Σάββατο 23 Ιουνίου 2007

Ο ΓΗΤΕΥΤΗΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ

Κάποτε πριν αρκετά χρόνια , τέτοια εποχή, στον περίβολο μιας μονής του Αγίου Όρους κάτω από μια τεράστια φλαμουριά και τις τελευταίες πορτοκαλί ακτίνες του ήλιου να χαϊδεύουν τα πρόσωπα καμιά τριανταριά ανθρώπων, ο Πατήρ Λουκάς τελείωνε μια ακόμη περιπλάνηση στις ψυχές των ανθρώπων.
Αυτό γινόταν σχεδόν κάθε δειλινό τους θερινούς μήνες όταν μετά την τελευταία ακολουθία της ημέρας οι περισσότεροι προσκυνητές σαν από ένστικτο συγκεντρωνόταν κάτω από τη μεγάλη φλαμουριά.
Ο πατήρ Λουκάς μια σεβάσμια Αγιορείτικη μορφή με την σοφία των χρόνων αποτυπωμένη στην μακριά άσπρη γενειάδα του περίμενε ήδη τους τελευταίους, τον Πέτρο, ένα παλικάρι κοντά δυο μέτρα, γύρω στα 30, με μια πατερίτσα στο δεξί του χέρι και τον Άκη τον φίλο του να τον βοηθάει να φτάσει μέχρι τη φλαμουριά.
Ο Πέτρος, γιος του παπα Λάμπρου, ιερέα στον Άγ. Νικόλαο στη Θεσσαλονίκη, είχε ένα ατύχημα πριν τρεις μήνες. Το αυτοκίνητο διαλύθηκε. Ο ίδιος έμεινε στο Νοσοκομείο δύο μήνες με τους γιατρούς να αμφιβάλλουν αν θα ξανα περπατούσε.
Τώρα ήταν πολύ καλύτερα. Μπορούσε να περπατήσει, έστω και με τις πατερίτσες, και μόνο κάτι σημάδια ακόμη στο πρόσωπό του μαρτυρούσαν την σφοδρότητα του ατυχήματος.
«Είχα πολύ καιρό να κοιτάξω προς τον Ουρανό» είπε κάποια στιγμή ο Πέτρος. «Απομακρύνθηκα. Ασχολήθηκα με άσχημα πράγματα. Για δύο μήνες στο Ιπποκράτειο ήμουν αναγκασμένος να κοιτάω μόνο προς τα πάνω. Σκέφτηκα πολύ. Πρέπει να αναθεωρήσω κάποια πράγματα. Να αλλάξω κάποιες συνήθειες»
«Με τη βοήθεια του Θεού όλα γίνονται Πέτρο μου», είπε ο π. Λουκάς. «Ξέρετε ο Θεός δεν ζητά και πολλά πράγματα από μας………..». Και το ταξίδι είχε αρχίσει.
Αν κοιτούσε κανείς την παρέα από μακριά θα νόμιζε ότι είναι παιδάκια Νηπιαγωγείου που ο δάσκαλος τους έλεγε ένα καινούργιο παραμύθι και το κοιτούσαν όλα αποσβολωμένα με το στόμα ανοιχτό.
Κάποια στιγμή είπε ο γέροντας: «Τίποτα στη ζωή μας δεν γίνεται τυχαία. Όλα έχουν κάποιο σκοπό. Πολλές φορές οι αρρώστιες, οι σοβαρές αρρώστιες και τα ατυχήματα γίνονται αφορμή για να δούμε τη ζωή μας διαφορετικά, να αλλάξουμε κάποια πράγματα. Να χαμηλώσουμε λίγο τη μύτη μας. Να μην αδικούμε τον συνάνθρωπό μας. Να συγχωρούμε τον κακό γείτονα. Να μη συκοφαντούμε τον προϊστάμενό μας ευελπιστώντας στην κατάληψη της καρέκλας του. Ούτε να απαξιώνουμε την προσφορά του συναδέλφου μας που φιλοδοξεί να γίνει προϊστάμενος. Ούτε………..»
