την άνοιξη;
Μπορείς μόνος σου ν' αλλάξεις τον κόσμο;
Η δική μου απάντηση και στις δύο ερωτήσεις είναι ΝΑΙ
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολλοί άνθρωποι συμφωνούν με τις κρυφές σχεδόν απαγορευμένες σκέψεις σου. Δεν είσαι μόνος στον αγώνα που σκέφτεσαι αν πρέπει να δώσεις.
Γι αυτό μη διστάζεις να εκφράσεις την άποψή σου. Δήλωσε την συμφωνία ή τη διαφωνία σου.
Και να 'σαι σίγουρος ότι θ' αλλάξουμε τον κόσμο.
Εξάλλου η ισχύς του αντιπάλου δίνει αξία στη νίκη σου. Και αυτό το σύστημα είναι πανίσχυρο.
Θα το παλέψω έστω και αν απειλεί να με τσακίσει. Γιατί στο τέλος του δρόμου θα έχω να δώσω απάντηση στα παιδιά μου όταν με ρωτήσουν: "Κι εσύ μπαμπά ΤΙ έκανες τότε?"
Μπορείς μόνος σου ν' αλλάξεις τον κόσμο;
Η δική μου απάντηση και στις δύο ερωτήσεις είναι ΝΑΙ
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολλοί άνθρωποι συμφωνούν με τις κρυφές σχεδόν απαγορευμένες σκέψεις σου. Δεν είσαι μόνος στον αγώνα που σκέφτεσαι αν πρέπει να δώσεις.
Γι αυτό μη διστάζεις να εκφράσεις την άποψή σου. Δήλωσε την συμφωνία ή τη διαφωνία σου.
Και να 'σαι σίγουρος ότι θ' αλλάξουμε τον κόσμο.
Εξάλλου η ισχύς του αντιπάλου δίνει αξία στη νίκη σου. Και αυτό το σύστημα είναι πανίσχυρο.
Θα το παλέψω έστω και αν απειλεί να με τσακίσει. Γιατί στο τέλος του δρόμου θα έχω να δώσω απάντηση στα παιδιά μου όταν με ρωτήσουν: "Κι εσύ μπαμπά ΤΙ έκανες τότε?"
Πέμπτη 21 Ιουνίου 2007
ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ
Τον Εθελοντισμό τον γνωρίσαμε, ο πολύς ο κόσμος εννοώ, με τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 στη χώρα μας. Κάποιοι βέβαια γνωρίζουν τον εθελοντισμό από πολύ παλιά. Οι εθελοντές αιμοδότες για παράδειγμα υπάρχουν εδώ και πολλές, πολλές γενιές. Αλλά νομίζω ότι αυτός ο εθελοντισμός είναι κάπως διαφορετικός.
Ο εθελοντής αιμοδότης για παράδειγμα είναι ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ. Δεν προσδοκά τίποτα απ’ αυτή την πράξη του. Τουλάχιστον οι περισσότεροι. Ο εθελοντής στον ΑΘΗΝΑ 2004 είχε αντάλλαγμα. Κάτι μόρια λέει για πρόσληψη στο δημόσιο κ.λ.π. Δεν θέλω να πω ότι τα παιδιά που μας έκαναν περήφανους τότε πήγαν για τα μόρια. Τουλάχιστον οι περισσότεροι. Από πλευράς οργανωτικής όμως; Ζητήσαμε «εθελοντές» τους οποίους δίνουμε αντάλλαγμα. Προωθείται έτσι ο εθελοντισμός; Μάλλον όχι. Περισσότερο καλλιεργείται το Ρουσφέτι. Το Ρουσφέτι; Τι λες ρε φίλε θα μας τρελάνεις; Τι δουλειά έχει το Ρουσφέτι με τον ΑΘΗΝΑ 2004;
Εγώ πάντως ξέρω ότι όταν κάνεις κάτι «εθελοντικά», όπως για παράδειγμα το να βοηθήσεις έναν βουλευτή στην προεκλογική του εκστρατεία, προσδοκάς καμιά προσληψούλα στο Δημόσιο. Ή κανένα πρόγραμμα ρε αδελφέ της ΕΕ για ανάπτυξη, οικολογία κ.λ.π. Γιατί ο «εθελοντής» είναι ευαισθητοποιημένος πολίτης. Δεν κατεβαίνει με το LAND ROVER ή το CAYENΝE στο κέντρο. Έχει και SMART παρκαρισμένο στο Parking. Το CAYENΝE είναι για καμμιά δεξίωση ή τις διακοπές στη Μύκονο.
Τον τελευταίο καιρό έχει φουντώσει στην μπλοκόσφαιρα η διάθεση να αλλάξουμε το σύστημα. Κυρίως το σύστημα Υγείας. Γιατί λέει μπλέξαμε με αυτούς τους ανίκανους φακελάκηδες. Όντως αυτό το καρκίνωμα πρέπει να το εγχειρήσουμε. Αρκεί όμως αυτό; Όχι βέβαια.
Το πρόβλημα τελικώς είναι πολιτικό.
ΟΧΙ κομματικό.
ΠΟΛΙΤΙΚΟ.
ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις.......
Το ξαναλέω:
ΟΛΕΣ μα ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις φτιάχνουν μέχρι ένα σημείο.
Ίσα ίσα να μην πεθαίνουμε σαν τα σκυλιά στο δρόμο.
Όποιος θέλει παραπάνω θα πρέπει να τα ακουμπήσει στον ΙΔΙΩΤΙΚΟ φορέα.
Σε κάτι Αποστολόπουλους, που όπως είπε και ο Δημήτρης ένας γιατρός λίγο διαφορετικός από πολλούς άλλους, έβαλαν την τότε κυβέρνηση να κρατά ένα Ιατρικό κόσμημα (Νοσοκομείο Παπαγεωργίου - ΔΩΡΕΑ των ΚΥΡΙΩΝ αδελφών Παπαγεωργίου) κλειστό, μέχρι να λειτουργήσει το Διαβαλκανικό """"Νοσοκομείο"""".
ΝΑΙ αυτή η ξεφτίλα έγινε επί υπουργίας του αείμνηστου και κατά τα άλλα συμπαθούς Βαγγέλη Γιαννόπουλου.
Αλλά και για τον πρώην υπουργό και νυν δήμαρχο ακούστηκαν κάτι "παράξενα" μετά την εκλογή του φυσικά, γιατί έχει "διακομματική υποστήριξη".
Τώρα θυμήθηκα και το θέμα της "βοήθειας" προς τους πληγέντες από διάφορες θεομηνίες, εμφυλίους κ.λ.π.
Πριν 1.5 χρόνο ο παιδίατρος μας λέει ότι ο μικρός μας γιος καλό θα ήταν να κάνει ένα εμβόλιο μηνιγγίτιδας, νέο, το οποίο δεν καλύπτεται προς το παρόν από τα ασφαλιστικά ταμεία. (Τα εμβόλια για παιδιά που θα ενταχθούν στη λίστα του εθνικού εμβολιασμού συνήθως εγκρίνονται και καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία 6 με 8 μήνες μετά την εμφάνιση τους στην Ελληνική αγορά. Προσέξτε: στην Ελληνική και όχι στην παγκόσμια).
Το συζητάμε με τη σύζυγο, λέμε πρέπει να γίνει το εμβόλιο. Περιμένεις 6 μήνες την έγκριση, ή ακουμπάς το 50 άρικο τώρα;
Όσοι γονείς μπορούν να κόψουν κάτι άλλο το δίνουν το 50 άρικο, μη θέλοντας να αφήσουν την παραμικρή πιθανότητα να πάθει κάτι το παιδί τους αυτό το 6μηνο.
Εγώ που έχω 3 παιδιά ακούμπησα 150.
Και πάρα πολλοί άλλοι γονείς σαν και μένα.
Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα και ακούω στο Ραδιόφωνο διαφήμιση των Γιατρών.........τάδε....... με ή χωρίς σύνορα δε θυμάμαι: "Με 10 € εξασφαλίζετε πόσιμο νερό σε 1000 παιδιά για ένα μήνα στο Μαλάουι. Με 30 € εμβολιάζετε 100 παιδιά κατά της μηνιγγίτιδας, κ.λ.π. "
Όπα! τι γίνεται εδώ ρε μεγάλε;
Εγώ για 3 παιδιά χρειάζομαι 150€!
