ΩΡΑ ΓΙΑ ΔΡΑΣΗ

Οι φωτιές λουφάζουν σιγά σιγά.
Ήρθε η ώρα για ΔΡΑΣΗ.
Ήρθε η ώρα να μετατρέψουμε την οργή μας σε συγκεκριμένες ενέργειες.
Ενέργειες προς ανακούφιση των πυροπαθών.
Ενέργειες πρόληψης νέων καταστροφών.
Ενέργειες αφύπνισης της κοινωνίας μας.
Ενέργειες που συμπληρώνουν την ελλειπή κρατική αρωγή.
Ενέργειες που επιταχύνουν τον αργοκίνητο κρατικό μηχανισμό.
Ήρθε η ώρα ανάληψης τοπικών πρωτοβουλιών. Στο Δήμο μας, στη Γειτονιά μας.

ΩΡΑ ΓΙΑ ΔΡΑΣΗ

Tη σημαντικότερη κατά τη γνώμη μου πρωτοβουλία, έχει αναλάβει ο

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΡΥΘΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ.

Μεταφέρω από το site του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ!

Κάνουμε έκκληση σε όλους εσάς σε μια προσπάθεια συλλογικής κινητοποίησης για την στήριξη των πληγέντων από τις πρόσφατες πυρκαγιές στη χώρα μας.
Υπάρχει ανάγκη!
Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός έχει από την πρώτη στιγμή δραστηριοποιηθεί με τα Σώματα Εθελοντών Σαμαρειτών - Διασωστών και ενεργοποιώντας το εκτενές δίκτυό του που στηρίζει και πραγματοποιεί το πολύπλευρο ανθρωπιστικό έργο του.
Βοήθησε κι εσύ το έργο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού συμμετέχοντας με υλική βοήθεια ή εθελοντική εργασία στη δράση του για τη βοήθεια και υποστήριξη των πυροπλήκτων συνανθρώπων μας όσο υπάρχουν άνθρωποι.
Η προσφορά αλληλεγγύης και ανθρωπιστικής βοήθειας προς τον συνάνθρωπο είναι υπόθεση όλων μας.
Για την προσφορά υλικής βοήθειας (ρουχισμό, φάρμακα, τρόφιμα κλπ) επικοινωνήστε στο τηλέφωνο 210 5147300.
Για την προσφορά εθελοντικής εργασίας απευθυνθείτε στο 210 3603449.

Βοήθεια για την ανακούφιση των πληγέντων
Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός έχει δημιουργήσει 3 ειδικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, προκειμένου να συγκεντρώσει οικονομική ενίσχυση, η οποία θα διατεθεί για την ανακούφιση των πληγέντων από τις καταστροφικές πυρκαγιές. Καταθέσεις μπορούν να γίνονται με την ένδειξη «Υπέρ πυροπαθών στις πληγείσες περιοχές»:
EFG EUROBANK ERGASIAS A.E.: 0026 0240 34 0200879543
ALPHA BANK: 101-00-2002-005560
ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ: 017.04.003328.32
Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στη Δ/νση Οικονομικών Υπηρεσιών στα τηλέφωνα: 210 3603449 210 3613561, 210 3613563, 210 3613570, 210 3641811.

ΣΗΜΕΡΑ 7μ.μ. ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ

Όσοι περισσότεροι τόσο πιο ισχυρό το μήνυμα

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ. ΔΕΝ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΜΕ.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΛΥΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

Οι πυρόπληκτοι έχουν μεγάλες ελλείψεις σε πράγματα απλά που εμείς βολεμένοι στη θαλπωρή του σπιτιού μας δεν τα έχουμε ανάγκη και ίσως τα πετάμε.

Σε όλους μας περισσεύουν κάποια ρούχα ή κάποια τρόφιμα για να βοηθήσουμε τις πρώτες βασικές τους ανάγκες.

Ο Ερυθρός Σταυρός συλλέγει τρόφιμα και υλικό και κάνει συνεχείς αποστολές.

Και άλλοι φορείς κάνουν ανάλογες προσπάθειες.