Ο ήλιος είχε πλέον χαθεί πίσω από τους απέναντι λόφους και το σήμαντρο μας καλούσε να μπούμε μέσα στο μοναστήρι γιατί οι πόρτες κλείνουν με την δύση του ηλίου. Μεσάνυχτα με τη βυζαντινή ώρα. Αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς την πύλη. Σιγά – σιγά για να μας προλαβαίνει και ο Πέτρος.
«Να ζητάτε πάντα τη βοήθεια του Κυρίου» είπε ο π. Λουκάς. «Ο Κύριος εκπληρώνει πάντα τις επιθυμίες μας αρκεί να μη βλάπτουν την ψυχή μας».
Πηγαίνω τακτικά στο Άγιο Όρος. Γαληνεύει η Ψυχή μου. Και πάντα γυρίζω καλύτερος.
Ας είναι καλά ο Πατήρ Λουκάς. Ο γητευτής των ψυχών.

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2007

Ο ΚΟΥΚΟΣ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

Μπορεί ένας κούκος να φέρει την άνοιξη;
Μπορείς μόνος σου ν' αλλάξεις τον κόσμο;
Η δική μου απάντηση και στις δύο ερωτήσεις είναι ΝΑΙ
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολλοί άνθρωποι συμφωνούν με τις κρυφές σχεδόν απαγορευμένες σκέψεις σου. Δεν είσαι μόνος στον αγώνα που σκέφτεσαι αν πρέπει να δώσεις.
Γι αυτό μη διστάζεις να εκφράσεις την άποψή σου. Δήλωσε την συμφωνία ή τη διαφωνία σου.
Και να 'σαι σίγουρος ότι θ' αλλάξουμε τον κόσμο.
Εξάλλου η ισχύς του αντιπάλου δίνει αξία στη νίκη σου. Και αυτό το σύστημα είναι πανίσχυρο.
Θα το παλέψω έστω και αν απειλεί να με τσακίσει. Γιατί στο τέλος του δρόμου θα έχω να δώσω απάντηση στα παιδιά μου όταν με ρωτήσουν: "Κι εσύ μπαμπά ΤΙ έκανες τότε?"

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2007

ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ

Τον Εθελοντισμό τον γνωρίσαμε, ο πολύς ο κόσμος εννοώ, με τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 στη χώρα μας. Κάποιοι βέβαια γνωρίζουν τον εθελοντισμό από πολύ παλιά. Οι εθελοντές αιμοδότες για παράδειγμα υπάρχουν εδώ και πολλές, πολλές γενιές. Αλλά νομίζω ότι αυτός ο εθελοντισμός είναι κάπως διαφορετικός.
Ο εθελοντής αιμοδότης για παράδειγμα είναι ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ. Δεν προσδοκά τίποτα απ’ αυτή την πράξη του. Τουλάχιστον οι περισσότεροι. Ο εθελοντής στον ΑΘΗΝΑ 2004 είχε αντάλλαγμα. Κάτι μόρια λέει για πρόσληψη στο δημόσιο κ.λ.π. Δεν θέλω να πω ότι τα παιδιά που μας έκαναν περήφανους τότε πήγαν για τα μόρια. Τουλάχιστον οι περισσότεροι. Από πλευράς οργανωτικής όμως; Ζητήσαμε «εθελοντές» τους οποίους δίνουμε αντάλλαγμα. Προωθείται έτσι ο εθελοντισμός; Μάλλον όχι. Περισσότερο καλλιεργείται το Ρουσφέτι. Το Ρουσφέτι; Τι λες ρε φίλε θα μας τρελάνεις; Τι δουλειά έχει το Ρουσφέτι με τον ΑΘΗΝΑ 2004;
Εγώ πάντως ξέρω ότι όταν κάνεις κάτι «εθελοντικά», όπως για παράδειγμα το να βοηθήσεις έναν βουλευτή στην προεκλογική του εκστρατεία, προσδοκάς καμιά προσληψούλα στο Δημόσιο. Ή κανένα πρόγραμμα ρε αδελφέ της ΕΕ για ανάπτυξη, οικολογία κ.λ.π. Γιατί ο «εθελοντής» είναι ευαισθητοποιημένος πολίτης. Δεν κατεβαίνει με το LAND ROVER ή το CAYENΝE στο κέντρο. Έχει και SMART παρκαρισμένο στο Parking. Το CAYENΝE είναι για καμμιά δεξίωση ή τις διακοπές στη Μύκονο.