......άρα ..... η ζωή του κανακάρη μου αξίζει όσο 167 μαυρούλικα. Θα του το πω όταν μεγαλώσει.
Τι είναι αυτά που σκέφτεσαι ρε Γιάννη μονολογώ. Η ανθρώπινη ζωή δεν αποτιμάται σε κόστος και αξίζει το ίδιο. Είτε στην Ελλάδα, είτε στις ΗΠΑ, είτε στο Μαλάουι.
Βρήκα το τηλέφωνο και ρωτάω την ευγενική κυρία που μου απάντησε.
"Μπορώ να εμβολιάσω 100 παιδάκια κατά της Μηνιγγίτιδας στο Μαλάουι; Θα σας στείλω 30 € αύριο το πρωί.»
«Φυσικά και μπορείτε κύριε» μου απαντάει η ευγενική κυρία.
«Θα ήθελα και μία χάρη»
«Σας ακούω κύριε»
«Θα σας στείλω άλλα 30€, αλλά θέλω κάποιος παιδίατρος να εμβολιάσει τα 3 μου παιδιά κατά της μηνιγγίτιδας. Τα άλλα 97 εμβόλια μπορείτε να τα στείλετε στο Μαλάουι»
«……………..Ξέρετε κύριε τα εμβόλια τα στέλνει η φαρμακευτική εταιρεία κατευθείαν στο Μαλάουι»
«Μήπως εμβολιάζετε παιδιά κάπου πιο κοντά, στο Ιράκ ας πούμε, γιατί νομίζω ότι με συμφέρει να εμβολιάσω τα παιδιά μου στο Ιράκ»
«Δεν καταλαβαίνω κύριε»
«Δεν πειράζει……..καλά Χριστούγεννα»
……………………
Ποιος μας δουλεύει άραγε;
Το Υπουργείο Υγείας;
Οι φαρμακευτικές εταιρίες;
Οι γιατροί ……..τάδε………. με ή χωρίς σύνορα δεν θυμάμαι;
Μας δουλεύουν ΟΛΟΙ τους.
Θυμάστε το τσουνάμι στην ΝΑ Ασία;
Αλίμονο. Ήταν Δεύτερη μέρα Χριστουγέννων του 2004.
Θυμάστε πόσα χρήματα μαζέψαμε στο τηλεμαραθώνιο λίγο καιρό μετά;
Γύρω στα 27 εκατομμύρια ευρώ.
9 ΔΙΣ παλιές δραχμούλες.
Ότι γράφω απ’ εδώ και κάτω δημοσιεύθηκε στο Έθνος της Κυριακής στις 29/1/2006.
Το Υπουργείο εξωτερικών ανακοίνωσε ότι το προς διάθεση ποσό τελικά ήταν 15 εκατομμύρια ευρώ.
Πάντα βέβαια το ποσό που μαζεύεται τελικά είναι μικρότερο από αυτό που ο καθένας παίρνει τηλέφωνο και δηλώνει ότι θα δώσει. Αλλά τόσο μεγάλη διαφορά;
Σε άμεση βοήθεια διατέθηκαν 8.862.777 € δηλαδή αγοράστηκαν τρόφιμα, νερό, φάρμακα, κλινοσκεπάσματα κ.λ.π. και στάλθηκαν με 2 σχεδόν ισόποσες αποστολές. Αυτή τη διεκπεραίωση ανέλαβε η «Αλληλεγγύη» (η φιλανθρωπική οργάνωση της εκκλησίας της Ελλάδας).
Στην πρώτη αποστολή το υλικό που μεταφέρθηκε ήταν αξίας 3.262.461 η δε μεταφορά έγινε με το κρουαζιερόπλοιο(!!!;;;) Ocean Monarch (Ιδιοκτησίας του ενός άρχοντα της κρουαζιέρας στο Αιγαίο – ο έτερος είναι ο γνωστός κ. Λούης ιδιοκτήτης του Sea Diamond και αυτός που οργάνωσε την περυσινή κρουαζιέρα για την Αρχιεπισκοπή). Ξέρετε πόσο κόστισε η μεταφορά; 1.177.209 €!!!!!!!
Η δεύτερη αποστολή ήταν παρόμοια.
Έχει τύχει να δείτε τι υλικό στέλνουμε (όχι μόνο οι Έλληνες, αλλά και οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί) στους πληγέντες; Το 1/3 έχει τόσο κοντινές ημερομηνίες λήξης που η περίοδος χρήσης τους λήγει μεσοπέλαγα. Τι μας νοιάζει; Τα παιδιά μας θα τα φάνε; Δεν φτάνει που τους στέλνουμε βοήθεια θέλουν να έχει βγει χθες από τη γραμμή παραγωγής; Έπ Γιάννη τι είναι αυτά που λες ΝΤΡΟΠΗ!!!! Μου ψιθύρισε η συνείδηση μου.
Παρ’ όλ’ αυτά έχουν πληρωθεί σε τιμές μίνι μάρκετ της γειτονιάς.
Τα υπόλοιπα 8,6 εκ. € το ΥπΕξ έδωσε προς διάθεση στους πληγέντες μέσω των παρακάτω Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) :
Αλληλεγγύη 2.000.000€
Μηχανικοί του κόσμου 1.041.670€
One Earth 958.000€
Αναπτυξιακή Συνεργασία και Αλληλεγγύη 900.000€
Ερυθρός Σταυρός 775.000€
Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ανθρωπιστικής Ανάπτυξης (Humanet) 700.000€
Γιατροί του κόσμου 450.000€
Γιατροί του κόσμου – Ελληνικό τμήμα 310.000€
Ίδρυμα Υποστήριξης του Οικουμενικού Πατριαρχείου 220.000€
Διεθνής Οργάνωση Βιοπολιτικής 60.000€
Μιλάμε πάντα για την βοήθεια προς τη Σρι Λάνκα και την Ινδονησία. Τα λεφτά που μαζέψαμε στον τηλεμαραθώνιο. Μη ξεχνιόμαστε. Τα λεφτά που έστελνε ο μεγάλος μου γιος, 8 ετών τότε, με SMS ώσπου μπλόκαρε το σύστημα. Μπαμπά αν στείλουμε μήνυμα θα σταματήσει να κλαίει το μαυρούλικο;
Φυσικά αγάπη μου. Θα του πάρει η μαμά του γάλα και θα σταματήσει να κλαίει όπως σταματάει να κλαίει ο αδελφός σου (έξι μηνών τότε) όταν η μαμά μας του δίνει το γάλα του.
Φυσικά και δεν τολμάω να του πω την αλήθεια τώρα. Κάποτε …….. ίσως κάποτε. Τώρα είναι πολύ μικρός για να μισήσει.
Οι παραπάνω φιλανθρωπικές οργανώσεις είναι κυρίως νεοσύστατες. Πάντως φίλα προσκείμενες στην κυβέρνηση.
Μην απορείτε. Πριν το 2004 τα χρήματα έπαιρναν οι άλλες φιλανθρωπικές οργανώσεις. Βλέπετε η φιλανθρωπία είναι πολύχρωμη…….. ε ………. τέλος πάντων δεν είναι μονόχρωμη.
Ένα μόνο παράδειγμα αρκεί.
Μια εκ των παραπάνω ΜΚΟ ιδρύθηκε το 1999 και σήμερα εκπροσωπείται από 3 φιλάνθρωπους Έλληνες τα ονόματα των οποίων δεν λένε και τίποτα. Ωραία.
Έδρα τα Γιάννενα. Ωραία.
Ένας φίλος Γιαννιώτης μου λέει. Ρε φίλε αυτός ο εκπρόσωπος της ΜΚΟ πρέπει να είναι γαμπρός του υφυπουργού.
Του νυν υφυπουργού ρωτάω;
Ναι ρε φίλε και η διεύθυνση των γραφείων τους είναι η ίδια με των γραφείων της αδελφής και του ίδιου του υφυπουργού.
Έλα ρε σύμπτωση είναι. Σιγά τα πολλά γραφεία που έχουν τα Γιάννενα………… Και άντε και είναι έτσι που τα λες. Δηλαδή ένας υπουργός δεν μπορεί να είναι φιλάνθρωπος;
Φυσικά και μπορεί. Δεν τον πιάνει το ασυμβίβαστο.