Τι χρειάζονται:
ΤΡΟΦΙΜΑ
Λάδι - Νερό - Ζάχαρη -Γάλα Εβαπορέ - Ρύζι - Αλεύρι - Μακαρόνια - Όσπρια - Κονσέρβες - Παιδικές τροφές
ΦΑΡΜΑΚΑ
Οινόπνευμα - Αντισηπτικά - Ιώδιο - Κρέμες για εγκαύματα - Γάζες - Επιδέσμους - ΞΥΔΙ (το οποίο χρησιμοποιείται για απολύμανση)
ΓΕΝΙΚΑ

Πετσέτες - Εσώρουχα (μόνο καινούρια) - Σεντόνια - Κουβέρτες - Ρουχισμός - Στρώματα - σκεύη (σε καλή κατάσταση) - Παιδικά παιχνίδια - Γραφική ύλη - Σχολικά - Παιδικές πάνες

Ερυθρός Σταυρός Θεσσαλονίκης (στην παλιά είσοδο του λιμανιού)

Κουντουριώτη & Βότση γωνία.
τηλ. 2310 531533-4-5-6

Η αποθήκη είναι στη Βότση η οποία είναι μονόδρομος προς την Κουντουριώτη, δηλαδή με το αυτοκίνητο δεν μπορείτε να μπείτε στο μονόδρομο. Θα μπείτε από το προηγούμενο στενό για το parking και θα πάρετε τη Βότση προς την Κουντουριώτη.

Ώρες λειτουργίας 8 π.μ. - 8 μ.μ.

Υπεύθυνη η Δ/ντρια κα. Εμοχίδου

Η ΠΟΙΟ ΟΔΥΝΗΡΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Έφυγα για διακοπές πριν το Δεκαπενταύγουστο οικογενειακώς με το αυτοκίνητο για την κεντρική Ευρώπη. Δεν ξέρω γιατί, το κινητό μας μπλόκαρε μόλις φτάσαμε στην Ουγγαρία και επανήλθε στην επιστροφή μας καθώς περιμέναμε στα σύνορα Σερβίας – Σκοπίων. Η επικοινωνία μας με την Ελλάδα αρκέστηκε στα τελείως απαραίτητα: Είμαστε καλά, περνάνε καλά, εσείς είστε καλά;
Η τηλεοπτική μας ενημέρωση ήταν από CNN και BBC.
Φτάσαμε στο σπίτι μας 1 π.μ. ξημερώματα Κυριακής. Εγώ πολύ κουρασμένος έχοντας οδηγήσει 1000 χλμ. ήθελα μόνο να κοιμηθώ.
Κάποια στιγμή λέω ν’ ανοίξω την τηλεόραση. Βλέπω να λέει η ΝΕΤ για φωτιές. Εντάξει λέω πέσαμε στις ειδήσεις. Γρήγορα καταλαβαίνω ότι δεν πρόκειται για τις ειδήσεις. Κάνοντας ζάπινκ διαπιστώνω ότι εκτός από την ΕΤ1 που έδειχνε στίβο, όλα τα υπόλοιπα κανάλια δείχνουν φωτιές. Αποκοιμήθηκα χωρίς να καταλάβω το μέγεθος της καταστροφής.
Σήμερα ακόμη δεν μπορώ να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου.
Μέσα στη θλίψη, την απογοήτευσή και την οργή μου, που δεν ξέρω αν μπορεί να λειτουργήσει η ψυχρή λογική, κατέληξα στις εξής σκέψεις:
1) Οι φωτιές δεν είναι τυχαίες. Δεν ξέρω αν πίσω τους υπάρχουν μπλε, πράσινα, Ελληνικά ή αλλοδαπά μυαλά. Πάντως είναι σκάρτα μυαλά. Τη λογική τους πρέπει να πολεμήσουμε και να συντρίψουμε.
2) Η επόμενη κυβέρνηση θα είναι συνεργασίας δύο τουλάχιστον κομμάτων (ίσως των μεγαλύτερων).
3) Κάποιοι σε λίγο καιρό θα είναι κατεστραμμένοι και υπερχρεωμένοι και κάποιοι θα έχουν πολλαπλασιάσει τις περιουσίες τους.
4) Αμέσως μετά τις εκλογές τα νομοσχέδια που θα περάσουν στη Βουλή θα είναι τα πλέον αντιλαϊκά: Ασφαλιστικό – Παιδεία – Δάση κ.λ.π.
5) Είναι φανερό νομίζω, ότι τα ήθη της κοινωνίας μας έχουν καταρρεύσει. Δυστυχώς δεν μπορώ να δω πως μπορούμε ως Ελληνική κοινωνία να αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας.