Τον τελευταίο καιρό έχει φουντώσει στην μπλοκόσφαιρα η διάθεση να αλλάξουμε το σύστημα. Κυρίως το σύστημα Υγείας. Γιατί λέει μπλέξαμε με αυτούς τους ανίκανους φακελάκηδες. Όντως αυτό το καρκίνωμα πρέπει να το εγχειρήσουμε. Αρκεί όμως αυτό; Όχι βέβαια.
Το πρόβλημα τελικώς είναι πολιτικό.
ΟΧΙ κομματικό.
ΠΟΛΙΤΙΚΟ.
ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις.......
Το ξαναλέω:
ΟΛΕΣ μα ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις φτιάχνουν μέχρι ένα σημείο.
Ίσα ίσα να μην πεθαίνουμε σαν τα σκυλιά στο δρόμο.
Όποιος θέλει παραπάνω θα πρέπει να τα ακουμπήσει στον ΙΔΙΩΤΙΚΟ φορέα.
Σε κάτι Αποστολόπουλους, που όπως είπε και ο Δημήτρης ένας γιατρός λίγο διαφορετικός από πολλούς άλλους, έβαλαν την τότε κυβέρνηση να κρατά ένα Ιατρικό κόσμημα (Νοσοκομείο Παπαγεωργίου - ΔΩΡΕΑ των ΚΥΡΙΩΝ αδελφών Παπαγεωργίου) κλειστό, μέχρι να λειτουργήσει το Διαβαλκανικό """"Νοσοκομείο"""".
ΝΑΙ αυτή η ξεφτίλα έγινε επί υπουργίας του αείμνηστου και κατά τα άλλα συμπαθούς Βαγγέλη Γιαννόπουλου.
Αλλά και για τον πρώην υπουργό και νυν δήμαρχο ακούστηκαν κάτι "παράξενα" μετά την εκλογή του φυσικά, γιατί έχει "διακομματική υποστήριξη".
Τώρα θυμήθηκα και το θέμα της "βοήθειας" προς τους πληγέντες από διάφορες θεομηνίες, εμφυλίους κ.λ.π.
Πριν 1.5 χρόνο ο παιδίατρος μας λέει ότι ο μικρός μας γιος καλό θα ήταν να κάνει ένα εμβόλιο μηνιγγίτιδας, νέο, το οποίο δεν καλύπτεται προς το παρόν από τα ασφαλιστικά ταμεία. (Τα εμβόλια για παιδιά που θα ενταχθούν στη λίστα του εθνικού εμβολιασμού συνήθως εγκρίνονται και καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία 6 με 8 μήνες μετά την εμφάνιση τους στην Ελληνική αγορά. Προσέξτε: στην Ελληνική και όχι στην παγκόσμια).
Το συζητάμε με τη σύζυγο, λέμε πρέπει να γίνει το εμβόλιο. Περιμένεις 6 μήνες την έγκριση, ή ακουμπάς το 50 άρικο τώρα;
Όσοι γονείς μπορούν να κόψουν κάτι άλλο το δίνουν το 50 άρικο, μη θέλοντας να αφήσουν την παραμικρή πιθανότητα να πάθει κάτι το παιδί τους αυτό το 6μηνο.