Και τι φιλανθρωπίες κάνουν ρε φίλε; Με τόσα λεφτά δεν πρέπει να υπάρχει Γιαννιώτης κάτω από το όριο της φτώχιας.
Α… φίλε μου, οι φιλανθρωπίες γίνονται στο εξωτερικό, στα Βαλκάνια. Οι γείτονες μας ζουν σε άθλιες συνθήκες. Άσε που τώρα με το τσουνάμι έπεσε πολύ δουλειά. Άλλωστε εμείς οι Γιαννιώτες είμαστε περήφανοι άνθρωποι με αποστόμωσε ο φίλος μου.
Πάνω σε όλα τα προηγούμενα θέλω να προσθέσω ένα μόνο ακόμη.
Τον τελευταίο καιρό ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΟΜΑΣΤΕ με προτροπές ευαισθητοποίησης απέναντι στον παιδικό καρκίνο.
Τυχαία μια ανάλογη πρωτοβουλία έχει πάρει η Πρέσβειρα καλής θέλησης του ΟΗΕ και μέλος της ισχυρότερης ίσως οικογένειας εν Ελλάδι η κ. Βαρδινογιάννη. Αξιέπαινη προσπάθεια ομολογουμένως.
Την προηγούμενη δεκαετία στη Θεσσαλονίκη όπου ζω οι Αδελφοί ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ έχτισαν και εξόπλισαν (με χρήματα που κέρδισαν στην Αμερική) ένα ΓΕΝΙΚΟ Νοσοκομείο ΚΟΣΜΗΜΑ για την πόλη μας.
Η οικογένεια Βαρδινογιάννη - σαφώς οικονομικά ισχυρότερη από την οικογένεια Παπαγεωργίου - θα μπορούσε αν ήθελε να κτίσει, να εξοπλίσει, να στελεχώσει και να λειτουργήσει ένα Ογκολογικό Νοσοκομείο για παιδιά που όμοιο του να μην υπάρχει στην Ευρώπη. Χωρίς να αλλάξει η περιουσιακή της κατάσταση.
Κάτι ακόμη. Όταν οι εταιρείες κάνουν μια δωρεά, το ποσό αυτό το διαθέτουν από τα κέρδη προ φόρων. Δηλαδή δεν φορολογούνται για το ποσό της δωρεάς. Ο πολίτης φορολογείται για την δωρεά. Με λίγα λόγια για κάθε 100 € που «δωρίζει» μια εταιρεία τα 40 τα δίνει το κράτος. Δηλαδή όλοι μας. Τα ποσά είναι δισθεόρατα.
Δηλαδή αυτά τα 40 € αντί να τα φτιάξει το κράτος Νοσοκομεία, αξονικούς τομογράφους κ.λ.π. τα διαχειρίζεται κάποιος ιδιώτης κατά βούληση. Θα μου πεις τώρα ότι αν τα διαχειριστεί ιδιώτης ίσως και να πιάσουν περισσότερο τόπο. Γιατί το κράτος ενίοτε τα χρήματά μας τα διαχειρίζεται αποκομίζοντας «ιδιαίτερα» οφέλη.
Όπως έκανε με τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων η παρούσα κυβέρνηση. Άλλωστε είναι ποιο «προσοδοφόρο» να επενδύεις μέσω εξειδικευμένων συμβούλων από το να δίνει το Υπουργείο Οικονομικών ένα ξερό ομόλογο στα ταμεία.
Όπως έκανε και η προηγούμενη κυβέρνηση με τις «επενδύσεις» των χρημάτων μας στο Χρηματιστήριο.
Όπως πρόσφατα έπραξε υφυπουργός προς όφελος των πολιτών της περιφερείας του:
Σύλλογος αιμοδοτών ζητά από αρμόδιο Υπουργείο κινητή μονάδα αιμοληψίας (!!!;;;) για τις ανάγκες του συλλόγου. Για τέτοιου είδους αιτήματα υπάρχει σχετικό πρωτόκολλο που ορίζει τις προϋποθέσεις χορήγησης.
Έλα που ο Σύλλογος δεν καλύπτει ούτε τους βασικότερους όρους χορήγησης. Παράδειγμα απαιτείται ελάχιστος χρόνος λειτουργίας 2 έτη. Ο σύλλογος είχε ζωή μόλις κάτι μήνες. Έ και λοιπόν. Οι Γιατροί του Κόσμου(!!!) (ΜΚΟ) επιχορηγούνται από Υπουργείο για Φιλανθρωπικές δράσεις. Δέχθηκαν λοιπόν να παραλάβουν την συγκεκριμένη επιχορήγηση την οποία μετέτρεψαν σε κινητή μονάδα αιμοληψίας την οποία και χορήγησαν στον εν λόγω σύλλογο. Εντελώς τυχαία ο σύλλογος για τον οποίο μιλάμε δραστηριοποιείται στην εκλογική περιφέρεια του Υφυπουργού. Τι είπατε; Δεν πιστεύετε ότι ήταν τυχαίο; Για ρωτήστε και κανέναν μαθηματικό να σας εξηγήσει τα περί τυχαιότητας (πιθανοτήτων). Και να μην ασκείται κριτική σε θέματα που οι γνώσεις σας δεν σας καθιστούν ειδικό. Θα σας παρακαλέσω πολύ……………. Άντε τώρα γίναμε όλοι Μαθηματικοί.
Η κ. Παρθενοπούλου (προς τιμήν της) πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου παραδέχθηκε ότι η οργάνωση πήρε χρήματα για να αγοράσει και να διαθέσει τη μονάδα σημειώνοντας ότι «αν υπάρξουν ανάλογα αιτήματα από άλλες περιοχές θα ανταποκριθεί με τον ίδιο τρόπο». Με την προϋπόθεση φυσικά το Υπουργείο να διαθέσει το απαιτούμενο ποσό.
Σύμφωνα με στελέχη της οργάνωσης η πίεση που ασκήθηκε για την συγκεκριμένη εξυπηρέτηση ήταν ασφυκτική και προφανώς για να μήν κοπεί η οργάνωση από επόμενα φιλανθρωπικά προγράμματα δέχθηκε το ρόλο του μεσάζωντος. (Ανάλογο δημοσίευμα στο Έθνος 29/1/2006)
Ά ρε εθελοντής που μας χρειάζεται!!!
Ο εθελοντής αιμοδότης για παράδειγμα είναι ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ. Δεν προσδοκά τίποτα απ’ αυτή την πράξη του. Τουλάχιστον οι περισσότεροι. Ο εθελοντής στον ΑΘΗΝΑ 2004 είχε αντάλλαγμα. Κάτι μόρια λέει για πρόσληψη στο δημόσιο κ.λ.π. Δεν θέλω να πω ότι τα παιδιά που μας έκαναν περήφανους τότε πήγαν για τα μόρια. Τουλάχιστον οι περισσότεροι. Από πλευράς οργανωτικής όμως; Ζητήσαμε «εθελοντές» τους οποίους δίνουμε αντάλλαγμα. Προωθείται έτσι ο εθελοντισμός; Μάλλον όχι. Περισσότερο καλλιεργείται το Ρουσφέτι. Το Ρουσφέτι; Τι λες ρε φίλε θα μας τρελάνεις; Τι δουλειά έχει το Ρουσφέτι με τον ΑΘΗΝΑ 2004;
Εγώ πάντως ξέρω ότι όταν κάνεις κάτι «εθελοντικά», όπως για παράδειγμα το να βοηθήσεις έναν βουλευτή στην προεκλογική του εκστρατεία, προσδοκάς καμιά προσληψούλα στο Δημόσιο. Ή κανένα πρόγραμμα ρε αδελφέ της ΕΕ για ανάπτυξη, οικολογία κ.λ.π. Γιατί ο «εθελοντής» είναι ευαισθητοποιημένος πολίτης. Δεν κατεβαίνει με το LAND ROVER ή το CAYENΝE στο κέντρο. Έχει και SMART παρκαρισμένο στο Parking. Το CAYENΝE είναι για καμμιά δεξίωση ή τις διακοπές στη Μύκονο.
Τον τελευταίο καιρό έχει φουντώσει στην μπλοκόσφαιρα η διάθεση να αλλάξουμε το σύστημα. Κυρίως το σύστημα Υγείας. Γιατί λέει μπλέξαμε με αυτούς τους ανίκανους φακελάκηδες. Όντως αυτό το καρκίνωμα πρέπει να το εγχειρήσουμε. Αρκεί όμως αυτό; Όχι βέβαια.