Ίσως όμως τελικά να πιάσαμε πάτο όπως λένε κάποιοι και να είναι πραγματικά η ευκαιρία της Ελλάδος για να ξεκινήσει μια άλλη εποχή. Και δεν το συνδέω με τις επικείμενες εκλογές. Ούτε θέλω να του δώσω κομματική χροιά.
Ελπίζω όλα αυτά τα τελευταία γεγονότα να γίνουν η αιτία να αναπτυχθούν πρωτοβουλίες που θα οδηγήσουν σε συλλογική δουλειά για καλύτερη οργάνωση του κράτους μας, για πρόληψη, για αξιοκρατία, για κατάργηση του ρουσφετιού, για καλύτερη παιδεία που είναι η βάση για την σωστή ανάπτυξη μιας κοινωνίας.
Να πάψουμε ως κράτος να κλείνουμε το μάτι στα κομματόσκυλα, στους ρουφιάνους, τους εργολάβους, τους καναλάρχες, τους μεγαλοδημοσιογράφους.

ΠΡΙΝ 62 ΧΡΟΝΙΑ

6 Αυγούστου 1945.
8:15 π.μ. τοπική ώρα.
"Θέλω να είμαστε μαζί όταν πεθάνουμε" μου έλεγε η μητέρα μου και με έπαιρνε πάντα μαζί της όπου κι αν πήγαινε.
Ο μπαμπάς είχε σκοτωθεί σε κάποιον βομβαρδισμό των Αμερικανών. Ήταν πρωί, σαν και τώρα, και γύριζε από τη βάρδια του ως νυχτοφύλακας. Άκουσε τις σειρήνες, αλλά ο φούρνος ήταν μόλις 50 μέτρα πιο κάτω. Ήταν κουρασμένος και ήθελε να πάρει το ψωμί και να γυρίσει κοντά μας. Έκανε όσο πιο γρήγορα μπορούσε αλλά το παράλυτο σχεδόν πόδι του δεν το βοηθούσε. Τον πρόλαβαν τα αεροπλάνα. Πέθανε δυο μέρες μετά. Από τότε φύγαμε από το Τόκιο και ήρθαμε στη Χιροσίμα. Την γενέτειρα της μαμάς.

Όταν άρχισαν να ηχούν οι σειρήνες ήμασταν στην ταράτσα. Η μαμά μάζευε τα ρούχα.

Πάμε μαμά!!! Οι σειρήνες!!! "Μπες μέσα εσύ μαζεύω το σεντόνι κι έρχομαι".

Λίγα δευτερόλεπτα μετά η βοή του αεροπλάνου ήταν εκκωφαντική Πετούσε χαμηλά.
Φοβήθηκα. Κουλουριάστηκα στην άκρη της σκάλας κλείνοντας τ' αυτιά μου.

580 μέτρα ψηλότερα η πρώτη ατομική βόμβα με στόχο ανθρώπους, που είχε φύγει από το "Enola Gay", εκρηγνύεται.

Αμέσως δημιουργείται στον ουρανό μια πύρινη σφαίρα, ένας δεύτερος ήλιος δηλαδή, με διάμετρο 28 μέτρα.
Η θερμοκρασία φτάνει τους 1.000.000 βαθμούς Κελσίου. Το ωστικό κύμα διαλύει τα πάντα σε ακτίνα 2,5 χιλιομέτρων.
140.000 άνθρωποι σκοτώνονται ακαριαία. Ανάμεσά τους και η μητέρα μου. Τις επόμενες μέρες πεθαίνουν άλλοι τόσοι, ενώ μ' αυτούς που θα πεθάνουν από τη ραδιενέργεια το σύνολο των νεκρών φτάνει τους 350.000.