Εγώ που έχω 3 παιδιά ακούμπησα 150.
Και πάρα πολλοί άλλοι γονείς σαν και μένα.
Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα και ακούω στο Ραδιόφωνο διαφήμιση των Γιατρών.........τάδε....... με ή χωρίς σύνορα δε θυμάμαι: "Με 10 € εξασφαλίζετε πόσιμο νερό σε 1000 παιδιά για ένα μήνα στο Μαλάουι. Με 30 € εμβολιάζετε 100 παιδιά κατά της μηνιγγίτιδας, κ.λ.π. "
Όπα! τι γίνεται εδώ ρε μεγάλε;
Εγώ για 3 παιδιά χρειάζομαι 150€!
......άρα ..... η ζωή του κανακάρη μου αξίζει όσο 167 μαυρούλικα. Θα του το πω όταν μεγαλώσει.
Τι είναι αυτά που σκέφτεσαι ρε Γιάννη μονολογώ. Η ανθρώπινη ζωή δεν αποτιμάται σε κόστος και αξίζει το ίδιο. Είτε στην Ελλάδα, είτε στις ΗΠΑ, είτε στο Μαλάουι.
Βρήκα το τηλέφωνο και ρωτάω την ευγενική κυρία που μου απάντησε.
"Μπορώ να εμβολιάσω 100 παιδάκια κατά της Μηνιγγίτιδας στο Μαλάουι; Θα σας στείλω 30 € αύριο το πρωί.»
«Φυσικά και μπορείτε κύριε» μου απαντάει η ευγενική κυρία.
«Θα ήθελα και μία χάρη»
«Σας ακούω κύριε»
«Θα σας στείλω άλλα 30€, αλλά θέλω κάποιος παιδίατρος να εμβολιάσει τα 3 μου παιδιά κατά της μηνιγγίτιδας. Τα άλλα 97 εμβόλια μπορείτε να τα στείλετε στο Μαλάουι»
«……………..Ξέρετε κύριε τα εμβόλια τα στέλνει η φαρμακευτική εταιρεία κατευθείαν στο Μαλάουι»
«Μήπως εμβολιάζετε παιδιά κάπου πιο κοντά, στο Ιράκ ας πούμε, γιατί νομίζω ότι με συμφέρει να εμβολιάσω τα παιδιά μου στο Ιράκ»
«Δεν καταλαβαίνω κύριε»
«Δεν πειράζει……..καλά Χριστούγεννα»
……………………
Ποιος μας δουλεύει άραγε;
Το Υπουργείο Υγείας;
Οι φαρμακευτικές εταιρίες;
Οι γιατροί ……..τάδε………. με ή χωρίς σύνορα δεν θυμάμαι;

Μας δουλεύουν ΟΛΟΙ τους.

Θυμάστε το τσουνάμι στην ΝΑ Ασία;
Αλίμονο. Ήταν Δεύτερη μέρα Χριστουγέννων του 2004.
Θυμάστε πόσα χρήματα μαζέψαμε στο τηλεμαραθώνιο λίγο καιρό μετά;
Γύρω στα 27 εκατομμύρια ευρώ.
9 ΔΙΣ παλιές δραχμούλες.
Ότι γράφω απ’ εδώ και κάτω δημοσιεύθηκε στο Έθνος της Κυριακής στις 29/1/2006.
Το Υπουργείο εξωτερικών ανακοίνωσε ότι το προς διάθεση ποσό τελικά ήταν 15 εκατομμύρια ευρώ.