Το πρόβλημα τελικώς είναι πολιτικό.
ΟΧΙ κομματικό.
ΠΟΛΙΤΙΚΟ.
ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις.......
Το ξαναλέω:
ΟΛΕΣ μα ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις φτιάχνουν μέχρι ένα σημείο.
Ίσα ίσα να μην πεθαίνουμε σαν τα σκυλιά στο δρόμο.
Όποιος θέλει παραπάνω θα πρέπει να τα ακουμπήσει στον ΙΔΙΩΤΙΚΟ φορέα.
Σε κάτι Αποστολόπουλους, που όπως είπε και ο Δημήτρης ένας γιατρός λίγο διαφορετικός από πολλούς άλλους, έβαλαν την τότε κυβέρνηση να κρατά ένα Ιατρικό κόσμημα (Νοσοκομείο Παπαγεωργίου - ΔΩΡΕΑ των ΚΥΡΙΩΝ αδελφών Παπαγεωργίου) κλειστό, μέχρι να λειτουργήσει το Διαβαλκανικό """"Νοσοκομείο"""".
ΝΑΙ αυτή η ξεφτίλα έγινε επί υπουργίας του αείμνηστου και κατά τα άλλα συμπαθούς Βαγγέλη Γιαννόπουλου.
Αλλά και για τον πρώην υπουργό και νυν δήμαρχο ακούστηκαν κάτι "παράξενα" μετά την εκλογή του φυσικά, γιατί έχει "διακομματική υποστήριξη".
Τώρα θυμήθηκα και το θέμα της "βοήθειας" προς τους πληγέντες από διάφορες θεομηνίες, εμφυλίους κ.λ.π.
Πριν 1.5 χρόνο ο παιδίατρος μας λέει ότι ο μικρός μας γιος καλό θα ήταν να κάνει ένα εμβόλιο μηνιγγίτιδας, νέο, το οποίο δεν καλύπτεται προς το παρόν από τα ασφαλιστικά ταμεία. (Τα εμβόλια για παιδιά που θα ενταχθούν στη λίστα του εθνικού εμβολιασμού συνήθως εγκρίνονται και καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία 6 με 8 μήνες μετά την εμφάνιση τους στην Ελληνική αγορά. Προσέξτε: στην Ελληνική και όχι στην παγκόσμια).
Το συζητάμε με τη σύζυγο, λέμε πρέπει να γίνει το εμβόλιο. Περιμένεις 6 μήνες την έγκριση, ή ακουμπάς το 50 άρικο τώρα;
Όσοι γονείς μπορούν να κόψουν κάτι άλλο το δίνουν το 50 άρικο, μη θέλοντας να αφήσουν την παραμικρή πιθανότητα να πάθει κάτι το παιδί τους αυτό το 6μηνο.
Εγώ που έχω 3 παιδιά ακούμπησα 150.
Και πάρα πολλοί άλλοι γονείς σαν και μένα.
Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα και ακούω στο Ραδιόφωνο διαφήμιση των Γιατρών.........τάδε....... με ή χωρίς σύνορα δε θυμάμαι: "Με 10 € εξασφαλίζετε πόσιμο νερό σε 1000 παιδιά για ένα μήνα στο Μαλάουι. Με 30 € εμβολιάζετε 100 παιδιά κατά της μηνιγγίτιδας, κ.λ.π. "
Όπα! τι γίνεται εδώ ρε μεγάλε;
Εγώ για 3 παιδιά χρειάζομαι 150€!
......άρα ..... η ζωή του κανακάρη μου αξίζει όσο 167 μαυρούλικα. Θα του το πω όταν μεγαλώσει.
Τι είναι αυτά που σκέφτεσαι ρε Γιάννη μονολογώ. Η ανθρώπινη ζωή δεν αποτιμάται σε κόστος και αξίζει το ίδιο. Είτε στην Ελλάδα, είτε στις ΗΠΑ, είτε στο Μαλάουι.
Βρήκα το τηλέφωνο και ρωτάω την ευγενική κυρία που μου απάντησε.
"Μπορώ να εμβολιάσω 100 παιδάκια κατά της Μηνιγγίτιδας στο Μαλάουι; Θα σας στείλω 30 € αύριο το πρωί.»
«Φυσικά και μπορείτε κύριε» μου απαντάει η ευγενική κυρία.
«Θα ήθελα και μία χάρη»
«Σας ακούω κύριε»
«Θα σας στείλω άλλα 30€, αλλά θέλω κάποιος παιδίατρος να εμβολιάσει τα 3 μου παιδιά κατά της μηνιγγίτιδας. Τα άλλα 97 εμβόλια μπορείτε να τα στείλετε στο Μαλάουι»
«……………..Ξέρετε κύριε τα εμβόλια τα στέλνει η φαρμακευτική εταιρεία κατευθείαν στο Μαλάουι»
«Μήπως εμβολιάζετε παιδιά κάπου πιο κοντά, στο Ιράκ ας πούμε, γιατί νομίζω ότι με συμφέρει να εμβολιάσω τα παιδιά μου στο Ιράκ»
«Δεν καταλαβαίνω κύριε»
«Δεν πειράζει……..καλά Χριστούγεννα»
……………………
Ποιος μας δουλεύει άραγε;
Το Υπουργείο Υγείας;
Οι φαρμακευτικές εταιρίες;
Οι γιατροί ……..τάδε………. με ή χωρίς σύνορα δεν θυμάμαι;
Μας δουλεύουν ΟΛΟΙ τους.
Θυμάστε το τσουνάμι στην ΝΑ Ασία;
Αλίμονο. Ήταν Δεύτερη μέρα Χριστουγέννων του 2004.
Θυμάστε πόσα χρήματα μαζέψαμε στο τηλεμαραθώνιο λίγο καιρό μετά;
Γύρω στα 27 εκατομμύρια ευρώ.
9 ΔΙΣ παλιές δραχμούλες.
Ότι γράφω απ’ εδώ και κάτω δημοσιεύθηκε στο Έθνος της Κυριακής στις 29/1/2006.
Το Υπουργείο εξωτερικών ανακοίνωσε ότι το προς διάθεση ποσό τελικά ήταν 15 εκατομμύρια ευρώ.
Πάντα βέβαια το ποσό που μαζεύεται τελικά είναι μικρότερο από αυτό που ο καθένας παίρνει τηλέφωνο και δηλώνει ότι θα δώσει. Αλλά τόσο μεγάλη διαφορά;
Σε άμεση βοήθεια διατέθηκαν 8.862.777 € δηλαδή αγοράστηκαν τρόφιμα, νερό, φάρμακα, κλινοσκεπάσματα κ.λ.π. και στάλθηκαν με 2 σχεδόν ισόποσες αποστολές. Αυτή τη διεκπεραίωση ανέλαβε η «Αλληλεγγύη» (η φιλανθρωπική οργάνωση της εκκλησίας της Ελλάδας).
Στην πρώτη αποστολή το υλικό που μεταφέρθηκε ήταν αξίας 3.262.461 η δε μεταφορά έγινε με το κρουαζιερόπλοιο(!!!;;;) Ocean Monarch (Ιδιοκτησίας του ενός άρχοντα της κρουαζιέρας στο Αιγαίο – ο έτερος είναι ο γνωστός κ. Λούης ιδιοκτήτης του Sea Diamond και αυτός που οργάνωσε την περυσινή κρουαζιέρα για την Αρχιεπισκοπή). Ξέρετε πόσο κόστισε η μεταφορά; 1.177.209 €!!!!!!!
Η δεύτερη αποστολή ήταν παρόμοια.
Έχει τύχει να δείτε τι υλικό στέλνουμε (όχι μόνο οι Έλληνες, αλλά και οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί) στους πληγέντες; Το 1/3 έχει τόσο κοντινές ημερομηνίες λήξης που η περίοδος χρήσης τους λήγει μεσοπέλαγα. Τι μας νοιάζει; Τα παιδιά μας θα τα φάνε; Δεν φτάνει που τους στέλνουμε βοήθεια θέλουν να έχει βγει χθες από τη γραμμή παραγωγής; Έπ Γιάννη τι είναι αυτά που λες ΝΤΡΟΠΗ!!!! Μου ψιθύρισε η συνείδηση μου.