6.500 παιδιά έμειναν μόνα τους. Οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν το τι αντίκρισα

Άλλωστε δεν ξέρω και πολύ καλά Ελληνικά.
Τα μάτια του κ. Ζάκι είχαν βουρκώσει. Άλλοι 30 άνθρωποι γύρω του προσπαθούσαν να κρύψουν την οργή τους. Πολλοί δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους.
"Ήμουν 8 χρονών τότε. Εδώ και 60 χρόνια προσπαθώ ν' αφήσω πίσω μου την εικόνα. Όχι όμως και να ξεχάσω."
Ο κ. Ζάκι είναι ένας από τους 85.000 hibakusha (επιζώντες) της Χιροσίμα και έρχεται στη Ελλάδα σχεδόν είκοσι χρόνια. Η διήγηση αυτή έγινε πριν 2 χρόνια σε ένα καφέ της Σαντορίνης, αρχές Αυγούστου, περιμένοντας το ηλιοβασίλεμα.
Σήμερα η Χιροσίμα είναι μια μεγαλούπολη 1.100.000 κατοίκων.
Η πόλη πια δεν θυμίζει εκείνη την εποχή.

Μόνο το παλιό εμπορικό κέντρο (αριστερά) επιμένει να στέκει μέχρι σήμερα ολόρθο για να θυμίζει το τι συνέβη εκείνο το πρωινό. Σήμερα είναι το "Μνημείο της Ειρήνης" (δεξιά). Το μνημείο που οι άνθρωποι της Χιροσίμα διατηρούν ανέπαφο από τότε.
"Δεν το έριξε η ατομική βόμβα. Είναι χρέος μας να το διατηρούμε" λένε οι ίδιοι.

Σήμερα το πρωί, 2:15 ώρα Ελλάδος (8:15 τοπική) περίπου 45.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν μέσα σε απόλυτη σιωπή στο Πάρκο της Ειρήνης. Όταν οι δείκτες του ρολογιού έδειξαν 8:15, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή, οι καμπάνες χτύπησαν για μία ακόμη φορά πένθιμα και χιλιάδες άσπρα περιστέρια πέταξαν στον ουρανό.
"Επαναλαμβάνω την υπόσχεσή μου να τηρήσω στο ακέραιο τις τρεις αντιπυρηνικές αρχές" ( βάσει των οποίων στην Ιαπωνία απαγορεύεται η κατασκευή, κατοχή πυρηνικών όπλων και υποδοχή στο έδαφός της τέτοιων εξοπλισμών) δήλωσε ο Αμπε Σίνζο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας.

Κάπου εκεί μέσα στο πλήθος ήταν και ο κ. Ζάκι. Όπως πάντα άλλωστε.

Δίπλα του, όπως κάθε χρόνο ήταν ο κ. Τετσουτάνι.

Στον Σιν άρεσε να παίζει με το τρίκυκλό του στην αυλή.

Εκείνο το πρωινό, η μεγαλύτερη αδελφή του ήταν μέσα στο σπίτι με την υπόλοιπη οικογένεια.

Ο Σίν ήταν έξω από το σπίτι όταν η λάμψη και η φωτιά ξεχύθηκαν παντού.

Ο Σιν κάηκε πάνω στο ποδηλατάκι του.

Πάλεψε γενναία, αλλά η παιδική ψυχούλα του δεν άντεξε τα εγκαύματα και άφησε την τελευταία του πνοή αργά το βράδυ.

Ήταν 4 χρονών.

Ο πατέρας του δεν θέλησε να τον θάψει μακρυά από το σπίτι και επειδή αγαπούσε πολύ το τρίκυκλό του, έθαψε την τέφρα του μαζί με το ποδηλατάκι στην αυλή του σπιτιού τους.

40 χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 1985 ο πατέρας του Σιν, Νομπούο, μετέφερε την τέφρα στον οικογενειακό τάφο και δώρησε το ποδηλατάκι στο Μουσείο Ειρήνης στη Χιροσίμα όπου εκτίθεται έως σήμερα.

Η πινακίδα από κάτω γράφει:

Το τρίκυκλο του Shinichi Tetsutani

ΔΩΡΕΑ Nobuo Tetsutani