Πάντα βέβαια το ποσό που μαζεύεται τελικά είναι μικρότερο από αυτό που ο καθένας παίρνει τηλέφωνο και δηλώνει ότι θα δώσει. Αλλά τόσο μεγάλη διαφορά;
Σε άμεση βοήθεια διατέθηκαν 8.862.777 € δηλαδή αγοράστηκαν τρόφιμα, νερό, φάρμακα, κλινοσκεπάσματα κ.λ.π. και στάλθηκαν με 2 σχεδόν ισόποσες αποστολές. Αυτή τη διεκπεραίωση ανέλαβε η «Αλληλεγγύη» (η φιλανθρωπική οργάνωση της εκκλησίας της Ελλάδας).
Στην πρώτη αποστολή το υλικό που μεταφέρθηκε ήταν αξίας 3.262.461 η δε μεταφορά έγινε με το κρουαζιερόπλοιο(!!!;;;) Ocean Monarch (Ιδιοκτησίας του ενός άρχοντα της κρουαζιέρας στο Αιγαίο – ο έτερος είναι ο γνωστός κ. Λούης ιδιοκτήτης του Sea Diamond και αυτός που οργάνωσε την περυσινή κρουαζιέρα για την Αρχιεπισκοπή). Ξέρετε πόσο κόστισε η μεταφορά; 1.177.209 €!!!!!!!
Η δεύτερη αποστολή ήταν παρόμοια.
Έχει τύχει να δείτε τι υλικό στέλνουμε (όχι μόνο οι Έλληνες, αλλά και οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί) στους πληγέντες; Το 1/3 έχει τόσο κοντινές ημερομηνίες λήξης που η περίοδος χρήσης τους λήγει μεσοπέλαγα. Τι μας νοιάζει; Τα παιδιά μας θα τα φάνε; Δεν φτάνει που τους στέλνουμε βοήθεια θέλουν να έχει βγει χθες από τη γραμμή παραγωγής; Έπ Γιάννη τι είναι αυτά που λες ΝΤΡΟΠΗ!!!! Μου ψιθύρισε η συνείδηση μου.
Παρ’ όλ’ αυτά έχουν πληρωθεί σε τιμές μίνι μάρκετ της γειτονιάς.
Τα υπόλοιπα 8,6 εκ. € το ΥπΕξ έδωσε προς διάθεση στους πληγέντες μέσω των παρακάτω Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) :
Αλληλεγγύη 2.000.000€
Μηχανικοί του κόσμου 1.041.670€
One Earth 958.000€
Αναπτυξιακή Συνεργασία και Αλληλεγγύη 900.000€
Ερυθρός Σταυρός 775.000€
Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ανθρωπιστικής Ανάπτυξης (Humanet) 700.000€
Γιατροί του κόσμου 450.000€
Γιατροί του κόσμου – Ελληνικό τμήμα 310.000€
Ίδρυμα Υποστήριξης του Οικουμενικού Πατριαρχείου 220.000€
Διεθνής Οργάνωση Βιοπολιτικής 60.000€
Μιλάμε πάντα για την βοήθεια προς τη Σρι Λάνκα και την Ινδονησία. Τα λεφτά που μαζέψαμε στον τηλεμαραθώνιο. Μη ξεχνιόμαστε. Τα λεφτά που έστελνε ο μεγάλος μου γιος, 8 ετών τότε, με SMS ώσπου μπλόκαρε το σύστημα. Μπαμπά αν στείλουμε μήνυμα θα σταματήσει να κλαίει το μαυρούλικο;
Φυσικά αγάπη μου. Θα του πάρει η μαμά του γάλα και θα σταματήσει να κλαίει όπως σταματάει να κλαίει ο αδελφός σου (έξι μηνών τότε) όταν η μαμά μας του δίνει το γάλα του.
Φυσικά και δεν τολμάω να του πω την αλήθεια τώρα. Κάποτε …….. ίσως κάποτε. Τώρα είναι πολύ μικρός για να μισήσει.
Οι παραπάνω φιλανθρωπικές οργανώσεις είναι κυρίως νεοσύστατες. Πάντως φίλα προσκείμενες στην κυβέρνηση.