Παρ’ όλ’ αυτά έχουν πληρωθεί σε τιμές μίνι μάρκετ της γειτονιάς.
Τα υπόλοιπα 8,6 εκ. € το ΥπΕξ έδωσε προς διάθεση στους πληγέντες μέσω των παρακάτω Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) :
Αλληλεγγύη 2.000.000€
Μηχανικοί του κόσμου 1.041.670€
One Earth 958.000€
Αναπτυξιακή Συνεργασία και Αλληλεγγύη 900.000€
Ερυθρός Σταυρός 775.000€
Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ανθρωπιστικής Ανάπτυξης (Humanet) 700.000€
Γιατροί του κόσμου 450.000€
Γιατροί του κόσμου – Ελληνικό τμήμα 310.000€
Ίδρυμα Υποστήριξης του Οικουμενικού Πατριαρχείου 220.000€
Διεθνής Οργάνωση Βιοπολιτικής 60.000€
Μιλάμε πάντα για την βοήθεια προς τη Σρι Λάνκα και την Ινδονησία. Τα λεφτά που μαζέψαμε στον τηλεμαραθώνιο. Μη ξεχνιόμαστε. Τα λεφτά που έστελνε ο μεγάλος μου γιος, 8 ετών τότε, με SMS ώσπου μπλόκαρε το σύστημα. Μπαμπά αν στείλουμε μήνυμα θα σταματήσει να κλαίει το μαυρούλικο;
Φυσικά αγάπη μου. Θα του πάρει η μαμά του γάλα και θα σταματήσει να κλαίει όπως σταματάει να κλαίει ο αδελφός σου (έξι μηνών τότε) όταν η μαμά μας του δίνει το γάλα του.
Φυσικά και δεν τολμάω να του πω την αλήθεια τώρα. Κάποτε …….. ίσως κάποτε. Τώρα είναι πολύ μικρός για να μισήσει.
Οι παραπάνω φιλανθρωπικές οργανώσεις είναι κυρίως νεοσύστατες. Πάντως φίλα προσκείμενες στην κυβέρνηση.
Μην απορείτε. Πριν το 2004 τα χρήματα έπαιρναν οι άλλες φιλανθρωπικές οργανώσεις. Βλέπετε η φιλανθρωπία είναι πολύχρωμη…….. ε ………. τέλος πάντων δεν είναι μονόχρωμη.
Ένα μόνο παράδειγμα αρκεί.
Μια εκ των παραπάνω ΜΚΟ ιδρύθηκε το 1999 και σήμερα εκπροσωπείται από 3 φιλάνθρωπους Έλληνες τα ονόματα των οποίων δεν λένε και τίποτα. Ωραία.
Έδρα τα Γιάννενα. Ωραία.
Ένας φίλος Γιαννιώτης μου λέει. Ρε φίλε αυτός ο εκπρόσωπος της ΜΚΟ πρέπει να είναι γαμπρός του υφυπουργού.
Του νυν υφυπουργού ρωτάω;
Ναι ρε φίλε και η διεύθυνση των γραφείων τους είναι η ίδια με των γραφείων της αδελφής και του ίδιου του υφυπουργού.
Έλα ρε σύμπτωση είναι. Σιγά τα πολλά γραφεία που έχουν τα Γιάννενα………… Και άντε και είναι έτσι που τα λες. Δηλαδή ένας υπουργός δεν μπορεί να είναι φιλάνθρωπος;
Φυσικά και μπορεί. Δεν τον πιάνει το ασυμβίβαστο.
Και τι φιλανθρωπίες κάνουν ρε φίλε; Με τόσα λεφτά δεν πρέπει να υπάρχει Γιαννιώτης κάτω από το όριο της φτώχιας.
Α… φίλε μου, οι φιλανθρωπίες γίνονται στο εξωτερικό, στα Βαλκάνια. Οι γείτονες μας ζουν σε άθλιες συνθήκες. Άσε που τώρα με το τσουνάμι έπεσε πολύ δουλειά. Άλλωστε εμείς οι Γιαννιώτες είμαστε περήφανοι άνθρωποι με αποστόμωσε ο φίλος μου.
Πάνω σε όλα τα προηγούμενα θέλω να προσθέσω ένα μόνο ακόμη.
Τον τελευταίο καιρό ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΟΜΑΣΤΕ με προτροπές ευαισθητοποίησης απέναντι στον παιδικό καρκίνο.
Τυχαία μια ανάλογη πρωτοβουλία έχει πάρει η Πρέσβειρα καλής θέλησης του ΟΗΕ και μέλος της ισχυρότερης ίσως οικογένειας εν Ελλάδι η κ. Βαρδινογιάννη. Αξιέπαινη προσπάθεια ομολογουμένως.
Την προηγούμενη δεκαετία στη Θεσσαλονίκη όπου ζω οι Αδελφοί ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ έχτισαν και εξόπλισαν (με χρήματα που κέρδισαν στην Αμερική) ένα ΓΕΝΙΚΟ Νοσοκομείο ΚΟΣΜΗΜΑ για την πόλη μας.
Η οικογένεια Βαρδινογιάννη - σαφώς οικονομικά ισχυρότερη από την οικογένεια Παπαγεωργίου - θα μπορούσε αν ήθελε να κτίσει, να εξοπλίσει, να στελεχώσει και να λειτουργήσει ένα Ογκολογικό Νοσοκομείο για παιδιά που όμοιο του να μην υπάρχει στην Ευρώπη. Χωρίς να αλλάξει η περιουσιακή της κατάσταση.
Κάτι ακόμη. Όταν οι εταιρείες κάνουν μια δωρεά, το ποσό αυτό το διαθέτουν από τα κέρδη προ φόρων. Δηλαδή δεν φορολογούνται για το ποσό της δωρεάς. Ο πολίτης φορολογείται για την δωρεά. Με λίγα λόγια για κάθε 100 € που «δωρίζει» μια εταιρεία τα 40 τα δίνει το κράτος. Δηλαδή όλοι μας. Τα ποσά είναι δισθεόρατα.
Δηλαδή αυτά τα 40 € αντί να τα φτιάξει το κράτος Νοσοκομεία, αξονικούς τομογράφους κ.λ.π. τα διαχειρίζεται κάποιος ιδιώτης κατά βούληση. Θα μου πεις τώρα ότι αν τα διαχειριστεί ιδιώτης ίσως και να πιάσουν περισσότερο τόπο. Γιατί το κράτος ενίοτε τα χρήματά μας τα διαχειρίζεται αποκομίζοντας «ιδιαίτερα» οφέλη.
Όπως έκανε με τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων η παρούσα κυβέρνηση. Άλλωστε είναι ποιο «προσοδοφόρο» να επενδύεις μέσω εξειδικευμένων συμβούλων από το να δίνει το Υπουργείο Οικονομικών ένα ξερό ομόλογο στα ταμεία.
Όπως έκανε και η προηγούμενη κυβέρνηση με τις «επενδύσεις» των χρημάτων μας στο Χρηματιστήριο.
Όπως πρόσφατα έπραξε υφυπουργός προς όφελος των πολιτών της περιφερείας του:
Σύλλογος αιμοδοτών ζητά από αρμόδιο Υπουργείο κινητή μονάδα αιμοληψίας (!!!;;;) για τις ανάγκες του συλλόγου. Για τέτοιου είδους αιτήματα υπάρχει σχετικό πρωτόκολλο που ορίζει τις προϋποθέσεις χορήγησης.
Έλα που ο Σύλλογος δεν καλύπτει ούτε τους βασικότερους όρους χορήγησης. Παράδειγμα απαιτείται ελάχιστος χρόνος λειτουργίας 2 έτη. Ο σύλλογος είχε ζωή μόλις κάτι μήνες. Έ και λοιπόν. Οι Γιατροί του Κόσμου(!!!) (ΜΚΟ) επιχορηγούνται από Υπουργείο για Φιλανθρωπικές δράσεις. Δέχθηκαν λοιπόν να παραλάβουν την συγκεκριμένη επιχορήγηση την οποία μετέτρεψαν σε κινητή μονάδα αιμοληψίας την οποία και χορήγησαν στον εν λόγω σύλλογο. Εντελώς τυχαία ο σύλλογος για τον οποίο μιλάμε δραστηριοποιείται στην εκλογική περιφέρεια του Υφυπουργού. Τι είπατε; Δεν πιστεύετε ότι ήταν τυχαίο; Για ρωτήστε και κανέναν μαθηματικό να σας εξηγήσει τα περί τυχαιότητας (πιθανοτήτων). Και να μην ασκείται κριτική σε θέματα που οι γνώσεις σας δεν σας καθιστούν ειδικό. Θα σας παρακαλέσω πολύ……………. Άντε τώρα γίναμε όλοι Μαθηματικοί.