Μην απορείτε. Πριν το 2004 τα χρήματα έπαιρναν οι άλλες φιλανθρωπικές οργανώσεις. Βλέπετε η φιλανθρωπία είναι πολύχρωμη…….. ε ………. τέλος πάντων δεν είναι μονόχρωμη.
Ένα μόνο παράδειγμα αρκεί.
Μια εκ των παραπάνω ΜΚΟ ιδρύθηκε το 1999 και σήμερα εκπροσωπείται από 3 φιλάνθρωπους Έλληνες τα ονόματα των οποίων δεν λένε και τίποτα. Ωραία.
Έδρα τα Γιάννενα. Ωραία.
Ένας φίλος Γιαννιώτης μου λέει. Ρε φίλε αυτός ο εκπρόσωπος της ΜΚΟ πρέπει να είναι γαμπρός του υφυπουργού.
Του νυν υφυπουργού ρωτάω;
Ναι ρε φίλε και η διεύθυνση των γραφείων τους είναι η ίδια με των γραφείων της αδελφής και του ίδιου του υφυπουργού.
Έλα ρε σύμπτωση είναι. Σιγά τα πολλά γραφεία που έχουν τα Γιάννενα………… Και άντε και είναι έτσι που τα λες. Δηλαδή ένας υπουργός δεν μπορεί να είναι φιλάνθρωπος;
Φυσικά και μπορεί. Δεν τον πιάνει το ασυμβίβαστο.
Και τι φιλανθρωπίες κάνουν ρε φίλε; Με τόσα λεφτά δεν πρέπει να υπάρχει Γιαννιώτης κάτω από το όριο της φτώχιας.
Α… φίλε μου, οι φιλανθρωπίες γίνονται στο εξωτερικό, στα Βαλκάνια. Οι γείτονες μας ζουν σε άθλιες συνθήκες. Άσε που τώρα με το τσουνάμι έπεσε πολύ δουλειά. Άλλωστε εμείς οι Γιαννιώτες είμαστε περήφανοι άνθρωποι με αποστόμωσε ο φίλος μου.
Πάνω σε όλα τα προηγούμενα θέλω να προσθέσω ένα μόνο ακόμη.
Τον τελευταίο καιρό ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΟΜΑΣΤΕ με προτροπές ευαισθητοποίησης απέναντι στον παιδικό καρκίνο.
Τυχαία μια ανάλογη πρωτοβουλία έχει πάρει η Πρέσβειρα καλής θέλησης του ΟΗΕ και μέλος της ισχυρότερης ίσως οικογένειας εν Ελλάδι η κ. Βαρδινογιάννη. Αξιέπαινη προσπάθεια ομολογουμένως.
Την προηγούμενη δεκαετία στη Θεσσαλονίκη όπου ζω οι Αδελφοί ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ έχτισαν και εξόπλισαν (με χρήματα που κέρδισαν στην Αμερική) ένα ΓΕΝΙΚΟ Νοσοκομείο ΚΟΣΜΗΜΑ για την πόλη μας.
Η οικογένεια Βαρδινογιάννη - σαφώς οικονομικά ισχυρότερη από την οικογένεια Παπαγεωργίου - θα μπορούσε αν ήθελε να κτίσει, να εξοπλίσει, να στελεχώσει και να λειτουργήσει ένα Ογκολογικό Νοσοκομείο για παιδιά που όμοιο του να μην υπάρχει στην Ευρώπη. Χωρίς να αλλάξει η περιουσιακή της κατάσταση.
Κάτι ακόμη. Όταν οι εταιρείες κάνουν μια δωρεά, το ποσό αυτό το διαθέτουν από τα κέρδη προ φόρων. Δηλαδή δεν φορολογούνται για το ποσό της δωρεάς. Ο πολίτης φορολογείται για την δωρεά. Με λίγα λόγια για κάθε 100 € που «δωρίζει» μια εταιρεία τα 40 τα δίνει το κράτος. Δηλαδή όλοι μας. Τα ποσά είναι δισθεόρατα.