Η κ. Παρθενοπούλου (προς τιμήν της) πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου παραδέχθηκε ότι η οργάνωση πήρε χρήματα για να αγοράσει και να διαθέσει τη μονάδα σημειώνοντας ότι «αν υπάρξουν ανάλογα αιτήματα από άλλες περιοχές θα ανταποκριθεί με τον ίδιο τρόπο». Με την προϋπόθεση φυσικά το Υπουργείο να διαθέσει το απαιτούμενο ποσό.
Σύμφωνα με στελέχη της οργάνωσης η πίεση που ασκήθηκε για την συγκεκριμένη εξυπηρέτηση ήταν ασφυκτική και προφανώς για να μήν κοπεί η οργάνωση από επόμενα φιλανθρωπικά προγράμματα δέχθηκε το ρόλο του μεσάζωντος. (Ανάλογο δημοσίευμα στο Έθνος 29/1/2006)
Ά ρε εθελοντής που μας χρειάζεται!!!
Πέμπτη 31 Μαΐου 2007
1η ΙΟΥΝΙΟΥ 2007
1η Ιουνίου 2007.Η Ελληνική μπλοκόσφαιρα αφιερώνει αυτήν την ημέρα στην Αμαλία.Η Ελληνική μπλοκόσφαιρα τιμά την Αμαλία.Αμαλία συνεχίζουμε τον αγώνα σου.
*Το banner πήρα από το blog του Γιώργου Κρόγια http://krogias.blogspot.com/
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Πρώτ’ απ’ όλα δεν πρόκειται να σβήσω το post σου γιατί έμαθα από πολύ μικρός να αγωνίζομαι για να μπορεί ο κάθε άνθρωπος (ακόμη και κάποιοι σαν εσένα) να εκφράζει ελεύθερα την άποψή του όποια κι αν είναι αυτή.
Δεύτερον. Τα περί μισαλλοδοξίας και μίσους για Τούρκους, Αλβανούς, Σκοπιανούς και δεν ξέρω ποιους άλλους στα επιστρέφω γιατί όχι μόνο δεν με αντιπροσωπεύουν αλλά με βρίσκουν και απέναντί τους.
Τρίτον . Η πολιτική όπως εκφράζεται σήμερα στην χώρα μας, δηλαδή η κομματική θεώρηση (κομματική γραμμή) των πραγμάτων, μ’ αφήνει παγερά αδιάφορο.
Δεν ανήκω πουθενά, δεν ανήκω σε κανέναν. Ανήκω μόνο στον εαυτό μου.
Υπάρχουν απόψεις που συμφωνώ, απόψεις που διαφωνώ, αλλά δεν ταυτίζομαι με κανένα ούτε πολιτικό φορέα, ούτε φυσικά πολιτικό. Υπάρχουν πολιτικοί τους οποίους εκτιμώ και σέβομαι, αλλά την άποψή μου δεν τη βάζω κάτω από καμία ομπρέλα.
Τέταρτον. Το πιο πιθανό είναι να ανήκεις σ’ εκείνη την κατηγορία των συμπατριωτών μας που υποστηρίζουν ότι:
-ΔΕΝ υπήρξε διωγμός των Ελλήνων της Πόλης
-ΔΕΝ υπήρξε γενοκτονία των Ποντίων
-ΔΕΝ υπήρξε Μικρασιατική καταστροφή
Και ακόμη ότι:
-Ο Κεμάλ υπήρξε απλά ο ηγέτης ενός γειτονικού κράτους
-Η Κυπριακή τραγωδία ήταν απλά μια σύγκρουση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για την εξουσία στο νησί
-Ο Μακεδονικός αγώνας ήταν η προσπάθεια κάποιων ηλιθίων να εκδιώξουν από την Βόρεια Ελλάδα τους Νεότουρκους, απόγονους και συνεχιστές του Οθωμανικού ζυγού που τόσο φρόντιζε για τους υπηκόους του
Και μάλλον δεν συμμερίζεσαι το όραμα του Ελευθερίου Βενιζέλου να απελευθερώσει όλους τους Έλληνες της Μ. Ασίας.
Ίσως και να διαφωνείς με το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού το 1940 και να θεωρείς ότι τσάμπα σκοτώθηκαν τόσα παλικάρια στα βουνά της Ελληνοαλβανικής μεθορίου και στα οχυρά του Ρούπελ.
Τότε ίσως θα πρέπει να διαβάσεις «Τα παιδιά της Νιόβης» του “ασήμαντου” ακαδημαϊκού Αθανασιάδη, να δεις την «Πολίτικη Κουζίνα» του Τάσου Μπουλμέτη για την οποία τόσο πολύ αδιαφόρησαν οι φίλοι του Ελληνικού κινηματογράφου, να επισκεφθείς το Μουσείο Μικρασιατικού Ελληνισμού «Φιλιώ Χαϊδεμένου», στη Νέα Φιλαδέλφεια το οποίο εγκαινίασαν και οι δύο τελευταίοι πρωθυπουργοί, ή τα μουσεία της Θεσσαλονίκης μας.
Ή ακόμη καλύτερα να ανέβεις στους λόφους της Σμύρνης και να αγναντέψεις το Κορδελιό ή να επισκεφθείς το Φανάρι της Κωνσταντινούπολης, να περπατήσεις στην πλατεία Ταξίμ και στο Πέραν. Για να διαπιστώσεις και ο ίδιος την ομορφιά της Πόλης, η οποία είναι σαφώς ποιο όμορφη από την Αθήνα μας. Γι αυτό άλλωστε την είπανε ΠΟΛΗ. Ακόμη και οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να την πούνε αλλιώς. { Εις την Πόλην ……….Ειστανπολ………Ισταμπούλ}
Αλλά εσύ μάλλον αγνοείς βασικά στοιχεία της Ελληνικής Ιστορίας και υπ’ αυτή την έννοια δεν ξέρεις για τι πράγμα μιλάς. Αυτό αποτελεί κάποιο ελαφρυντικό.
Αλλά η Παιδεία σου σε οδηγεί όχι μόνο στο να μην ακούς τις διαφορετικές απόψεις αλλά και να μην τις ανέχεσαι καν.
Αυτό φίλε μου εμείς το λέμε ΦΑΣΙΣΜΟ.
Άλλωστε τον ποιόν κάθε ανθρώπου φαίνεται και από το θάρρος που έχει να υπογράφει τις απόψεις του.
Όταν δεν έχεις το θάρρος να ΠΕΙΣ κάτι, πού να βρεις το θάρρος ν’ αγωνιστείς γι αυτό.
Πέμπτον. Το αν το Βυζάντιο είναι Ελλάδα ή η Ελλάδα είναι Βυζάντιο και πως το αντιλαμβάνεται κάποιος έχει να κάνει με την Παιδεία που έχει ο καθένας. Εδώ σαφώς η Παιδεία μου είναι διαφορετική από την δική σου. Και δεν μιλάω μόνο για την Παιδεία που πήραμε από το σχολείο αλλά και τα βιώματα του καθενός.
Υπάρχουν Έλληνες, φιλέλληνες, ανθέλληνες και μισέλληνες. Εσύ σε ποια κατηγορία ανήκεις; Αναρωτήθηκες ποτέ; Άλλωστε Έλληνες είναι όσοι μετέχουν της Ελληνικής Παιδείας κι εσύ φαίνεται ότι απέχεις απ’ αυτήν. Εγώ ήμουν ποιο τυχερός.
Ο παππούς μου (1887-1985) γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μουταλάσκη (σήμερα Ταλάς) της Καισάρειας της Καππαδοκίας. Το 13ο παιδί μιας αρχοντικής οικογένειας έφυγε από την πατρίδα του λίγο πριν το Α΄ παγκόσμιο πόλεμο κυνηγημένος από τους Τούρκους για να μην υπηρετήσει στον Τούρκικο στρατό. Εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη με ένα από τα μεγαλύτερα αδέλφια του ο οποίος όμως είχε ήδη υπηρετήσει ενώ ο παππούς μου αναγκάστηκε να καταταγεί ως μισθοφόρος στη Λεγεώνα των Ξένων για 4 χρόνια. Μαζί με τον αδελφό του και άλλους συντοπίτες τους ίδρυσαν το μεγαλύτερο εμφιαλωτήριο αναψυκτικών στην Πόλη και μέχρι να την εγκαταλείψει το 1924 έφτιαξε μια τεράστια περιουσία η οποία δεν έφτασε ποτέ στην Ελλάδα. Παντρεμένος με τη γιαγιά μου (γεννημένη στην Πόλη 1900-1955 και δασκάλα Ελληνικών) από το 1922, εγκαταλείπει την Πόλη κυνηγημένος για δεύτερη φορά το 1924 με ένα κοριτσάκι ενός έτους και τον πατέρα μου στην κοιλιά. Φτάνουν στην Θεσσαλονίκη με δύο βαλίτσες και ένα μπόγο, όλα τα υπάρχοντά τους, και με λίγα κοσμήματα ραμμένα στα ρούχα της γιαγιάς μου τα οποία πέρασε από τον έλεγχο εκμεταλλευόμενη την εγκυμοσύνη της.
Από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του παππού μου, οι γονείς του και 11 αδέλφια μόνο τα ίχνη μιας αδελφής του βρέθηκαν στην Καβάλα, ενώ λέγεται ότι δύο αδελφές του που είχαν μεταναστεύσει στην Σμύρνη σώθηκαν την ημέρα της καταστροφής και έφυγαν για τις ΗΠΑ με ένα Αμερικανικό πολεμικό. Οι υπόλοιποι χάθηκαν στον «συνωστισμό στο λιμάνι της Σμύρνης» στα τέλη του Αυγούστου του 1922.
Ο άλλος ο παππούς μου (1895-1981) γεννήθηκε στο Κιλετέρτ του Καυκάσου και η γιαγιά μου (1900-1977) στο Μοναστήρι της ίδιας περιοχής. Εκτοπίστηκαν το 1914 όταν άρχισαν οι διώξεις εναντίον Ελλήνων και Αρμενίων και εγκαταστάθηκαν στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης με λίγα μπαγκάζια (το μουλάρι τους δεν άντεξε και ψόφησε στο δρόμο) και πολλά όνειρα για τη νέα τους πατρίδα. Τη μαμά Πατρίδα. Λίγους μήνες μετά έγινε η σφαγή των Αρμενίων το 1915 και το 1919 ακολούθησε η γενοκτονία των Ποντίων. 300,000 ψυχές (ο μισός πληθυσμός του Πόντου) έσφαξε ο Κεμάλ. Η 19η Μαΐου για τους Πόντιους είναι ημέρα μνήμης ενώ για τους Τούρκους η Εθνική Εορτή της Κεμαλικής Τουρκίας.
Το 1973 ο παππούς μου επισκέφθηκε τη γενέτειρα του το Κιλετέρτ στο οποίο έχουν απομείνει μόνο ερείπια, μια και δεν κατοικήθηκε μετά τις σφαγές. Βρήκε το σπίτι του και κάθισε στην τεράστια άσπρη πέτρα στην αυλή τους, σήμα κατατεθέν του μαχαλά τους, και έκλεγε με τις ώρες προσπαθώντας να πνίξει την οργή του στις αναμνήσεις. Ώσπου ο συνοδός του γκρουπ τον έφερε στην πραγματικότητα υπενθυμίζοντάς του ότι πρέπει να γυρίσουν στο ξενοδοχείο.
Όταν έχεις ακούσει από πρώτο χέρι τις διηγήσεις των παππούδων μου, ΔΕΝ μπορείς να ξεχάσεις φίλε μου.
ΕΙΜΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ.
Ευχή και των δύο ήταν να μη ζήσουμε ούτε εμείς αλλά ούτε και οι επόμενες γενιές παρόμοιες καταστάσεις. Να μη γίνουμε ποτέ πρόσφυγες.
Αυτό τον αγώνα φίλε μου θα τον δώσω μέχρι την τελευταία μου πνοή. Κι ας μη σ’ ενδιαφέρει εσένα.
Δεύτερον. Τα περί μισαλλοδοξίας και μίσους για Τούρκους, Αλβανούς, Σκοπιανούς και δεν ξέρω ποιους άλλους στα επιστρέφω γιατί όχι μόνο δεν με αντιπροσωπεύουν αλλά με βρίσκουν και απέναντί τους.
Τρίτον . Η πολιτική όπως εκφράζεται σήμερα στην χώρα μας, δηλαδή η κομματική θεώρηση (κομματική γραμμή) των πραγμάτων, μ’ αφήνει παγερά αδιάφορο.
Δεν ανήκω πουθενά, δεν ανήκω σε κανέναν. Ανήκω μόνο στον εαυτό μου.
Υπάρχουν απόψεις που συμφωνώ, απόψεις που διαφωνώ, αλλά δεν ταυτίζομαι με κανένα ούτε πολιτικό φορέα, ούτε φυσικά πολιτικό. Υπάρχουν πολιτικοί τους οποίους εκτιμώ και σέβομαι, αλλά την άποψή μου δεν τη βάζω κάτω από καμία ομπρέλα.
Τέταρτον. Το πιο πιθανό είναι να ανήκεις σ’ εκείνη την κατηγορία των συμπατριωτών μας που υποστηρίζουν ότι:
-ΔΕΝ υπήρξε διωγμός των Ελλήνων της Πόλης
-ΔΕΝ υπήρξε γενοκτονία των Ποντίων
-ΔΕΝ υπήρξε Μικρασιατική καταστροφή
Και ακόμη ότι:
-Ο Κεμάλ υπήρξε απλά ο ηγέτης ενός γειτονικού κράτους
-Η Κυπριακή τραγωδία ήταν απλά μια σύγκρουση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για την εξουσία στο νησί
-Ο Μακεδονικός αγώνας ήταν η προσπάθεια κάποιων ηλιθίων να εκδιώξουν από την Βόρεια Ελλάδα τους Νεότουρκους, απόγονους και συνεχιστές του Οθωμανικού ζυγού που τόσο φρόντιζε για τους υπηκόους του
Και μάλλον δεν συμμερίζεσαι το όραμα του Ελευθερίου Βενιζέλου να απελευθερώσει όλους τους Έλληνες της Μ. Ασίας.
Ίσως και να διαφωνείς με το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού το 1940 και να θεωρείς ότι τσάμπα σκοτώθηκαν τόσα παλικάρια στα βουνά της Ελληνοαλβανικής μεθορίου και στα οχυρά του Ρούπελ.
Τότε ίσως θα πρέπει να διαβάσεις «Τα παιδιά της Νιόβης» του “ασήμαντου” ακαδημαϊκού Αθανασιάδη, να δεις την «Πολίτικη Κουζίνα» του Τάσου Μπουλμέτη για την οποία τόσο πολύ αδιαφόρησαν οι φίλοι του Ελληνικού κινηματογράφου, να επισκεφθείς το Μουσείο Μικρασιατικού Ελληνισμού «Φιλιώ Χαϊδεμένου», στη Νέα Φιλαδέλφεια το οποίο εγκαινίασαν και οι δύο τελευταίοι πρωθυπουργοί, ή τα μουσεία της Θεσσαλονίκης μας.
Ή ακόμη καλύτερα να ανέβεις στους λόφους της Σμύρνης και να αγναντέψεις το Κορδελιό ή να επισκεφθείς το Φανάρι της Κωνσταντινούπολης, να περπατήσεις στην πλατεία Ταξίμ και στο Πέραν. Για να διαπιστώσεις και ο ίδιος την ομορφιά της Πόλης, η οποία είναι σαφώς ποιο όμορφη από την Αθήνα μας. Γι αυτό άλλωστε την είπανε ΠΟΛΗ. Ακόμη και οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να την πούνε αλλιώς. { Εις την Πόλην ……….Ειστανπολ………Ισταμπούλ}
Αλλά εσύ μάλλον αγνοείς βασικά στοιχεία της Ελληνικής Ιστορίας και υπ’ αυτή την έννοια δεν ξέρεις για τι πράγμα μιλάς. Αυτό αποτελεί κάποιο ελαφρυντικό.