Δηλαδή αυτά τα 40 € αντί να τα φτιάξει το κράτος Νοσοκομεία, αξονικούς τομογράφους κ.λ.π. τα διαχειρίζεται κάποιος ιδιώτης κατά βούληση. Θα μου πεις τώρα ότι αν τα διαχειριστεί ιδιώτης ίσως και να πιάσουν περισσότερο τόπο. Γιατί το κράτος ενίοτε τα χρήματά μας τα διαχειρίζεται αποκομίζοντας «ιδιαίτερα» οφέλη.
Όπως έκανε με τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων η παρούσα κυβέρνηση. Άλλωστε είναι ποιο «προσοδοφόρο» να επενδύεις μέσω εξειδικευμένων συμβούλων από το να δίνει το Υπουργείο Οικονομικών ένα ξερό ομόλογο στα ταμεία.
Όπως έκανε και η προηγούμενη κυβέρνηση με τις «επενδύσεις» των χρημάτων μας στο Χρηματιστήριο.
Όπως πρόσφατα έπραξε υφυπουργός προς όφελος των πολιτών της περιφερείας του:
Σύλλογος αιμοδοτών ζητά από αρμόδιο Υπουργείο κινητή μονάδα αιμοληψίας (!!!;;;) για τις ανάγκες του συλλόγου. Για τέτοιου είδους αιτήματα υπάρχει σχετικό πρωτόκολλο που ορίζει τις προϋποθέσεις χορήγησης.
Έλα που ο Σύλλογος δεν καλύπτει ούτε τους βασικότερους όρους χορήγησης. Παράδειγμα απαιτείται ελάχιστος χρόνος λειτουργίας 2 έτη. Ο σύλλογος είχε ζωή μόλις κάτι μήνες. Έ και λοιπόν. Οι Γιατροί του Κόσμου(!!!) (ΜΚΟ) επιχορηγούνται από Υπουργείο για Φιλανθρωπικές δράσεις. Δέχθηκαν λοιπόν να παραλάβουν την συγκεκριμένη επιχορήγηση την οποία μετέτρεψαν σε κινητή μονάδα αιμοληψίας την οποία και χορήγησαν στον εν λόγω σύλλογο. Εντελώς τυχαία ο σύλλογος για τον οποίο μιλάμε δραστηριοποιείται στην εκλογική περιφέρεια του Υφυπουργού. Τι είπατε; Δεν πιστεύετε ότι ήταν τυχαίο; Για ρωτήστε και κανέναν μαθηματικό να σας εξηγήσει τα περί τυχαιότητας (πιθανοτήτων). Και να μην ασκείται κριτική σε θέματα που οι γνώσεις σας δεν σας καθιστούν ειδικό. Θα σας παρακαλέσω πολύ……………. Άντε τώρα γίναμε όλοι Μαθηματικοί.
Η κ. Παρθενοπούλου (προς τιμήν της) πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου παραδέχθηκε ότι η οργάνωση πήρε χρήματα για να αγοράσει και να διαθέσει τη μονάδα σημειώνοντας ότι «αν υπάρξουν ανάλογα αιτήματα από άλλες περιοχές θα ανταποκριθεί με τον ίδιο τρόπο». Με την προϋπόθεση φυσικά το Υπουργείο να διαθέσει το απαιτούμενο ποσό.
Σύμφωνα με στελέχη της οργάνωσης η πίεση που ασκήθηκε για την συγκεκριμένη εξυπηρέτηση ήταν ασφυκτική και προφανώς για να μήν κοπεί η οργάνωση από επόμενα φιλανθρωπικά προγράμματα δέχθηκε το ρόλο του μεσάζωντος. (Ανάλογο δημοσίευμα στο Έθνος 29/1/2006)

Ά ρε εθελοντής που μας χρειάζεται!!!