Αλλά η Παιδεία σου σε οδηγεί όχι μόνο στο να μην ακούς τις διαφορετικές απόψεις αλλά και να μην τις ανέχεσαι καν.
Αυτό φίλε μου εμείς το λέμε ΦΑΣΙΣΜΟ.
Άλλωστε τον ποιόν κάθε ανθρώπου φαίνεται και από το θάρρος που έχει να υπογράφει τις απόψεις του.
Όταν δεν έχεις το θάρρος να ΠΕΙΣ κάτι, πού να βρεις το θάρρος ν’ αγωνιστείς γι αυτό.
Πέμπτον. Το αν το Βυζάντιο είναι Ελλάδα ή η Ελλάδα είναι Βυζάντιο και πως το αντιλαμβάνεται κάποιος έχει να κάνει με την Παιδεία που έχει ο καθένας. Εδώ σαφώς η Παιδεία μου είναι διαφορετική από την δική σου. Και δεν μιλάω μόνο για την Παιδεία που πήραμε από το σχολείο αλλά και τα βιώματα του καθενός.
Υπάρχουν Έλληνες, φιλέλληνες, ανθέλληνες και μισέλληνες. Εσύ σε ποια κατηγορία ανήκεις; Αναρωτήθηκες ποτέ; Άλλωστε Έλληνες είναι όσοι μετέχουν της Ελληνικής Παιδείας κι εσύ φαίνεται ότι απέχεις απ’ αυτήν. Εγώ ήμουν ποιο τυχερός.
Ο παππούς μου (1887-1985) γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μουταλάσκη (σήμερα Ταλάς) της Καισάρειας της Καππαδοκίας. Το 13ο παιδί μιας αρχοντικής οικογένειας έφυγε από την πατρίδα του λίγο πριν το Α΄ παγκόσμιο πόλεμο κυνηγημένος από τους Τούρκους για να μην υπηρετήσει στον Τούρκικο στρατό. Εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη με ένα από τα μεγαλύτερα αδέλφια του ο οποίος όμως είχε ήδη υπηρετήσει ενώ ο παππούς μου αναγκάστηκε να καταταγεί ως μισθοφόρος στη Λεγεώνα των Ξένων για 4 χρόνια. Μαζί με τον αδελφό του και άλλους συντοπίτες τους ίδρυσαν το μεγαλύτερο εμφιαλωτήριο αναψυκτικών στην Πόλη και μέχρι να την εγκαταλείψει το 1924 έφτιαξε μια τεράστια περιουσία η οποία δεν έφτασε ποτέ στην Ελλάδα. Παντρεμένος με τη γιαγιά μου (γεννημένη στην Πόλη 1900-1955 και δασκάλα Ελληνικών) από το 1922, εγκαταλείπει την Πόλη κυνηγημένος για δεύτερη φορά το 1924 με ένα κοριτσάκι ενός έτους και τον πατέρα μου στην κοιλιά. Φτάνουν στην Θεσσαλονίκη με δύο βαλίτσες και ένα μπόγο, όλα τα υπάρχοντά τους, και με λίγα κοσμήματα ραμμένα στα ρούχα της γιαγιάς μου τα οποία πέρασε από τον έλεγχο εκμεταλλευόμενη την εγκυμοσύνη της.
Από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του παππού μου, οι γονείς του και 11 αδέλφια μόνο τα ίχνη μιας αδελφής του βρέθηκαν στην Καβάλα, ενώ λέγεται ότι δύο αδελφές του που είχαν μεταναστεύσει στην Σμύρνη σώθηκαν την ημέρα της καταστροφής και έφυγαν για τις ΗΠΑ με ένα Αμερικανικό πολεμικό. Οι υπόλοιποι χάθηκαν στον «συνωστισμό στο λιμάνι της Σμύρνης» στα τέλη του Αυγούστου του 1922.
Ο άλλος ο παππούς μου (1895-1981) γεννήθηκε στο Κιλετέρτ του Καυκάσου και η γιαγιά μου (1900-1977) στο Μοναστήρι της ίδιας περιοχής. Εκτοπίστηκαν το 1914 όταν άρχισαν οι διώξεις εναντίον Ελλήνων και Αρμενίων και εγκαταστάθηκαν στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης με λίγα μπαγκάζια (το μουλάρι τους δεν άντεξε και ψόφησε στο δρόμο) και πολλά όνειρα για τη νέα τους πατρίδα. Τη μαμά Πατρίδα. Λίγους μήνες μετά έγινε η σφαγή των Αρμενίων το 1915 και το 1919 ακολούθησε η γενοκτονία των Ποντίων. 300,000 ψυχές (ο μισός πληθυσμός του Πόντου) έσφαξε ο Κεμάλ. Η 19η Μαΐου για τους Πόντιους είναι ημέρα μνήμης ενώ για τους Τούρκους η Εθνική Εορτή της Κεμαλικής Τουρκίας.
Το 1973 ο παππούς μου επισκέφθηκε τη γενέτειρα του το Κιλετέρτ στο οποίο έχουν απομείνει μόνο ερείπια, μια και δεν κατοικήθηκε μετά τις σφαγές. Βρήκε το σπίτι του και κάθισε στην τεράστια άσπρη πέτρα στην αυλή τους, σήμα κατατεθέν του μαχαλά τους, και έκλεγε με τις ώρες προσπαθώντας να πνίξει την οργή του στις αναμνήσεις. Ώσπου ο συνοδός του γκρουπ τον έφερε στην πραγματικότητα υπενθυμίζοντάς του ότι πρέπει να γυρίσουν στο ξενοδοχείο.
Όταν έχεις ακούσει από πρώτο χέρι τις διηγήσεις των παππούδων μου, ΔΕΝ μπορείς να ξεχάσεις φίλε μου.
ΕΙΜΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ.
Ευχή και των δύο ήταν να μη ζήσουμε ούτε εμείς αλλά ούτε και οι επόμενες γενιές παρόμοιες καταστάσεις. Να μη γίνουμε ποτέ πρόσφυγες.
Αυτό τον αγώνα φίλε μου θα τον δώσω μέχρι την τελευταία μου πνοή. Κι ας μη σ’ ενδιαφέρει εσένα.
Η ΑΡΧΗ
Στις 24 Απριλίου έφτιαξα ένα μπλοκ για να βοηθήσω τον αγώνα της ΑΜΑΛΙΑΣ ΚΑΛΥΒΙΝΟΥ.
Όταν η Αμαλία έφυγε από κοντά μας αποφάσησα να αφιερώσω αυτό το μπλόκ στην Αμαλία.
Κάποιος αναγνώστης του μπλοκ μου επεσήμανε σωστά οτι το μπλοκ ήταν αφιερωμένο στην Αμαλία και δεν είναι σωστο να γίνονται άλλα σχόλια. Ο τρόπος του βέβαια όχι μόνο δεν ήταν κομψός αλλά θα έλεγα οτι είναι προσβλητικός.
Δείτε λοιπόν τι έγινε.
Δημοσιεύω το Post ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ την ημέρα της επετείου της Άλωσης της ΠΟΛΗΣ 29/5/2007.
Κάποιος ΑΝΩΝΥΜΟΣ μου γράφει ένα σχόλιο το οποίο εμένα με πρόσβαλε.
Για να τιμήσω τη μνήμη της Αμαλίας αποφάσησα να του απαντήσω εδώ και όχι στο μπλόκ για την Αμαλία.
Όταν η Αμαλία έφυγε από κοντά μας αποφάσησα να αφιερώσω αυτό το μπλόκ στην Αμαλία.
Κάποιος αναγνώστης του μπλοκ μου επεσήμανε σωστά οτι το μπλοκ ήταν αφιερωμένο στην Αμαλία και δεν είναι σωστο να γίνονται άλλα σχόλια. Ο τρόπος του βέβαια όχι μόνο δεν ήταν κομψός αλλά θα έλεγα οτι είναι προσβλητικός.
Δείτε λοιπόν τι έγινε.
Δημοσιεύω το Post ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ την ημέρα της επετείου της Άλωσης της ΠΟΛΗΣ 29/5/2007.
Κάποιος ΑΝΩΝΥΜΟΣ μου γράφει ένα σχόλιο το οποίο εμένα με πρόσβαλε.
Για να τιμήσω τη μνήμη της Αμαλίας αποφάσησα να του απαντήσω εδώ και όχι στο μπλόκ για την Αμαλία.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)